Onderuit op Koh Mook en Koh Jum

Als toetje van deze backpacktrip had ik nog wat tijd tegoed op wat Thaise stranden. Gewoon om even lekker te niksen. En omdat een bezoek aan de zuidelijke eilanden in de Andaman Zee vorig jaar letterlijk in het water gevallen was, was het daarom extra lekker om dit jaar alleen maar zon gehad te hebben.

Na Vietnam en een dagje tussenstop in Bangkok ben ik doorgevlogen met Nok Air naar de Zuid Thaise stad Trang. Trang heeft bar weinig boeiends maar is wel dé drop-off voor Thaise eilanden die nog wat minder bekend en bezocht zijn/worden door het massa toerisme. Phuket, Koh Phi Phi en uiteraard de eilanden aan de oostkant Koh Samui en Koh Phangan zijn erg populair onder met name feestgangers. En omdat ik niet per sé m'n strandhut hoef uit te stappen om vervolgens in een plas kots van de buurman op mijn snoet te gaan, besloot ik voor de rustigere variant te kiezen.

 

Rentenieren op Koh Mook

En dat kan dus vanuit de stad Trang. Het eerste eiland was Koh Mook ook wel Koh Muk genaamd. Het toerisme op Koh Mook staat nog in de kinderschoenen. Er zijn twee resorts die enige vorm van luxe vertonen.

Een groot verschil met de populaire eilanden in de omgeving is al de aankomst op het eiland. De tocht naar populaire eilanden wordt vooral gekenmerkt door goedgevulde dubbeldek ferry's die van ellende uit elkaar vallen en meerdere keren per dag tussen het vaste land en het eiland varen. Naar Koh Mook vaar je via Trang Airport vanaf het kust gehucht Kuangtungku in een good old Thaise longtail boot. In mijn geval met slechts vijf andere backpackers.

Er was dan nog net een kleine pier op Koh Mook maar op aanraden van een ouwe Portugese spekten we de kapitein allemaal met wat kleingeld zodat ie ons naar de westkant van het eiland zou brengen. En dat zag er inderdaad een stuk beter uit. Ook voor die Portugees want die had voor de kust zijn alleraardigste catamaran liggen. Een kleintje naar eigen zeggen om vakantie op te kunnen vieren. Thuis in Portugal had hij gelukkig nog een grote catamaran liggen. De beste man gesierd door een baard waar Vader Abraham jaloers op zou worden was zijn hele leven architect geweest en had zo te zien zijn schaapjes redelijk op het droge. Zo'n 6 maanden per jaar woonde hij hier op zijn boot en de andere 6 maanden wanneer in Portugal het weer weer wat aangenamer werd, klimt ie daar op zijn schuit. Ergens halverwege de middag komt ie met een klein motorbootje naar het strand gevaren voor een paar lekkere cocktails, wat fijne visjes op de BBQ etc. Overdag trekt hij er met zijn sloep op uit en duikt of snorkelt ie lekker. Duidelijk iemand die zo een Zwitser Leven reclame in of uit kan lopen.

 

Ravotten op de mountainbike

Koh Mook is een eiland om je niet al te druk te maken. Er is immers bar weinig om je druk om te maken. Sterker nog, er is eigenlijk bijna geen reet te doen. Maar er zijn gelukkig altijd wel ergens fietsen te huur. En dat viel niet tegen want Mayow Thai Kitchen die achter de keuken nog wat hutjes in een mooie tuin hadden staan en waar ik er eentje van bewonen mocht, had een paar weken geleden een paar degelijke Giant mountainbikes op de kop getikt. Dat zie je niet vaak in Zuidoost Azië. Aan de westkant ben je hier snel uitgefietst. Daar ligt alleen een strand omringd door rotsen. Maar via een steile heuvel omhoog kom je aan de oostkant terecht en daar kan de die-hard mountainbiker naar hartenlust over stranden en heuvelachtige bospaadjes zijn lusten botvieren. De minder geoefende mountainbiker heeft daar iets meer moeite mee. En dus zag ik hier en daar een tak niet zodat het bovenlijf niet veel later gesierd werd door de nodige schrammen etc. Zelfs van mijn zonnebril werd het uiterste gevergd. Via diverse onbewoonde stranden, rots paden en andere weggetjes kom je dan toch weer ergens zomaar een lokaal mannetje tegen die stenen aan het verzamelen is. Die liggen over het hele eiland uiteraard maar zo lekker ver weg van de bewoonde wereld zoekt het gewoon een stuk lekkerder. Oh ja, wie draagt die zag naar de bewoonde wereld toe over 4 km mul strand?

Na een dagje de benen lekker op de mieter gegeven te hebben was het tijd om er voor te zorgen dat ik de volgende dag natuurlijk niet met spierpijn wakker zou worden: massage dus. Daar had ik bijna een creditcard voor nodig. Want omdat dat resort waar al die Zweden in zitten een tamelijk duur onderkomen is. Had de plaatselijke massage-shop maar fijntjes bedacht dat de prijzen op het inkomen van die paupers in dat resort aangepast konden worden. Maar ja je wil geen spierpijn toch. En het is vakantie dus dan weet je weer waar je het hele jaar voor aan het ploeteren bent. 

 

Pittige viervoeters op Koh Kradan

De volgende dag bij Chill Out Divers 2 fun dives gemaakt bij het eiland Koh Kradan waar je alleen onder toezicht van wat parkwachters eventueel in een tent kunt overnachten. Verder is er geen accommodatie beschikbaar. En wellicht is een tent nog een brug te ver voor ondergetekend want dat zelfde stukje strand als waar die tentjes staan blijkt ook de habitat van een kolonie varanen te zijn. Uit de kluit gewassen hagedissen zegmaar van een meter of 2. Ik hield het dus gewoon maar even bij duiken in de hoop deze creaties nog onder de zeespiegel tegen te komen. De duikers vormden een leuke groep. Zelfs nog 2 Nederlanders erbij die hun Padi Open Water certificaat probeerden te halen (en dat ik gelukt). Een van hen blijkt weer een oud collega van een vriend van mij te zijn. Klein wereldje, zelfs op deze onbekendere eilandjes. Tijdens de duik diverse supermooie vissen en zeeslangen gezien. De ochtend-duik was erg kort voor mij overigens. Het was alweer even geleden dat ik onder water geweest was met perslucht en dan is het toch altijd weer even wennen. Na een half uur was mijn tank daarom al leeg helaas. De middag-duik ging met 54 minuten al veel beter. Toch maar vaker duiken denk ik hèhè.

 

Richting Koh Jum

En na nog een dagje niksen zaten er alweer 4 dagen op Koh Mook en besloot ik het een eilandje verderop maar eens te gaan proberen. De reis die op papier 1,5 uur zou duren duurde zoals gebruikelijk in Thailand toch weer wat langer. Eerst 2 uur wachten op de boot van 10:00 die om 12:00 aan kwam kakken. Maar met een goed boek en lekker drankje voor je neus in 30 graden hoor je mij daar verder niet over mopperen. Op Koh Mook had men mijn verteld dat er geen middag-verbinding naar Koh Jum was. Maar aangekomen op Koh Lanta voor de overstap bleek er toch een 'geheime' boot naar Koh Jum te vertrekken om 16:00. Niet veel mensen wisten blijkbaar van deze boot want ook hier gingen maar weer een handjevol mensen aan boord en daarvan gingen er maar weer een paar van boord bij Koh Jum.

Koh Jum heeft aan de westkant geen pier en dus kwamen Longtail boten de Ferry tegemoet. Altijd weer lachen om op open zee over te stappen van boot naar boot. Zeker wanneer handige toeristen met veel te grote koffers het draagwerk niet aan locals over willen laten en er daardoor nog wel eens een koffer overboord dondert. Dat werd dus nat ondergoed voor een van de koppels.

Koh Jum wordt verder gekenmerkt door lange afstanden tussen de resorts, lange stranden, het hebben van geen toeristische attracties, tempels of andere zaken van vertier. Het is het ultieme eiland om helemaal NIETS te doen. En dat doen aardig wat mensen verbazingwekkend herhaaldelijk. Niet eerder kwam ik een eiland met zo weinig mensen tegen maar van het weinige aantal mensen zo'n groot aantal dat hier ieder jaar terug komt. En dan niet voor een lullig weekje. Nee, rustig 1,5 tot 4 (vier!) maanden!

Zo hebben we de Turk Mustafa die hier 4 maanden zich knetterstoned blowed tijdens het winterseizoen. Hij werkt in Antalya in het zomerseizoen in de toeristische sector en overwinterd hier van de centen die hij zomers in Turkije verdient. Dan ook nog een Italiaans echtpaar wat hier altijd komt overwinteren. Overigens mag wat mij betreft iedere Nederlanders, dankzij dit Italiaanse stel zonder schaamte zijn caravan vanaf komende zomer ongegeneerd volproppen met vanuit Nederland meegebrachte aardappelen, Duopenotti, Pindakaas, hagelslag, kaas etc. Want die Italianen blijken niet zonder olie en azijn te kunnen. En die nemen ieder jaar dus vrolijk een fles Olijfolie en een fles Balsamico azijn mee. Die olie, daar was ik zelf dan nog wel weer erg blij mee want het resort waar zij en ik verblijven, Joy Bungalow, serveert werkelijk toppizza's. Ik blijf in Zuidoost Azië bij voorkeur altijd ver weg van westers eten omdat het toch meestal naar 3x niks smaakt. Slappe vette frites, kleffe burgers, veel te dikke pannenkoeken, zoet wit brood etc. Maar als een Italiaans stel laaiend enthousiast is over de lokale pizza dan ga je toch voor de bijl. En die hadden niet overdreven. Echt smullen geblazen. Als lunch dan welteverstaan want op een eiland in Thailand eet ik 's avonds bij voorkeur toch gewoon lekker vis. En de Seafood Hotplate van Joy Bungalow staat zeker in de top 5 van lekkerste gerechten van deze reis.

Behalve wat eten, een stukje op het strand op en neer drentelen. Beetje bruinbakken en weer terugkopen is er over het verblijf op Koh Jum echt bar weinig boeiends te vermelden. Oh ja, gisteren de eerste regendruppels in bijna een maand tijd voor m'n kiezen gehad. Maar dat was na een half uurtje toch weer voorbij.

En dan zit ik nu nog even een nachtje in Krabi om morgen weer terug naar Bangkok te vliegen voor de laatste paar dagen. Die wordt in elk geval nog gevuld met een Advanced Cooking Course. Zin in!!