Koh Mak mooiste plek op aarde - Thailand

Hou je vast. De volgende beelden kunnen schokkend zijn. Vooral voor zonaanbidders. Ja ja, dat krijg je ervan als je op de mooiste plek op aarde bent. Koh Mak doet het niet voor minder. Koh Mak is de naam van het eiland waar ik de laatste week geweest ben.

Op vrijdag 26 november kwam Marida aan in Bangkok. Na een enorme wachtrij en een kennismaking met een van de ergste spitsuren ter wereld kwam Marida 3,5 uur na de landing aan bij het New Siam Guesthouse II. Ze was wat hyper door een aangrijpend verhaal van haar vlucht. Ze had naast een bijna dode man gezeten. Zijn vrouw probeerde hem tijdens de vlucht te wekken maar hij werd niet wakker en voelde nogal klam aan. Om een lang verhaal kort te maken mocht Marida de rest van de vlucht business class vliegen, daar was nog een stoeltje vrij. En dat was geen ramp uiteraard.

Vrijdagavond hebben we gegeten bij Restaurant Harmonique waar ik eerder die week was gaan ‘voorproeven’. Het smaakte allemaal weer heerlijk. Niet super authentiek Thais maar wel erg verfijnde smaken en voor iemand die net aankomst in Thailand een prettige binnenkomer, niet al te pittig.

De terugrit met de taxi ging door Chinatown en waar andere delen rond een uur of 22:30 al rustig zijn, bruist Chinatown op dat tijdstip als een dolle. Overal handel, mensen die bij een van de vele street-eateries eten etc. Dit tezamen met de kleurrijke en typische knipperende Chinese reclameborden, waren een ware attractie op zichzelf.

 

Pitten op Koh Chang

De volgende dag vertrokken we richting de oostelijk Thaise eilanden Koh Chang en Koh Mak. Aanvankelijk zouden we vanuit Bangkok naar Krabi vliegen om vanuit daar het eiland Koh Jum te bezoeken maar het aanhoudende slechte weer in het zuiden van Thailand was toch niet iets waar we in terecht wilde komen. Dan maar weer richting Koh Chang waar ik al 3x eerder geweest was. Niet om daar heel lang te blijven maar om via het vissersdorpje Ao Bang Bao de volgende dag richting Koh Mak te varen.

In de bus naar Koh Chang vond nog een bijzondere ontmoeting plaats. In 8 jaar Azië was ik nog nooit iemand tegen gekomen die ik in een eerdere reis ontmoet had. Maar geheel toevallig kwam ik in deze ene bus richting Koh Chang en Koh Samet iemand tegen die ik vorig jaar op Bali heb leren kennen. It’s a small world.

De avond in Ao Bang Bao werd genoten in bij Remark Puzi Hut & Restaurant. En omdat Ao Bang Bao een vissersdorpje is, troffen we daar garnalen aan ter grote (lengte) van een flesje bier. De man bestelden we er 2 en voor de gezondheid nog een lekker saladetje bij. Als warm bijgerecht dacht ik aan een medium size Chicken Fried Rice. Marida zou mogelijk een vorkje meeprikken. Het bord dat we echter uit de keuken ontvingen zou in Nederland rustig een gezinsbord genoemd kunnen worden. Zonde van het lekkere eten maar niet alle rijst is dus opgegaan.

 

Op weg naar Koh Mak

De volgende morgen vertrokken we met een langzame schuit richting Koh Mak. Ter plaatse bleek overigens dat we ook met een speedboot van de kust naar Koh Mak hadden kunnen varen die bijna net zo duur was, maar dat wisten we toen nog niet. We kregen dus wat meer boot voor onze centen. Het boottochtje was in elk geval al veelbelovend. Mooi blauw turquoise water, kleine onbewoonde eilandjes, echt het gevoel dat je onderweg bent naar de mooiste plek op aarde.

Na een pitstop op Koh Wai om wat dagtoeristen te droppen (Russen, fijn dat die niet verder gingen dus), kwamen we aan op Koh Mak. Bij de pier werden we opgewacht door een flink stel kamerronselaars die uiteraard allemaal de beste accommodatie tegen de beste prijzen aan konden bieden. De een had nog mooiere argumenten dan andere. Zo vertelde iemand dat op het hele eiland sandflies waren, behalve bij het resort op zijn strand.

We besloten mee te gaan met een Amerikaanse kwibus. Die bood aan om ons mee te nemen naar het strand waar de beste zonsondergang te zien zou zijn, Ao Kao Beach aan de westzijde van Koh Mak. In 2004 was ik eens eerder op Ao Kao geweest met mijn goede vriend Emlyn al eens geweest bij Lazy Days Resort, maar ik had al gelezen dat dat inmiddels omgetoverd was tot een luxe resort wat ietwat boven ons budget zou liggen.

Het resort waar de Amerikaan werkte bleek helemaal aan de andere kant van de baai te liggen, een slordige 4 km verderop. Na een flinke tocht over het strand en een stuk weg door de fikkende zon besloten we bij de eerstvolgende hut een paar flessen pils te scoren om even af te koelen. Dat bleek een kleine fitnesszaal te zijn van een erg ontspannen Zwitser. Hij verhuurde toevallig ook scooters en daar hebben we er direct maar een van gehuurd om richting Lazy Days te rijden.

Zoals gezegd bleek Lazy Days inderdaad wat aan de dure kant maar de buren, Ao Kao Resort bleek een steen-goeie deal te hebben wanneer we de airco van de bungalow niet zouden gebruiken. De bungalow was enorm ruim, om nog maar niet te spreken van de badkamer waar je met een heel voetbalelftal in zou passen. Weliswaar zonder direct uitzicht op zee (die waren al vol) maar wel op de eerst volgende rij. Nog altijd op nog maar 25 meter van de zee verwijderd.

De volgende dagen kenmerkten zich door weinig spannends. Lekker luieren, af en toe wat eten of drinken, een snorkeltripje, genieten van steen-goeie massages (af en toe met iets te veel muggen) onder rieten afdakjes direct op het strand etc. Ao Kao was behalve de naam van ons resort ook de naam van de baai. En die baai is voor mij echt een van de mooiste plekken waar ik ooit geweest ben. Marida dacht er net zo over. Bij iedere stap waande je je op de cover van een volgend reismagazine. Echt gruwelijk mooi gewoon. Geheugenkaarten voor m’n fototoestel schoten figuurlijk tekort.

 

Vertrek van Koh Mak

Met pijn in het hart verlieten we na 5 dagen deze meer dan schitterende plek. Terug naar Bangkok waar ik nog ruim 24 uur zou hebben voordat ik naar Nederland zou terug vliegen en Marida verder zou gaan om nog 3 weken van Sumatra, Maleisië en Thailand te gaan genieten.

De busrit terug was bepaald geen verwennerij. De airco achter in de bus liet het afweten. Peentjes zweten dus met een koperen ploert die op het metalen dak te keer ging. En na de nodige onnodige busstops om de buschauffeur z’n commissie te kunnen laten verdienen kwamen na wederom een ervaring met een van ’s wereld grootste verkeersopstoppingen aan bij het New Siam Guesthouse II. Voor het diner vervoegden we ons bij een van de twee authentieke straatbufetten achter aan Rambuttri Road die ’s avonds druk bezocht worden door met name lokale Thai. Echt goed Thais eten ook dus!

 

Op de fiets door Bangkok

De volgende dag om 7:00 zaten we alweer op de fiets….ja je leest het goed ja, op de fiets. Ene Co van Kessel woont al 30 jaar in Bangkok en is een aantal jaar geleden fietstochten door Bangkok gaan organiseren. De start was midden in het ook op dat tijdstip drukke Chinatown. Via een pondje bereikten we aan de overkant van de rivier de wijk Thonburi. In Thonburi is geen toerist te bekennen en het is een stuk rustiger dan het Bangkok wat ik tot dan toe kende. Daarna zijn we nog met de fietsen van onze groep in een longtailboot gestapt en naar de rand van Bangkok gevaren. Echt supermooi daar. Heel veel groen en erg rustig. Mocht je nog een keer in Bangkok komen, dan is dit echt een aanrader!!

Na de fietstocht hebben we nog even lekker gechilled aan het zwembad. Ik ben nog even wat gaan shoppen ook want ik had nog slechts een paar uur voordat ik de boel weer kon inpakken voor een 12 uur durende vlucht naar een inmiddels ijskoud Nederland. Om de Thaise culinaire pret thuis nog wat voort te zetten besloot ik om bij een curry specialist wat verse Thaise groene en rode curry-paste mee te nemen. Die maak ik vaak ook zelf, maar niets makkelijker en lekkerder dan Thaise curry-pasta uit Thailand zelf meenemen en het scheelt thuis een hoop werk. In een departmentstore wat bewaardoosjes gescoord en die heb ik laten vullen bij de curry-koning.

 

Borrelen op grote hoogte

Na het geshop zijn Marida en ik als afsluiter van dit deel van de reis voor haar en afsluiting van mijn reis naar de Sirocco Sky Bar gegaan. Deze übersjieke bar is gesitueerd op de 64e (dit is geen tikfout) verdieping van Lebua State Tower Hotel. Dit is dan ook direct het dak van het alleraardigste pandje. Omdat deze tent erg sjiek de friemel was gold er ook een dresscode. Via de receptie van ons guesthouse kwamen we erachter dat we gesloten schoenen, lange broek en een shirt diende te dragen. Dames in jurk en nette schoenen volstaan ook. Ik beschikte echter niet over gesloten schoeisel en al helemaal niet over een overhemd. Maar bij een van de vele kleermakers kon ik een overhemd voor € 10 vinden en wat verderop voor € 5 het goedkoopste en tevens lelijkste paar gesloten schoenen die ik ooit gezien had. Ook Marida wist een prachtpaar voetversiering te vinden en zo betraden wij de sjiekste bar van Bangkok met de goedkoopste kleding die we konden vinden. Na een heerlijke cocktail en het observeren van wat over het paard getild gepeupel keerden we huiswaarts. Voor mij het einde van een waanzinnig mooie en gave trip wederom, ondanks een ooginfectie. Tot in Nederland allemaal weer!