Saai op Koh Kood - Thailand

Je hebt van die plekken op aarde, daar moet je gewoon een keer geweest zijn. Om de fantastische dingen die je er kunt doen, om de gezelligheid, om de mythe die rond die plek heerst. Maar er zijn ook plekken die deze eigenschappen niet hebben. Die hebben gewoon een naam waar je niet omheen kunt.

In Thailand heb je zo'n plek: Koh Kut. Of, zoals het internationaal heet, Koh Kood. Koh Kood is, na het ontspannen Koh Chang waar veel backpackers komen en Koh Mak wat bijna uitgestorven was, behoorlijk toeristisch. Het eiland kent een behoorlijke populatie Chinese toeristen. Die worden met pakketreizen op dit eiland gedumpt. 

Verder vind je hier geasfalteerde wegen, een kleine supermarkt, wat dorpjes, een kleine haven en zelfs een heuse politiepost. Verder doet Koh Kut haar naam vooral eer aan. Het is het meest saaie eiland dat ik ooit bezocht heb. Gebrek aan sfeer, leuke barretjes met chille muziekjes of iets dergelijks. Gewoon echt geen reet te beleven.

 

Van Koh Mak naar Koh Kood

We hadden Koh Kood bereikt per boot vanaf de pier op Koh Mak aan de oostzijde. Die boot bracht ons naar de kleine haven van Koh Kood. Vanaf de pier was het een wirwar aan kleine paadjes op palen richting het vaste land. Via wat klimwerk over hekken, het doorkruisen van lappen land waar we door boze boeren weer vanaf gejaagd werden en een jongende kat die we in het veld zagen zitten, belandden we uiteindelijk bij een geasfalteerde weg uit. We hadden geen flauw benul welke kant we op moesten om een ergens een slaapplaats te scoren in de buurt van een strand.

We vonden uiteindelijk richting het zuiden een plek in een alleraardigst resort. De familie had eigenhandig vier hutten keurig netjes van uit rotsen gehakte blokken steen in elkaar geflanst. De hutjes werden opgeleukt met een openlucht badkamer, een klamboe en het strand op 100 meter afstand.

 

Zelf ontbijt maken op Koh Kood

Het ontbijt mochten we vanmorgen samen met de moeder van de familie zelf klussen. Te gek! Lekker eitjes bakken bij een Thaise familie, schitterend. Het diner gisterenavond was trouwens ook lachen geblazen. De menukaart stond in een notitieboekje geschreven. De in het Engels geschreven gerechten bevatten enorm veel spelfouten. En omdat de boel met potlood was geschreven, konden we de familie mooi even helpen bij het verbeteren.

Als toetje hadden we iets onbekends besteld. Het was "buiten de kaart om" en mama's specialiteit. Het bleek om een soort gembersiroop te gaan met een gepocheerd ei erin. Een bijzondere combi waar je een gemiddeld kookprogramma wellicht niet mee wint maar laat hier nu geen kookprogramma zijn. Mooi hè die Thaise cultuur haha!

 

Bier of toch whiskey?

Vanmiddag hebben we ook nog inkopen gedaan bij de lokale buurtsuper. Emlyn spaart etiketten van bierflessen voor één of ander barretje thuis in Zuid-Afrika. In de supermarkt vonden we een fles bier tussen alle andere bierflessen waarvan het etiket behangen was met voor ons onleesbare Chinees of Japanse tekens. Mee die fles!

Thuis aangekomen was de familie zo vriendelijk om onze fles pils in hun koelkast te koelen. In het restaurant annex woonkamer annex terras troffen we een flink koppel mannen aan. Vrienden van de eigenaar. Aan de sfeer te merken was de inname van alcohol al enige tijd aan de gang.

Bij het zien van onze fles en onze verwachting van dat dit toch echt bier zou moeten bevatten, barstten ze in lachen uit. Volgens hen was het geen bier maar whiskey. Wij hadden de fles gevonden tussen bierflessen en dus was het bier.

Na een uur of drie wachten totdat de fles drinkkoud was, vonden we het welletjes en trokken we de fles uit de koelkast. Glazen erbij en ploppen maar met die kroondop! Ik schonk het eerste glas met bier in....hé, waar blijft het schuim nou? Of hadden onze lokale rakkers toch gelijk? Jawel, een fles whiskey van 0,6 liter met een kroondop. Die moet dus in één keer leeg. Geen wonder die die gasten hier katje lam aan tafel zaten. Als ze dat met alle sterke drank doen!?

Het bleek onder de locals ook een geliefd 'bier'-type te zijn want iedereen wilde graag een glaasje. Zo fijn dat dat in die Thaise cultuur zit, dat behulpzame. Eén van hen dronk stevig door uit onze fles en bood ons aan om morgenavond in zijn resort een klein stukje verderop met 50% korting te komen eten.

Dat laat een Nederlander zich geen tweede maal zeggen en dus besloten we in te gaan op het aanlokkelijke aanbod. Overigens zonder te weten wat voor restaurant het resort had.

En zo hadden we op 1e kerstdag een heerlijk feestmaal hier in de tropen. Het resort bleek namelijk een toprestaurant te hebben. Joekels van garnalen, kreeft en gegrilde vis. We hebben het allemaal voorbij zien komen én gegeten.

Gisteren werden we overdag nog gecontroleerd in ons resort door twee agenten die op een motor langs kwamen en wat intimiderend gedrag vertoonden. Die twee zaten hier ook te bunkeren en de nodige alcoholische versnaperingen weg te tikken. Vrolijk kerstmis in elk geval vanaf Koh Kood!