Weer terug in Bangkok - Thailand

En dan wordt zand weer vervangen door afvalt, ruil je strandhutjes in voor half afgebouwde flats, wordt blauwe lucht langzaam smog, ruik je overal wel weer dat er iets of iemand in brand staat en weet je dat je dus weer terug in Bangkok bent.

 

Ultiem chillen op Koh Chang Lonely Beach

Na zes heerlijke dagen van niks doen (hoe minder je doet, hoe minder het tegen kan vallen :-) zit het er weer bijna op. Op Koh Chang was het weer fantastisch. Een feestje bij Tree House Lodge, zegmaar het Café del Mar van Koh Chang, waar DJ Glyn de beukende beats de Golf van Thailand op slingert tot in de kleine uurtjes met een gezellige clubje Nederlanders, een bezoekje aan de Herbal Sauna van Bailan en heerlijk genieten in Ao Bang Bao, "The Fishermans Village" van een pondje reuze garnalen van zeker 30 cm lang! Dat waren wel zo'n beetje de ingrediënten van het strandleven aldaar.

 

De laatste avond eindigde een beetje als 'n deceptie overigens. Blijkbaar vanwege de verkiezingen hier mocht er de komende 3 dagen (t/m gisteren dus) geen alcohol geschonken worden. Blijkbaar kneep de locale autoriteit wel een oogje dicht als één en ander niet op alcohol leek. Dus met wat creativiteit werden o.a. de bekende "bucket" en fruit-shake plastic glazen (niet doorzichtig) gebruikt om bier in te schenken. Ook gisterenavond hier in Bangkok alle restaurants geen bierfles op tafel te zien. Toch een tikkeltje vreemd die gasten hier. Ik kan een Nederlandse verkiezing toch juist andersom herinneren. CDA staat steevast in Café Dudok in Den Haag en PvdA in de Amsterdamse "Kleine Komedie". Verloren of gewonnen, er vloeit rijkelijk alcohol op dit soort avonden. Stille hint voor de Thaise politieke hotemetoten hier.

 

Nachtje pitten in Trat bij Mukda Guesthouse

Anyway, na dit uiterst ontspannen weekje ben ik zaterdagmorgen met de boot terug gegaan naar het vaste land. In Trat vond ik snel Mukda Guesthouse (voorheen Pop Guesthouse) waar ik in 2004 ten tijde van de Tsunami met Emlyn ook al had gepit. Ehm, dat Nederlands/Texaanse hippie stel komt hier ook nog jaarlijks! (die lange dunne kerel met z'n lange haar en standaard een joint achter z'n oren geklemd die samen met z'n vrouw muziekles geeft).

Vanuit Trat gisterenmorgen m'n weg weer naar Bangkok ingeslagen. Die lokale bussen zijn toch echt uitstekend, koekjes, water, kussentje en een dekentje (mag a.u.b. die airco wat zachter!!!) en dat voor 5 euro. En dan zit je dus 5 uur in de bus. In Nederland zet de trambestuurder daar niet eens een stempel voor op je strippenkaart.

 

Van Trat naar Bangkok

Het busstation in Bangkok ligt direct aan de BTS-Skytrain route en dus kon ik snel en makkelijk naar de rivier komen om daar vervolgens met de boot naar de backpackers-area te komen (uiteraard kan de tuk-tuk, motorfiets of taxi ook maar dat wil je liever niet in Bangkok en al helemaal niet op zaterdag). Bij het Lamphu House had ik voor vertrek in Nederland al een kamer gereserveerd want zo richting kerst zit alles hier bommetje vol en om in de zinderende hitte (35 graden) van guesthouse naar guesthouse te strompelen met een inmiddels wat zwaarder geworden rugzakje leek me niet het meest aangename tijdverdrijf. Inmiddels waren de prijzen echter veranderd en ondanks dat ik door een van de medewerkers per mail (die ik bij me had) bevestigd had gekregen dat ik voor 350 bath de kamer gereserveerd had moest ik er toch 370 voor neer tellen). Toch weer voor 40 euro-cent genaaid, stelletje schobbejakken! Dat hun karma er maar stevig van mag gaan glimmen.

 

Bezoekje aan de Chatuchak Weekend Market

Na het in-checken direct door naar de Chatuchak Weekend Market. Een van de grootste ter wereld met een oppervlakte van een aantal voetbalvelden bij elkaar waar je van dwergkonijn tot donut en van nep-rolex tot niemendalletje kunt aanschaffen. Weer wat inkopen zwaarder en wat Thaise baht lichter vertrok ik met de bus 'huiswaards' voor nog maar eens een voetmassage (al dat geloop ik).

Ik was al eerder hier geweest bij aankomst in Bangkok en de dienstdoende massage dame had toen blijkbaar iets geroepen dat ze 'iets' voor me zou hebben als ik terug zou komen. Nietsvermoedend stapte ik dus de salon weer binnen, liet een andere dame aan m'n tenen friemelen en toen kwam die dame van vorige keer binnen hollen met een zelfgebreide sjaal. Heb ik weer. Ik natuurlijk hartstikke blij kijken om haar vooral niet teleur te stellen en haar verbruikte tijd te niet te doen. En daar zat ik dus, ingepakt met lichtblauwe sjaal (knap staaltje breiwerk trouwens) zwetend in een massage salon in Bangkok. Gelukkig met airco anders had je zo een teiltje met zweet kunnen vullen. Nu is het niet de eerste keer dat je als toerist hoort dat je "Oh mista, you look like movie-staaah" of "you look like rock-staaah" hoort (zoals ze bij iedere westerling roepen) maar wat de intenties van de sjaal zijn is mij niet helemaal duidelijk. Ik ga er ook niet achter komen schat ik in want ik kan me niet herinneren dat ik adres of iets dergelijks heb achtergelaten :-). Aan de andere kant kan ik dat ding dan wel weer goed gebruiken als ik morgenvroeg in dat koude rukland weer uit de slurf van een 747 kom lopen met de ijspegels aan m'n slippers hangend (-7 's nachts hoorde ik??!)....bwaaaaaaaaaaaaaaaahhhh......tot in Nederland weer!