Heftig cultuur snuiven in Saigon - Vietnam

Slippers aan: check, short pants aan: check, zonnebrand op: check. Alle ingrediënten voor 4 smeuïge weken Vietnam en Thailand zijn weer aanwezig. De aftrap was in Bangkok, of eigenlijk in Amman waar ik een overstap had. Het vliegveld van Amman is zo rond 23:00 uur 's avonds zo boeiend als je je voor kunt stellen. Inderdaad geen moer te beleven. De wachttijd van zo'n 3 uur werd aangenaam gemaakt door Rick en Anemoon die op dezelfde vlucht zaten en ook solo onderweg waren. Ze bleken ook nog allebei op struikelafstand van mijn guesthouse in backpackersbuurt Banglamphu te verblijven. Dat was alvast een garantie voor gezelligheid.

 

Alles alweer stevig opgedroogd in Bangkok

Bangkok is nog steeds Bangkok. Warm, smog, overal werkende mensen en dampende dampen uit putjes, potten en geïmproviseerde bbq'tjes waar allerlei gedeeltes van voorheen-levende-wezens op gezellig op liggen te smeulen. Je zou er spontaan trek van krijgen. En omdat er zo verschrikkelijk veel van die karretjes van diverse snacks op straat te vinden zijn heb ik m'n nieuwe favoriet alweer gevonden: kwarteleitjes gefrituurd in rijstvellen met een soort dressing van groene curry en veel koriander. Echt super smullen geblazen.

Verder viel me overigens op dat er vrijwel niets meer te zien is van de overstromingen die tot voor kort in Nederland dagelijks het nieuws haalden. Vorig jaar was het hier ook al behoorlijk nat en waren zo hier en daar nog wel zandzakken te zien maar daar blijft het dan ook bij.

Omdat het hier hoogseizoen is heb ik voor het eerst alvast een kamer vooraf geboekt bij m'n vaste stek New Siam Guesthouse II. Op de gok met creditcard afgerekend dus mocht iemand een CC nummer met mjin naam erachter op een of ander illegaal lijstje tegenkomen dan ben ik de Sjaak.

 

Vurig maaltje op straat

Ook mijn favoriete straatbuffet was er nog steeds. Een grote marktkraam met 15 verschillende bakken met heerlijke curries, vis en ondefinieerbare prutjes. Dit is nog een van de weinig plekken in de backpackersbuurt waar je veel lokale Thai ziet eten. Een redelijk teken dat de authentieke smaken behouden zijn hoewel je bij de Mac ook veel Thai ziet..mmm... Enniewee, binnen een seconde of 10 sloegen de vlammen alweer m'n oren uit. Gelukkig was er gekoeld bier voor handen. Zoooo handig dat bier.

Na het eten liep ik bij een terras tegen Anemoon aan die haar nicht die al in Bangkok was ook was tegen gekomen. In hun guesthouse hadden ze een Vietnamees/Amerikaanse kerel, Khan, leren kennen. Prima gast.

Het werd een avond met veel cocktails en andere verfrissende versnaperingen en door de jetlag ook wat later dan verwacht. Dat resulteerde de volgende morgen in een fikse kater. Dat had uiteraard geheel niets met de cocktails te maken en wel alles met de jetlag...vermoed ik. Dag 2 in Bangkok verliep hierdoor uiuiterst rustig kan ik u meedelen.

Ik heb me in Wat Pho, hét Boeddhistisch opleidingscentrum voor Thai massage in Thailand, maar even goed laten wakkerkneden. Een boottochtje over de Chao Praya rivier gemaakt om even uit te waaien en heel rustig aan wat gegeten zo hier en daar. De 2e avond was dan ook een stuk korter. Ook omdat ik de volgende dag door zou vliegen naar de bestemming voor de komende paar weken: Vietnam.

 

Aankomst in Ho Chi Minh City

Waar ik 6 jaar geleden gestopt ben, mag ik de reis nu echt afmaken. In 2005 was ik ook al eens in Vietnam maar dat is wat uit de hand geëscalleerd. Ik heb toen alleen maar regen meegemaakt en reisde met een club volk rond dat een jaar of 5 jonger was dan ik met als resultaat: veel hamburgers eten en poolbiljarten. Ik had dus niet echt een goed beeld van Vietnam en dus toen de gelegenheid zich voordeed nog eens terug te gaan was de keuze snel gemaakt. Ik was indertijd 1 nacht in Ho Chi Minh City (vroeger Saigon) verbleven dus besloot ik daar te starten.

Ho Chi Minh City doet in geen geval onder in drukte en hectiek voor Bangkok. De stad wint het zonder meer in aantallen scooters die hier overal voorbij razen. Auto's, scooters en hier en daar nog een riksja kruipen als mieren op, onder en door elkaar heen. Ongelukken heb ik nog niet zien gebeuren maar een kleine toché deelt een taxi hier zonder blikken of blozen nog wel eens uit aan een scooteraar.

De stad doet vrij westers aan door hoge gebouwen en veel internationale restaurants en uiteraard nog wat overblijfselen van het Frans koloniaal regime maar wel met een stevig Aziatische inslag.

 

Best heftig dat cultuur snuiven

De Fransen waren hier een tijdje de baas maar wat de laatste decenia uiteraard veel meer impact gehad heeft is de Vietnam oorlog. Daarom ben ik gisteren maar eens een dagje gaan cultuursnuiven. Ik heb een combi'tje gemaakt. Dat wil zeggen: ik heb een bak Vietnamese noedelsoep gegeten (Pho Bo) bij Pho Binh Noodle Shop. Binh's is een op het oog totaal oninteressante Pho tentje, waar je hier over struikelt want Pho is het nationale gerecht van Bangkok. De eigenaar van Binh's was echter een groot aanhanger van de Viet Cong en stelde zijn huis waar het restaurant op de begane grond deel van uit maakt, ter beschikking aan 'de revolutie'. Terwijl op de begane grond veel Amerikaanse generaals, ambassade personeel en andere hotemetoten een bakkie Pho naar binnen zaten te slurpen diende een kamer op de 2e verdieping als hoofdkwartier van de regionale Viet Cong en werden o.a. hier de plannen gesmeed voor de aanslag op de Amerikaanse ambassade in 1968. De kamer is nog vrijwel in originele staat en men vertelt met trots welke rol de familie en het restaurant gespeeld hebben in die verschrikkelijke 17 jaar durende oorlog. De kamer wordt gesierd door foto's van verzetshelden en gebeurtenissen. De Amerikanen hebben later nog wel eens een inval gedaan maar nooit belastende documenten kunnen vinden terwijl deze eenvoudig achter een schilderij van Buddha waren verborgen.

Na de indrukwekkende soep-belevenis heb ik het War Remnants Museum bezocht. Erg heftig wat je daar kunt zien. Buiten staan een aardig arsenaal aan wapentuig dat de Amerikanen niet meer mee konden nemen. Een Chinook helikopter, diverse tanks, bommen en zelfs een aantal straaljagers. Maar de foto's binnen hadden veel meer impact op me. Ongelofelijk wat voor narigheid hier is uitgehaald. En zijn flink wat oorlogsfotografen gesneuveld en er is een enorme ruimte waar het werk van deze helden hangt. Vreemd genoeg vonden een aantal Amerikaanse soldaten het geen enkel probleem om op de foto te staan met overblijfselen van een zojuist aan puin geschoten Vietnamese soldaat waarvan een groot deel van het lijf niet meer aanwezig was of foto's waar Amerikaanse soldaten op het punt stonden Vietnamese mensen de keel door te snijden of een kogel door de kop te jagen. Ook de quotes bij diverse foto's vond ik werkelijk verbijsterend. Alsof die gasten echt trots waren op het doden van Vietnamese soldaten, maar ook vrouwen en kinderen. Hele dorpen die zijn afgebrand onder het 'kill all destroy all' beleid. Uiteraard heeft de foto's van het Vietnamese meisje Phan Thị Kim Phúc hier ook een prominente plek.

Toen ik geboren werd was deze oorlog gelukkig al voorbij en dus heb ik er niets van meegekregen maar er hangen ook foto's van wereldwijde demonstraties door de jaren heen tegen de Vietnam oorlog in de jaren '60 ook wel bekend werd al de oorlog waarin de Amerikanen ieder nieuwe (biologisch) wapen in Vietnam uitprobeerde om te kijken 'of het lekker werkte'. Met ook vandaag de dag nog alle gevolgen van dien. Zo zijn er enorm veel kinderen in Vietnam maar ook in de VS geboren met afwijkingen van allerlei aard die voortgekomen zijn uit het gebruik van het chemische middel "Agent Orange" dat gebruikt werd om hele gebieden te ontbladeren. De vader, een Vietnam veteraan, van een van de kinderen die misvormd geboren is in de VS heeft nog niet zo heel lang geleden zelfmoord gepleegd. Hij kon niet langer leven met het verleden.

 

Even op adem komen

Na alle beelden van oorlogsgeweld was ik wel even toe aan iets luchtigs. Even ontspannen met een massage dan maar. Maar in Saigon had ik toch wel behoefte aan een referentie. Gelukkig zat er in het backpackersgebied hier een toerist voor de deur en verzekerde mij ervan dat deze shop echt ok was en dat een deel van de opbrengst zelfs naar straatkinderen gaat. En het bleek inderdaad allemaal in orde te zijn. Vanmiddag staat er een kookcursus op het programma. Zo maar eens een ontbijtje scoren. Ajuus!!