Chillen op Don Det, Si Phan Don - Laos

Met een stevige straal kan ik vanaf hier zo een brandje in Cambodja uit plassen. Marga en ik zijn na Champasak nu namelijk aangekomen op Don Det, een van de 4000 eilanden in het gebied Si Phan Don dat midden in de Mekong rivier ligt op een paar honderd meter verwijderd van de Cambodjaanse grens.

Nu staat in Laos de tijd al eeuwen stil maar hier nog langer volgens mij. Hoewel er best leuke dingen te doen zijn voeren de meeste mensen hier werkelijk geen fluit uit. Naar Don Det kom je om te niksen. Nu is dat een van mijn grote kwaliteiten en ook Marga kan goed lui zijn dus sprak ons dit erg aan.

 

Flink wat hangmatten in zicht

Per hoofd van de in- en uitheemse bevolking is er 1 hangmat beschikbaar zo ongeveer. Ergo, zit je met z'n tweeën in een hut, dan hangen er twee hangmatten op de veranda. We hebben onze intrek genomen in een authentiek hutje direct aan de Mekong bij Sunset Bungalows. Vanuit de hangmat zien we de zon direct voor onze neus 's avonds zo het moeras in duiken. Als je op tijd bent tenminste....eergisteren zijn we namelijk met Stine en Willy, een Noors/Deen stel dat we ook al in Tad Lo tegen kwamen 15km gaan kajakken. Volgens de gids zouden we dit kippeneindje in 50 minuten af gaan leggen. Later bedachten we ons dat een redelijke hardloper dit niet eens redt, dus hoe zouden wij als onervaren kajak-kanjers deze afstand dan überhaupt over water sneller af kunnen leggen. Niet dat we haast hadden maar de trip hield onder meer in dat we bij terugkomst voor ons 'eigen' eiland Don Det de zonsondergang vanaf het water konden zien. Met volledig opgeladen camera-accu's (in een dry-bag weliswaar) op pad, of beter gezegd, op het water.

 

Te traag in een kano

Na een uurtje kregen we van Mr. Guide te horen dat we te langzaam waren en de zonsondergang zouden gaan missen. De dames hadden al last van spierpijn zo hier en daar en we waren met een gemiddelde van 28 jaar zeker geen stel bejaarden. Na een uur of 3 (!!) straf door peddelen kwamen we in volledig duister aan bij Don Det. Vanavond wellicht een hernieuwde poging.

Gisteren is Marga op pad gegaan naar een jaarlijkse festival op het naburige Don Khong waar vanwege een nationale feestdag de hele regio als vliegen op een hoop stront op af komt. Ik heb de dag ingevuld met het rondtoeren van het eiland met de fiets. Alles is hier zo plat als een pannenkoek, ideaal dus. Aan de andere kant van Don Det is een oude brug naar Don Khon. Deze brug is door de Fransen ooit aangelegd en om de brug te onderhouden betaal je $1 tol. Nou is er in geen jaren een lik verf of wat dan ook aan die brug gebeurd maar liep de tol-sjaak wel met een gouden klokkie (waarschijnlijk fake) dus ik weet wel in welke 'staatskas' die dollars verdwijnen.

 

Liphi Falls - sterkte waterval ter wereld

Op Don Khon heb ik de Liphi Falls bezichtigd.Dit schijnen de sterkte watervallen ter wereld te zijn. Indrukwekkend om te zien en als we dit soort stroomversnellingen tijdens onze kajaktrip hadden gehad waren we zeker in 50 minuten 'thuis' geweest. Op de terugweg nog wat heerlijke verse springrolls (vers is behalve vers ook rauw/niet gefrituurd, een echte specialiteit van Laos) gegeten bij een super aardig stel Laotianen. Ik kreeg m.b.v. een foto nog hun dochter van 19 aangeboden die met "any man" wilden trouwen. Ik verslikte me bijna in m'n heerlijke springrolls.

Om bij te komen van het aanbod en de fietstrip ben ik terug op Don Det langs de massage salon gehold om het lichaam weer even flink uit elkaar te laten trekken (Laotiaanse massages zijn vrijwel vergelijkbaar met de Thaise voor de ingewijden onder ons). Maar het beviel wel zo goed dat deze hangmat-liefhebber er ernstig over nadenkt om vanmiddag in de 'rebound' te gaan. Ik kijk er nu al naar uit.

Gemotoriseerd verkeer heb je hier overigens niet, elektriciteit al evenmin. "Hoe hou je die pc dan aan Louis?". Ja das wel een mooie, als je wilt Internetten dan moet er eerst een mannetje met een jerrycan benzine naar de aggregaat verderop om het apparaat aan te slingeren, als ie eenmaal op gang is dan kan het Internet-cafe z'n dagelijkse business gaan runnen. Vertrek je weer, dan gaat de aggregaat weer uit. Als je zomaar een extra pc aanzet of monitor (zoals mijn buurvrouw hier naast me net deed zonder te vragen) dan stopt de boel er ook mee trouwens.

Gisterenavond maar weer eens wat wasgoed bij het guesthouse gedropt. Zie ik vanmorgen een dame in die ranzige Mekong mijn sjieke backpack-kledij onder handen nemen. Ik wacht dus ff met het toilet doortrekken, anders zou het rivier niveau ongewenst hoog stijgen denk ik. Ben erg benieuwd hoe wit mijn witte shirt terug komt :-). Na wat plussen en minnen is de boel hier enigszins te vergelijken met Vang Vieng in het noorden waar ik in 2005 al eens was.

Verder iedereen al klaar met z'n papiermaché surprises, chocolade verrassingen en strooigoed-kanonnades?