Yahoooo in Yangon! - Myanmar

Juist rakkers, ofwel "Ming Galabà" (goeiedag) na fink wat ge-ren op de airport in Bangkok gisteren (tsjesus wat is dat kolere ding groot geworden) en een comfortabele vlucht dankzij het opblaas kussentje van m'n buuf (bedankt buuf!) voor in m'n nek heb ik het beton van de Birmese landingsbaan mogen kussen. Niet dat ik dat gedaan heb want dan vinden ze je gelijk RAAAAAAAAAARRR en vlieg je direct de bak ik. Samen met een Kroatisch/Servisch-koppel (zie je wel dat het samen gaat!) een taxi richting downtown-Yangon gecharterd. De beste lui beschikten echter over 'n iets ruimer budget dan ik ($ 30 per nacht was voor hen low-budget) dus heb ik mij laten droppen bij het White House Hotel. Ze hadden deze tent beter Stairway-to-Heaven kunnen noemen, en wel hierom. Men gelieve 14 trappen te bestijgen alvorens men kan aankloppen op de deur van mij verblijf. Ik heb een soort metalen bouwkeet bemachtigd op het dak van het guesthouse. "Wat is je kamernummer dan Louis??!"....heppik niet. Alle kamers hebben een nummer maar de 2 containers op het dak heten simpelweg "River View" en "Pagoda View". Wat insinueert dat je uitzicht hebt op de rivier want ik heb "River View" maar dan moet je als je de ramen al open krijgt eerst nog wat tralies, kippengaas en betonnetwerk wegdenken en dan in de verte zie je iets waar zich wat baggerschuiten overheen bewegen.

 

Comfortabel pitten in Yangon

"River View" en "Pagoda View" zijn 's nachts de meest comfortabele plekken van deze tent want op een meter of 30 hoog waait prima frisse lucht. Ook voor het slapen gaan is het comfortabel want naast deze 2 container is het rooftop-terrace van 2 x 3 meter met uitzicht over een groot deel van de stad. Overdag kun je je beter een paar verdiepingen lager begeven, straatniveau zegmaar want het prachtige goflplatendak van mijn verblijf heeft de fijne eigenschap om de warme er goed doorheen te laten. Het zou me niets verbazen als het kwik toch richting de 50 wordt geduwd als het buiten op straat al 50 graden wordt.

Maar goed, het ontbijt is overweldigend. Nog niet eerder heb ik in hier in Azië in een guesthouse een ontbijtbuffet gezien. Een stuk of 10 gastronorm bakken met allemaal lekkere salade (lekker veeel koriander), scrambled eggs (ook weer met veel koriander haha), 5 soorten marmelade, verse fuit etc etc. De familie hier verwacht misschien een hongerwinter ofzo want in het openlucht ontbijtvertrek zag ik 'n voorraadje van een klein 100 ananassen.....je weet nooit wat de prijzen morgen doen natuurlijk. Wakkere jongens hier dus.

 

Yangon verkennen

Yangon gisteren ook direct maar eventjes verkend. Voor de kenners onder ons, de stad doet me nog het meest denken aan Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Veel koloniale gebouwen waar al in geen 80 jaar iets aan gebeurd is. De meeste straten zijn hier wel geasfalteerd maar dat asfalt is hier nog door Marco Polo gelegd volgens mij. Verder merk je hier veel meer dan in de andere Aziatische landen waar ik geweest ben de invloeden van omringende landen. Heel veel Indiaanse, Pakistaande, Chinese en Laotiaanse mensen. Komt ook door de 7 verschillende etnische groepen die in het land wonen. De Birmezen zijn het sterkst vertegenwoordigd en vandaar dat de Engelsen dit land indertijd Burma genoemd hebben. Maar het huidige regime vond dat Myanmar beter de lading dekt van de verschillende groepen tot 1886 heette het land ook al Myanma (zonder r dus). Verder merk je hier als toerist op straat niet veel van het militaire regime. Gisteren wilde ik echter ff een stukkie langs de rivier gaan lopen, daar aangekomen bleek dat er überhaupt geen wandelpaadje was en dat het gebied daar "Prohibited for foreigners" is. WEGWEZEN DUS JA! Raar om dat zo te zien staan. De laatste keer dat ik over dat soort dingen geïnfomeerd ben was tijdens de lessen geschiedenis "Het begin van de 2e Wereld Oorlog". Raar gevoel dus. Ook bij de crème-de-la-crème van alle pagodes in Myanmar gisterenavond liep zo'n regeringsrakker intimiderend om mij heen omdat ik een camera-tas bij mij droeg. Hij keek er alleen naar en deed verder niets, maar z'n houding en non-verbale gedrag zegmaar voelde niet echt welkom aan. Maar goed, ik heb me in kunnen houden en de man toch maar geen kopstoot gegeven. Zo ben ik dan ook wel weer.

Verders 'n leuk internationaal gemengd gezelschap in het guesthouse. 3 Oostenrijkse jodelaars, Fransen, Zwitsers, Chilenen, Italianen ze zijn er allemaal. De Oostenrijkers liggen qua cultuur dan toch weer dicht bij de Duitsers en zijn dan ook het luidruchtigst, drinken het meeste bier en weten het minst over het land waar ze naar toe gekomen zijn. Maar goed, ieder zo z'n eigen vakantie-geneugten zullen we maar zeggen. Ik ga zo nog even een lokale markt verkennen en stap morgen of overmorgen in de trein/bus richting Mandalay. Een trip van ongeveer 750km/15 uur. Iedereen veel plezier daar met het leggen van de laatste hand aan je papier-maché-kunstwerk voor de Sinterklaas surprises enzo. Ik zal op Sinterklaas avond de rest van de goegemeente hier uitleggen dat er een extra reden is om het glas of de fles te heffen omdat onze goedheiligman verjaart......

P.S.: Wie heeft de zonnebrand-olie gezien :-)?