Koffiebonen op het Bolaven Plateau - Laos

Katholieken hebben Vaticaanstad, Moslims reizen massaal af naar Mekka en de koffieliefhebber moet dus naar het Bolavenplateau. Deze hoogvlakte in het zuiden van Laos ging tijdens de Vietnam oorlog gebukt onder de nodige bombardementen omdat de Vietnamezen stiekem een aanvoerlijntje (Ho Chi Minh trail) hadden door Laos. Na de boel wat opgeruimd te hebben (als bloemvaasjes staan hier niet ontplofte granaten zonder kop op tafel) en wat bonen in de grond gestopt te hebben, is dit gedeelte in Laos wereldwijd bekend om de beste koffie op de aardkloot die er is, althans zo beweerd men hier. Als echte koffie aanhanger kun je zo'n kans uiteraard niet voorbij laten gaan.

 

Koffielovers op weg naar Laos

Ik bleek niet de enige koffieliefhebber te zijn. En zo kwam het dus dat ik van Ubon Ratchathani naar Pakse in een bus terecht kwam met de Duitse Dorit en Marga. We besloten naar Tad Lo te reizen aan de rand van het Bolaven Plateau en daar namen we onze intrek voor 60.000 Kip ($6) in de Royal Suite van Tim's Guesthouse. Althans, het waren de luxe kamers. Wie of wat er luxe aan was weten we nog steeds niet maar de sfeer in het gehucht en het zandpad voor de deur waar af en toe een ossenkar voorbij kwam rijden zorgde voor een uitermate ontspannen geheel. Omdat er maar een beperkt aantal dekens was en Dorit haar deken beslist niet kon delen met iemand werd ik geheel tegen wil en dank alweer gedwongen om met Marga in 1 bed te pitten. Maar gelukkig was het alleraardigst gezelschap dus dat moest goed komen. Daarnaast is ze weliswaar Duits maar heeft ze de Hotelschool in Maastricht net afgerond en in het Nederlands gevolgd en komt daarom meer over dan een Limburgse dan een Duitse v.w.b. accent.

 

Aclimatiseren bij Tim's Guesthouse in Tad Lo

Eerst even acclimatiseren dus maar. De eerste dag daarom geen fluit uitgevoerd behalve een klein rondje gemaakt langs wat watervalletjes en nog een spin met een doorsnede van ongeveer 20cm op de foto gezet. De volgende dag besloot Dorit weer door te trekken en huurde ik met Marga een brommer om op zoek te gaan naar verse koffiebonen. Er werd wel veel over gesproken en je kon het zwarte goedje overal drinken (met van die ranzig zoete gecondenseerde melk!) maar we wilden uiteraard ook gewoon lekkere boontje mee naar huis nemen. In de buurt van het naburige Tad Fan zou een markt zijn waar ze dit verkochten. Hiervoor moesten we echter wel een dikke 80km op de brommer rondsnorren.

De eerste kilometers verliepen voorspoedig, prima weg, goed asfalt er kon niks fout gaan. Maar bij de eerst volgende afslag moesten we naar rechts en ging de mooie weg over in een stoffige dirt-road met diepe kuilen. Dolle pret dus. Met name de 4x4 auto's die voorbij kwamen scheuren zorgde voor veel stof en binnen een paar minuten voelde we ons meer een roodhuid dan een blanke.

 

Met 75km/u over het Bolaven Plateau

Gelukkig werd de weg na zo'n 25km weer beter en konden we de snelheid weer opvoeren richting 75 km/u (met korte broek etc nog niet echt zoals het in NL zo mogen maar ach, je leeft maar een keer toch :-). Na tweeënhalf uur kwamen we aan in Paksong een dorpje dat in het midden van het Bolaven plateau ligt. Vanwege de tijd van het jaar was het hier, maar ook in Tad Lo, 's avonds aardig fris. Niet iets waar je op hoopt als je naar een tropisch land afreist maar gelukkig biedt een dikke trui uitkomst.

Op een kleine markt net buiten Paksong en vlakbij de meest spectaculaire waterval van Laos (maar dat staat hier bij iedere waterval) vonden we dan eindelijk onze koffiebonen. Ik heb ze in twee soorten kunnen vinden en ze ruiken heerlijk. Ik kan niet wachten om er thuis wat lekkers van te maken. Onderweg naar huis waren we inmiddels de klok van 15:00 gepasseerd. Blijkbaar voor veel boeren tijd om hun vee te pas en te onpas de weg op te sturen om het verkeer lekker te hinderen. Er zijn heel wat 'bijna ongelukken' gebeurd met koeien, kippen, honden, geiten etc. maar gelukkig is er niet 1 onder de brommer gekomen.

 

Op pad via Pakse naar Champasak

De volgende dag besloten we samen door te reizen via Pakse naar Champasak. Hier staan ruïnes van een oude Khmer-tempel in de stijl waarin ook Ankor Wat in Cambodja gebouwd is. Champasak zelf stelt ook niet echt veel voor en met een stel luidruchtige Britse dames in kamer naast ons (de muur bestond uit wat plastic schroten) konden we letterlijk alles verstaan ook was ze met nog een kerel erbij tot in de kleine uurtjes uitspookte. Na een hoop 'oeoeoeoe's' en 'aaaaaaaah's' verder konden we dan toch eindelijk pitten maar de volgende dag zijn we na het bezichtigen van de mooie tempel ruïnes wel direct vertrokken.