Kokkerellen in Phnom Penh

Je moet er geen Formule 1 wedstrijd op willen rijden maar de infrastructuur in Cambodja is enorm vooruit gegaan. In 2004/2005 was ik voor het eerst in Cambodja met mijn goede vriend "de Bul". Toen waren het enkel nog dirt-roads met gravel/rood zand wat de klok sloeg. Inmiddels zijn de meeste hoofdwegen geasfalteerd zelfs het meest afgelegen stuk tussen de grens met Laos en Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja.

 

Vanuit Don Det naar Phnom Penh

Eergisteren heb ik na een iets langer verblijf dan ik had gedacht op Don Det, afscheid genomen van Marga. Zij bleef nog een extra dag en is waarschijnlijk vandaag naar het noorden van Laos vertrokken, ik ben na een busritje van 14 uur in Phnom Penh aangekomen. De busrit ging gepaard met de nodige toestanden. Zo was er een Frans echtpaar van in de 60 waarvan 'hij'verwacht had die ie in een luxe bus terecht zou komen want dat was 'm beloofd. Nu heb ik veel bussen in Azië gezien inmiddels maar deze mocht er met airco en naar achter klapbare stoelen voor locale begrippen toch echt zijn. Maar Fransen zijn Fransen en dus stond onze Gerard Depardieux te vloeken en te tieren. Wij lachen achterin de bus want het zag er komisch uit. Een aantal uur later kwamen twee anderen erachter dat ze platzak waren en dat er (goh wat gek) bijna nergens ATM's/pinautomaten zijn in Cambodja. Als je een beetje je huiswerk had gedaan dan wist je dat uiteraard. Maar nee, geen cash, Traveller Cheques, creditcard gewoon er vanuit gaan dat je papieren flappen uit de muur kunt trekken tussen de bamboe hutjes en kippen drek.

Maar goed, inmiddels heb ik m'n intrek genomen in het Floating Island Guesthouse aan het Boung Kak Meer aan de rand van het centrum. Errug ontspannen hier ook weer maar niet vergelijkbaar met Don Det natuurlijk.

 

Kookcursus in Phnom Penh

Het volk van Cambodja heet Khmer en vandaag heb ik een Khmer kookcursus gevolgd bij "Cambodia Cooking Class" Daar bleek dat (ff een stukje geschiedenis) alle omringende landen inclusief Thailand de basis van gerechten uit Cambodja hebben over genomen. De Thai zijn namelijk pas met loei-hete pepertjes gaan werken toen de Portugezen die kregen in de 16e eeuw meenamen in hun schuit. De Khmer hadden zo'n 800 jaar daarvoor een soort Romeins rijk gebouwd in de buurt hier waar ook delen van Thailand en Vietnam toe behoorde. Met andere woorden: ik heb de basis van al het Aziatische eten inmiddels volledig in de vingers. Rogier, ik heb zelfs wat leuke geheimen voor groene curry opgedaan maar die kan ik hier natuurlijk niet zomaar gaan vertellen.

De deelnemers bleken allemaal min of meer locals te zijn. 4 Dames die vrijwilligerswerk doen in weeshuizen in en rond Phnom Penh en Laury, een gepensioneerde Vietnam veteraan die net 3 jaar in Vietnam had gewoond en zijn geluk nu kwam beproeven in Cambodja. Hij deed me trouwens sterk denken aan Walter Sobchak (John Goodman) uit de film "The Big Lebowski" ("Fuck them Donny, let's go bowling!"). Bij aankomst stond er op de ruime oprit een oude legerjeep waar Laury direct onder dook om te zien of ie echt was. Hij zag direct wat er allemaal veranderd was etc. en leek de rest van de dag over legerjeeps en aanverwante zaken te gaan praten.

 

Quiznight @Lazy Gecko Bar

De kookcursus was erg leuk, vier gerechten gemaakt en opgegeten en het smaakte allemaal uitstekend. Heerlijk kruidig maar dus lang niet zo "spicy" als die Thaise gifmengers het maken. Omdat de dames goed ingeburgerd waren werd ik uitgenodigd om 's avonds mee te gaan naar de Lazy Gecko Bar waar elke donderdagavond quiz-night was. $1 Dollar p.p. in de pot en $1 voor het goede doel (iets met olifanten en wildlife opvang in de buurt). Het werd een dolkomische avond die door de Australische eigenaar met z'n erg platte accent aan elkaar werd gepraat. Je kon je per team inschrijven en de quiz bestond uit vier rondes. Na elke ronden werden de vragen beoordeeld door de tafel naast je waarbij de antwoorden werden opgelezen door de eigenaar. "If the answer looks alright, if it sounds allright.....it might be allright" wat het vrije karakter van het nakijken aangaf. Het toppunt van de avond was (naar ik hoorde) traditiegetrouw een lied dat door een van de locale serveersters werd gezonden. Idols is hier nog niet van de grond gekomen maar er is voldoende talent om een heel jaar een eerste ronde te houden want werkeljk iedere noot klonk valser dan alle nummers van Ronnie Tober en Rita Corita bij elkaar.

We bleken met ons zeven-koppen-tellend-team nog 4e geworden te zijn ook (van de 12 groepen). Als klap op de vuurpijl won een van ons ook nog de te verloten prijs die je kon winnen als je een lot had gekocht ten goede van het goede doel. Na de trekking werd de stemming toch wat grimmiger want onze winnares had ook tickets verkocht maar we konden de lol er in elk geval goed van inzien. Nu de rest nog.

 

Party crashen bij boekpresentatie Restaurant Romdeng

Vandaag staat een fietstochtje door Phnom Penh op de agenda en voor vanavond heb ik een uitnodiging kunnen bemachtigen voor een culinair feestje bij Restaurant Romdeng. Deze tent is opgezet door dezelfde eigenaar als Restaurant Friends een mooi project dat straatkinderen leert om te koken en zo een kans geeft op een betere toekomst. Wat mensen die ik gisteren bij het ontbijt tegen kwam hadden al zin om mee te gaan dus met z'n 3-en straks op de fiets door Phnom Penh, eens kijken of we dat zonder kleerscheuren overleven.

P.S. Alle sinterklaaskado's waar jullie niet blij mee zijn mogen uiteraard allemaal rechtstreeks naar Phnom Penh gestuurd worden, want die kinderen hier hebben behalve een zakje snuifbare lijm, waardoor ze de hele dag knetter stoned rondlopen, helemaal niks.