Tsunamiberichten in Trat - Thailand

Na het heerlijke maal bij de buurman van ons resort op Koh Kood, vroegen we aan diezelfde buurman of hij toevallig wist hoe we naar het vaste land konden komen. Bij toeval bleek de beste kerel de volgende morgen om 9:00 uur met een speedboot de nodige gasten van zijn eigen resort aan land te gaan zetten in de buurt van Trat. En dus namen we de volgende morgen met rugzak en al afscheid van de familie van ons resort en wandelden naar de buurman. Die had dus echt wel een heeeeele vette speedboot. Niet zo eentje waar je hooguit met z'n vieren in past. Hier pasten wel 20 man in. Machtig om daarmee op flinke snelheid over de Golf van Thailand te stuiven!

 

Tsunami terwijl we op zee zitten

We leven inmiddels 26 december 2004 en rond een uur of half tien werd de boot ineens stilgelegd omdat de eigenaar een belletje kreeg op zijn mobiel. Tijdens het telefoongesprek keek hij flink om zich heen alsof hij iets zocht aan de horizon. Een paar minuten later voeren we weer op volle snelheid verder richting Trat. Rond elf uur kwamen we aan in de haven van Laem Ngop, vlakbij Trat. Er stond ook al een pick-up taxi klaar die ons naar Trat bracht. Wie de rit betaalde was onduidelijk. We hebben geen cent hoeven af te rekenen.

 

Aankomst in Trat

In Trat aangekomen hadden we geen flauw idee waar we naartoe zouden gaan. De sfeer voelde gemoedelijk aan. Leuk om even te blijven. We leken in het centrum van Trat gedropt te zijn. Rechts een groot marktgebouw, links een departmentstore. Verder een lange rechte weg met straatverlichting en veel neon-reclame.

We liepen wat terug om daar in zijstraatjes te kijken naar een guesthouse. Na een paar straatjes vonden we Mukda Guesthouse. Voor een gedeelte gelegen aan een smalle rivier aan de achterkant van het kleine complex. Er was zelfs een heuse "biergarten". De eigenaar was erg aardig. Hij kon ook vervoer naar de grens van Cambodja regelen, dat was alvast weer mooi meegenomen.

De kamers van Mukda Guesthouse (voorheen Pop Guesthouse) waren echt spotgoedkoop. Daar lagen de matrassen dan ook wel voor op de vloer maar we hadden zelfs een kamer aan het water. Later bleek dat dat ook niet per definitie de beste spot was. Het bankje bij de kamer lag midden op de route van een eindeloze colonne grote mieren. En mieren hebben nogal de neiging vast te houden aan hun route. En zodra het begon te schemeren kwamen de muggen als magneten op ons af. Met een grote ventilator op je gezicht en een fles gekoeld bier in de hand was het goed uit te houden.

De markt in het centrum van Trat bleek ook een geinige attractie. De meest bizarre dingen doen ze hier met vlees/dierresten. Varkensgezichten liggen hier plat cq uitgevouwen tentoongesteld om een lekker bouillonnetje van te trekken. Ligt ie met zijn snuit naar boven, dan ligt het dier je behoorlijk aan te staren vanaf de bodem van een soeppan haha! Verder nog wat heerlijke dingen op waarvan ik geen idee heb wat het was, maar het was lekker. En natuurlijk nog wat vleesspiesjes en een zalige veel te pittige noedelsoep.

Trat wordt blijkbaar nog niet platgelopen door toeristen want we werden toch op veel plekken nagekeken door locals. Er bleek vlakbij ook nog een nightmarket te zijn met een soort kermis waar we een noedelgerecht weg hebben geslobberd.

 

Eerste beelden tsunami

Langs de hoofdweg waar de nightmarket begon stonden rijen van tuk tuk's en minibussen opgesteld. In een boom hing een kleuren-tv'tje wat z'n voeding ontving via een draad dat langs takken naar een vlakbij gelegen winkel was gespannen. Ook geen ophangbeugel nodig zo.

We liepen langs het tv'tje waar flink wat mensen omheen stonden alsof er iets bijzonders te zien was. We besloten even mee te kijken. Op het kleine beeldscherm dat hooguit 37cm groot was, zagen we heftig stromend water waar mensen in dreven. Alsof er ergens een ramp gebeurd was. Omdat het commentaar in het Thais ging verstonden we er niets van en dus besloten we door te lopen. Wat later besloten we onze email nog even te checken en kwam ik twee emails van mijn pa tegen met als onderwerp "aardbeving".

In eerste instantie dacht ik aan zijn favoriete vakantieland Italië, waar mogelijk een aardbeving had plaatsgevonden. Maar dat was het gelukkig niet. Hij berichtte over een zeer krachtige zeebeving in de buurt van Indonesië. Een zeebeving daar had ik überhaupt nog niet eerder van gehoord. De enige beving die ik op dat moment herkende, was de aardbeving in m'n hoofd van de cocktails van gisterenavond.

Van het bekijken van Nu.nl en de website van De Telegraaf werd ik niet veel wijzer. Maar ja, het is immers 2e kerstdag en dus geen journalist te porren om van gourmet of kalkoen achter z'n pc te kruipen en een verhaal te kloppen. Wat het verder allemaal betekent weet ik niet maar wij zitten hier in Trat voorlopig droog voor zover ik weet. Overmorgen trekken we de grens over Cambodja in. Toedeloeoeo!