Spetterpret Bangkokiaans toilet - Thailand

Pfff, dat New Siam Guesthouse II is een fijne tent, maar ze hebben dus blijkbaar ook wat kamers die iets gehoriger zijn. Een aantal kamers grenst aan de drukke Thanon Phra Athit. En omdat Bangkok nooit slaapt scheurt daar iedere paar minuten 's nachts een knetterende tuk-tuk voorbij. Tot een uur of vier dus geen oog dichtgedaan.

Op zaterdag ben ik op pad gegaan om Lars te gaan zoeken. Ik kreeg een mail van hem dat hij in het Rambuttri Village Plaza verblijft met wat reisgenoten. Eerst maar even wat speuren in het gastenboek van het desbetreffende guesthouse. Daar kom je altijd de gekste dingen in tegen.

Bij guesthouses dien je je altijd wat gegevens in te vullen in een groot boek. Dat wat je invult wordt niet op juistheid gecontroleerd. Omdat veel backpackers dit weten kom je vaak de gekste dingen tegen. Beroepen als begrafenisondernemer, pizzabakker en putjesschepper kom je erg vaak tegen om die reden. Maar goed, ik kon Lars nog niet vinden. En dus ben ik maar even gaan ontbijten bij het Sawasdee House op Soi Rambuttri.

Ik had nog niet besteld of daar kwam die blonde lange bonenstaak van een Lars aan lopen met zijn reisgenoten. Leuk om hem na ruim 10 maanden weer te zien! Hij zag er goed gebruind uit, en had in Azië nog bar weinig uitgespookt. Hij was inmiddels een dag of vijf in Bangkok en was naar een Thaiboks avondje geweest.

 

Bezoekje aan Chatuchak Market

Op zondag besloten we met z'n vieren een bezoek aan de Chatuchak Weekend Market te brengen. Dit is één van 's werelds grootste markten. Voor de heenweg besloten we de toeristische route te nemen. Die bleek behalve toeristisch ook lekker ontspannen te zijn.

Met de Chao Praya River Express voeren we vanaf halte Banglamphu, de naam van de backpackerswijk waar Khao San Road in ligt, naar het eind van het riviertraject, halte Sathon Pier / Central Pier. Daar stapten we over op de BTS Skytrain, de snelste vorm van openbaar vervoer in Bangkok. Het is eigenlijk gewoon een metro maar in plaats van diep onder de grond, rijdt de skytrain op 30 meter hoogte door Bangkok. Het fijne van de skytrain is dat deze voor de deur van de markt stopt stopt. Opgeteld kostte de rit van boot en skytrain nog geen € 1,50 de man.

Aangekomen bij de markt, keek ik mijn ogen uit. Op een oppervlakte van ongeveer 4 voetbalvelden wordt hier ongeveer alles verkocht wat je je kunt bedenken. Omdat dat erg veel is, is de markt opgedeeld in secties zoals serviezen, 2e hands kleding, huisdieren, antiek en de nieuwste gadgets. Verzin het, en ze hebben het hier. Ideaal dus voor die-hard shoppers. Maar omdat ik nog een week of vijf te reizen had, heb ik nog even niets gekocht. Ik heb wel alvast wat leuke dingen bekeken voor wanneer ik terug kom in Bangkok half januari.

De terugweg ging met de stadsbus wat slecht 4 baht, nog geen 10 eurocent kostte. Voor dat geld zit je een dik half uur op een kalfslederenstoel in een natuurgekoelde stadsbus te midden van autogassen, soepdampen en een odeur van rottende organismen.

Na deze shopdag was ik wel weer toe aan een heerlijke Thai massage. Tijdens het heerlijke diner met de mannen vonden de nodige geroosterde visjes de bodem van onze magen. Ik besloot op tijd m'n bed in te duiken omdat morgenochtend vroeg mijn maatje Emlyn zou arriveren. Ik had hem vanmorgen mijn kamernummer nog gemaild dus dat moet goed gaan komen.

 

Aankomst van "de Bul"

En na een goede nachtrust, werd om 6:15 uur de rust ruw verstoord door intent gebons op de hotelkamerdeur. Deur open...BUUUUUUUUUUUUUULLLL!!!!! Daar was ie dan, Emlyn! De hele wereld over gevlogen om een 5-weekse vakantie door Thailand en Cambodja met mij te gaan beleven, hoef gaaf is dat?!

Blij als een hond en ook met de energie van datzelfde dier kwam Emlyn de hotelkamer in hollen. Ik voelde me nog uiterst brak omdat ik weliswaar vroeg was gaan pitten, maar er niet minder om had gedronken de vorige avond. Omdat ook Emlyn door zijn lange vlucht nog wel een power nap kon gebruiken besloten we om ons nog even om te draaien.

Rond een uur of negen zijn we gaan ontbijten waarna we als eerste onze paspoorten gedropt hebben bij het Sawasdee House om daar een visum voor Cambodja te laten regelen. We kregen te horen dat de paspoorten woensdagavond na 18:00 uur opgehaald konden worden.

 

Bezoek Grand Palace

Om de tijd van het wachten op onze paspoorten te doden en omdat we ook wat cultuur wilde opsnuiven, besloten we een bezoek te brengen aan het Grand Palace. De poort van dit paleis is berucht om de tourist traps. Mannetjes in tuk-tuks staan niets vermoedende toeristen op te wachten met een verhaal dat het paleis momenteel gesloten is door één of andere ceremonie. Als alternatief willen ze je gratis rondrijden door Bangkok. Je wordt tijdens zo'n rit echter bij allerlei shops gedropt met juwelen en kleding waar je meestal niet op zit te wachten. Maar omdat je er binnen geweest bent krijgt zo'n tuk-tuk driver commissie.

Vorig jaar was ik er, ondanks dat ik er vooraf in de Lonely Planet over had gelezen, nog ingetrapt ook haha! Dat zou me dit jaar dus zeker niet nog een keer overkomen. En jawel hoor, ook nu stonden er weer een paar tuk-tuk drivers bij de hoofdingang van het Grand Palace. Het verhaal was een kopie van het verhaal van vorig jaar. en dus liepen we hen snel voorbij.

Binnen op het complex liepen we ook nog tegen een groep Nederlandse toeristen aan die begeleid werden door een Thaise dame. Nu zie je dit soort taferelen wel vaker in Thailand, maar ik had nog niet eerder een Thaise gids gezien die, door de invloed van haar Thaise accent en gebrekkige Nederlands, klonk als een platte Haagse bij het roepen van "Kom ff hieah!" tegen de groep.

 

Tochtje over de Chao Praya rivier

Na het Grand Palace besloten we de boot die als taxi over de Chao Praya Rivier vaart, weer te nemen. Niet terug naar Khao San Road maar nog een paar haltes verder naar Chinatown. Bij aankomst in Chinatown dronken we nog een kokosnoot die we eigenlijk allebei niet te hachelen vonden. Wat een weeïge smaak, bah! Gelukkig stond nog geen 100 meter verderop alweer een noedel- en loempiaverkoper zodat we met wat verse loempia's de smaak weg konden spoelen.

's Avonds aten we bij Popiang House, één van m'n favoriete restaurantjes aan Soi Rambuttri vlakbij Khao San Road. Popiang House heeft geweldige Red Snappers die gestoomd worden in rode- en groene rawit pepers met limoen. Een bord Chicken Fried Rice erbij maakt het helemaal af!

Bij het eten van een van de laatste stukjes vis, proefde ik een hele vieze smaak. Helaas had ik al een klein stukje doorgeslikt. Maar zien of dat goed zou gaan. Niet dus! Rond 4:00 uur 's nachts begon de ellende. De volgende drie uur heb ik met alle gaten dat een lichaam rijk is, boven de wasbak en toiletpot gehangen. Die waren ten opzichte van elkaar overigens heel praktisch geplaatst. Hierdoor kon ik op de plee blijven zitten terwijl mijn hoofd in de wasbak hing.

Na de nodige kilo's gewicht minder aan vocht en andere substanties kon ik weer rustig verder pitten. Emlyn ronkte een bed verderop ondertussen gewoon rustig verder en had niets gemerkt.