Tempel in de hens in Chiang Mai - Thailand

Alweer een roerig jaartje voorbij en dus werd het weer eens tijd om de batterij op te laden. En omdat de voorgaande negen keer in Zuidoost Azië ook wel aardig bevallen waren, was een trip naar Thailand snel geboekt zo half oktober.

Ik kwam afgelopen zaterdagmorgen na een brakke vlucht aan in een dampend benauwd Bangkok. Brak niet omdat het vliegtuig zelf mankementen vertoonden maar een stel kakelende huishoudbeurs bezoekers wel. Hun aanhoudende enthousiaste dooie jopen gelul redde het tot achter mijn oordoppen: knap. Het resultaat was dat ik behoorlijk lamlendig de trappen van het New Siam Guesthouse II besteeg.

 

Bijkomen in Bangkok

Na een stevige power nap én een bak van mijn favoriete noodle soep bij Restaurant Nai Soei ging het al wat beter en stap 2 om eens flink te detoxen was een authentieke Thaise massage in Wat Pho, een boeddhistische tempel waar masseurs de fijne 'kneepjes' van het Thaise massage vak leren. Dat was ouderwets genieten. En omdat ik er toch was heb ik de rest van het tempelcomplex inclusief de enorme liggende gouden Boeddha ook even bekeken.

Onderweg nog wat heerlijke definieerbare en minder definieerbare snacks geprobeerd zoals en soort oliebol van een geleiachtig kokosdeeg en krokant gefrituurde kwarteleitjes.

's Avonds ook heerlijk zitten smullen aan het straatbuffet aan Rambuttri Road waar echt goed Thais wordt gekookt. Dat betekent o.a. dat men peper-technisch gezien geen genade heeft met toeristen en dat de naastliggende 7Eleven met gekoeld bier in de schappen zeer welkome buur was.

Om de lange wandeling van Wat Pho naar het backpackersgebied en het flinke zweten van tijdens het avondeten goed te kunnen verwerken besloot ik m'n voeten nog even te verblijden met een voetmassage. Daarna nog even omkleden om in gepaste kledij een fijn cocktailtje mee te pakken in de Sirocco Skybar die op de 63e verdieping van de Lebua Statetower zit.

Hier stond ik m'n plekje aan de reling op verzoek even af aan wat bleek een Belgische bruidsfotograaf te zijn die daar met 3 pasgetrouwde Vlaamse stellen op een soort huwelijks-fotoreis was. Alle stellen sjouwden dus ook heel braaf in de 30 plus hitte hun trouwjurken, smokings etc mee.....maar waren o.m. de avond ervoor geweigerd in de Skybar hèhè.

 

Met de vlam in de pijp door de grachten van Bangkok

Op zondag werd de dag gestart met een lekker ontbijtje om de hoek bij Wild Orchid Villa's waarna ik wel trek had in een Klong tourtje. Een Klongtour is een ritje met een longtailboot door de kanalen van Bangkok. Bijna hetzelfde als met een gondel door Venetië maar dan zonder de open rioollucht. De ritprijs leek vast te staan maar na het tonen van weinig interesse mocht ik een tegenbod doen wat net iets meer dan de helft was en met een klein beetje erbij ging de desbetreffende ondernemer ook akkoord. Blijft ook beetje bij de cultuur horen hier dat afdingen. Zou eigenlijk wel een aardig idee zijn om Europa uit de schuldencrisis te trekken. Gewoon 2x zoveel vragen en daarna samen beetje afdingen tot de prijs waar je je allebei happy bij voelt.

Anyway de tour was mooi, nadat de eerste 20 minuten het shaken-not-stired principe was toegepast door voorbij komende tegenliggers. Bangkok heeft veel mooie groene stukken, rustige wijken waar wél mooie pandjes staan.

Na de tour ben ik met de public boottaxi naar het Oriental hotel gevaren waar ik in de buurt (op slippers en in korte broek kom je het Oriental niet in) heerlijk geluncht heb bij Mango Tree. Daarna nog een stevige wandeling door Chinatown gemaakt.

 

Racekak en fijne bedjes in de nachttrein naar Chiang Mai

Voor de Klong tour had ik al uitgecheckt bij New Siam II omdat ik om 19:30 uur met de nachttrein naar Chiang Mai zou vertrekken. Op het station nog even wat gegeten en wat proviand ingeslagen om vervolgens te gaan genieten van een mooie treinrit van 15,5 uur. Mooi aan de binnenkant van m'n ogen vooral want de bedjes lagen prima. Het was eigenlijk net een oud logeerpartijtje want ik sliep in een stapelbed. En of het nu door het schudden kwam of door iets wat de bloedsnelle kok op het station had staan klussen in z'n wok weet ik niet maar tegen het eind van de avond werd de diagnose 'racekak' gesteld. Fijn hoor in zo'n schuddende piepende trage rups hangend boven een roestvrijstalen pot met de broek op de hielen. Een flinke Fiesta Mexicana dus zegmaar.

Gelukkig werd e.e.a. de volgende morgen al beter maar ik was de rest van de dag in Chiang Mai zo slap als een vaatdoek. Ik checkte in bij Libra Guesthouse waar ik in 2003 ook al eens geweest was. De nog even lieve familie stond al op het station klaar om me op te pikken. Chiang Mai is als Haarlem t.o.v. Amsterdam: minder druk, minder stank, een stuk gemoedelijker en ook erg leuk.

 

Buikschuivertje op Doi Suthep

Na een flinke nacht rust voelde ik me gelukkig stukken beter en besloot ik een scooter te huren en een berg op te rijden naar Doi Suthep, een van de heiligste tempels van Thailand. Dat wordt overigens over bijna alle tempels gezegd heb ik het idee dus ik ben best benieuwd of er ergens een soort ratingsysteem voor Boeddhistische heiligheid bestaat. Sterren op de muur naast de deur op zo'n blauw bordje misschien ofzo?

Doi Suthep is een tempel waar je wel iets voor moet doen. Met je luie krent op een scooter een berg op tuffen was blijkbaar niet voldoende want de Thai hadden als hindernis nog een trap van 320 treden voor me aangelegd. Aan de kassa kocht ik een kaartje om de trap op te 'mogen' lopen. Er was ook een lift maar ik ben natuurlijk geen mietje. Wat me wel opviel is dat bijna iedereen wel een mietje bleek te zijn want op de slecht onderhouden trap ben ik welgeteld 2 andere mensen tegen gekomen.

Boven stond een schitterende tempel met veel details, blind bling en een schitterend uitzicht op een in donkere wolken verstopt Chiang Mai. Na de trap omlaag geklauterd te zijn merkten ik later pas op dat er een heel stuk links van de kassa een enorme brede trap naar boven liep, die de rest blijkbaar wel gevonden had.

Inmiddels hadden de donkere wolken ook Doi Suthep bereikt en was het gaan regenen. Het was toevallig weer snacktijd en dus vergreep ik me aan een bak aardbeien en een fles verse passievruchtensap. Daarna ben ik rustig de berg afgereden over een kletsnat wegdek. Dat verliep gelukkig prima voor mij maar een stuk minder voor een lokaal stel dat bijna twee keer zo snel als ik de berg af scheurde en met die snelheid ook dacht een bocht te kunnen nemen. Die schoten een paar honderd meter voor me snoeihard onderuit schuin over de weg tegen de vangrail (hun redding) aan. Wonder boven wonder kwamen ze er met een paar kleerscheuren van af. Beiden droegen geen helm in er had net zo goed een bus uit tegengestelde richting aan kunnen komen met alle gevolgen van dien.

Met de schrik in de benen kroop ik weer op de scooter om onderweg nog even een kijkje te nemen bij een waterval waar je ook een frisse duik zou kunnen nemen maar dat bleek niet meer dan een modderpoel te zijn helaas.

 

Loy Krathong in Chiang Mai

's Avonds heb ik m'n ogen uitgekeken tijdens het jaarlijkse Loy Krathong festival dat een aantal dagen duurt. Loy Krathong is het festival van het licht waar de Thai de vier elementen, vuur, water, aarde en licht bedanken door het laten drijven op de rivier van een zelf geknutselde 'Krathong'. Dat is een soort kerststukje gemaakt van bananenbladeren, versierd met bloemen, wierrookstokjes  en een kaarsje.

Tegelijkertijd wordt vooral in het noorden van Thailand ook het Yi Peng Festival gevierd. Ondanks dat de naam minder bekend is dat Loy Krathong zijn de uitingen van het Yi Peng Festival wel veel bekender. Duizenden mensen laten 's avonds namelijk lampionnen van rijstpapier de lucht in gaan.

 

De hemel hangt daarom vol met joekels van lampionnen. Bij tempels helpen monniken met het aansteken van de dikke brei in het bakje onderin de lampion. Ik kreeg een lampion door een paar locals aangeboden. Ook veel toeristen lieten een lampion op. En waar het iedereen lukte om hun lampion goed op te laten, kwam mijn lampion door een zacht briesje in een touw vol met tempelbellen terecht op vijf meter hoogte.

De lampion vatte direct vlam en iedereen schoot weg van de plaats des onheils. Gelukkig was het 'touw' en de tempelballen van metaal gemaakt waardoor dat niet in de fik vloog. Was ik bijna verantwoordelijk geweest voor het affikken van een boeddhistische tempel! Verder vloog er gelukkig niets meer in brand maar lullig voelde ik me wel.

En vandaag heb ik behalve lang uitgeslapen ook nog een leuke kookcursus gevolgd bij Smart Cooking in Chiang Mai. Daar heb ik m'n kookkunsten kunnen botvieren op diverse curry pasta's, Tom Kha Kai (kippensoep met galangal en kokosmelk) en loempia's. Uiteraard mochten alle deelnemers alles ook zelf opeten en dat was nog lekker ook!