De tempels van Bagan - Myanmar

Zo de Sint en alle zwarte pieten het land weer uit (beetje gevoelige discussie geloof ik als ik de kabinets-perikelen op een afstandje mee maak op dit moment). Ik geef de politieke pijp nog even aan Maarten want over politiek kun je het hier maar beter niet hebben. In Mandalay heb ik met Lilian "Mandalay Hill" beklommen. Een 230 hoge pukkel die ze voor het wandelcomfort voorzien hebben van bijna 1100 traptreden. Ergens halverwege aangeklampt bij wat monniken (typisch geval van monnikenwerk deze trap) en die begonnen spontaan zelf over de politieke situatie te praten. Altijd even oppassen geblazen want op voorhand weet je hier nooit wat voor vlees je in de kuip hebt. Maar na enige minuten van het ontwijken van wat vragen etc. besloten we toch om ons te wagen aan een heerlijke politieke discussie. We hadden nog zo'n slordige 600 treden te gaan dus tijd zat. Het bleek in elk geval dat de voormalig oppermonik van het klooster van de beide kornuiten, enige jaren geleden te grazen was genomen door het regime na het uiten van wat kritische noten over het regime. In Nederland roepen dat de scheids poep in z'n ogen heeft als ie verkeerd fluit tijdens een lekkere pot voetbal zou hier op het zelfde neerkomen.

 

Een tempel op geklauterd in Mandalay

Eenmaal boven gekomen werden we in elk geval getrakteerd op een prachtig uitzicht over de wijde omgeving en de naderende zonsondergang. Er stonden een stuk verderop ook fantastische sofa's en krukken. Met de Nederlandse nazomer nog in gedachten denk je dus direct aan een lekker terras in de zon met een lekkere pint maar die stoelen bleken dus altijd gereed te staan voor die hoogste hotemetoot van hier die om de hoek schijnt te wonen. Ik adviseer die locals dan toch als die kerel hier zit om met een mannetje of 100 met wat geleende kalasjnikovs die berg van 4 kanten te beklimmen en het hele zwikkie ff neer te maaien is dat ook direct opgelost en dan kun je dus WEL dat heerlijke terras hier maken.

 

Hoog in de bol in Mandalay

Na de zonsondergang weer teruggebracht naar het E.T. Hotel en na een verfrissende douche maakten we ons op voor een bezoek aan een van de betere Indiase restaurant die een voortreffelijke Lobster Curry zouden serveren volgens de Lonely Planet. Echter, we merken hier bijna dagelijks dat die info in dat boekie stevig achterhaald is. Vooral wat prijzen betreft. De locals zijn niet dom en hun enige bron van inkomsten zijn de spaarzame toeristen die zich dit soort maaltijden kunnen veroorloven. Die Indiase prijzen rezen dus de pan uit en dus wist de bestuurder van onze Trishaw (fiets met zijspan waar je met z'n 2-en met de rug tegen elkaar in kunt zitten) wel een naburig Chinees etablissement. We vonden het een leuk idee als die makker een vorkje met ons mee prikte en dus hebben we hem de avond van z'n leven gegeven. Lekker wat potten bier voor z'n neus neergezet (het verkeer gaat hier toch zo traag daar kun je geen ongeluk mee maken) en hij heeft z'n buikje goed rond kunnen eten. Sprak nog aardig Engels ook. Na het avondmaal werden we gedropt bij de "Moustache Brothers". Een komisch 3-koppig gezelschap waarvan er twee zeven jaar lang in de bak gezeten hebben na een avondje stand-up comedian grappen over de generaal hier in 1995. Dankzij internationale druk van wat Engelse en Amerikaanse film en comedy grootmachten zijn ze twee jaar eerder vrij gekomen maar staan ze nog wel op een blacklist. Zo mag je ze niet inhuren voor je bruiloftsfeest (jammer Bul en Kool, had een leuke aanvulling kunnen zijn op het huwelijks-alfabet van de schoonfamilies :-), ze mogen niet optreden op festivals en als ze een liedje schrijven moet de tekst eerst ff door ballotage commissie heen. Dat geldt hier overigens voor alle bands. Nee, echt humor heeft die generaal hier niet. De show was aardig en na een ritje terug met onze chauf zijn we lekker gaan pitten.

Verpletterende zonsondergang bij U Bein Bridge

De volgende dag nog even het Koninklijk Paleis en bijbehorende museum bezocht. Een gigantisch bouwwerk omringd door 4 muren van elk ruim 3km lang en 8 meter hoog. Das tenminste nog eens een klus waar de gemiddelde aannemer z'n nest voor uit wil komen. Aardig om te zien maar 's middags stond een van de hoogtepunten toch op het programma; het bezoek aan U Bein Bridge. Dat is de oudste en met 2km ook de langste teakhouten brug ter wereld. De zonsondergangen zijn hier verpletterend mooi en zeer de moeite waard om de geheugen capaciteit van de memory stick in je digicam even een stresstest te geven. Samen met Lilian even een sanpan gehuurd en het meer opgevaren. De sanpan lijkt nog het meest op een gondel maar dan met 2 peddels. Zelf uiteraard ook nog even aan het roer gestaan want die kapitein dat was me een luie druif van heb ik jou daar. De zonsondergang was inderdaad prachtig en het doet me dan ook deugd dat ik in Bangkok een kunstenaar al de opdracht gegeven heb om die brug op een doek van 200 x 80 cm te schilderen voor in m'n woonkamer aan de muur.

 

Fietsen door Mandalay

Na de zonsondergang als een haas terug gefietst in het donker. Toch wel een soort dodemansrit zegmaar. Straten zijn hier nauwelijks verricht en ze staan hier op drukke kruispunten gerust in het midden even een sjekkie of alternatieve rookwaar te draaien. Maar alles weer prima verlopen, fietsen afgeleverd en spullen ingepakt want ik zou die avond met de bus naar Bagan vertrekken. Lilian zou hier nog een nacht blijven en richting het noorden trekken want die blijft hier tot het eind van het jaar. Helaas maar zo gaat dat met reizen en zo nam ik dus afscheid van een enorm toffe en leuke reisgenote die wel van wat gekkigheid en avontuur houdt.

 

Met de bus van Mandalay naar Bagan

Na het afscheid met een pickup bij het busstation gedropt. Een enorme wirwar van grote parkeerplaatsen van bussen schots en scheef naast/tegen en soms ook in elkaar (oeps) staan geparkeerd. Ik verwachte natuurlijk een comfortabele bus zoals ik die tot nu toe had meegemaakt. Helaas bleek het deze keer om een bus van het laagst mogelijke comfort niveau te gaan. Ik mocht dan nog wel zelf m'n plaats uitkiezen. Het middenpad stond al volgepakt met allerlei zooi, dozen, kisten, manden fruit etc. Lopen was onmogelijk en iedereen moest de bus dus in en uit kruipen. Een grote stofbende maar ach, ik was al lang blij dat ik de hele bank voor mezelf had en de stapel jutte zakken naast mij net zo hoog waren als de bank en dus kon ik lekker languit liggen. Al met al dus het lekkerst liggen pitten van alle busritten tot nu toe en dat in de meest slecht bus tot nu toe. Het kan soms raar lopen.

Aan die nachtrust weet de regering dan altijd wel weer een bruut einde te breien want rond 3:30 werd ik weer uit de bus gevist. De 'special investigation officers' hadden dit maal plaats gemaakt voor een ticket-office want we waren blijkbaar aangekomen bij de Bagan Archeological Area. Een enorm groot gebied waar verspreid zo'n 4000 stupa's staan. Logisch dat zo'n kaartjes verkoper hier gewoon dag en nacht zit te wachten op die ene toerist in die lokale bus en ook nog voor een hongerloon waarschijnlijk want van die $ 10,- gaat 0,0 richting zijn broekzak schat ik in.

 

Rare jongens die Polen

Een uurtje later werd ik bij een guesthouse naar keuze gedropt door een trishaw. Het guesthouse naar keuze werd het New Park Hotel. Daar aankomen liep ik een Poolse dame tegen het lijf die zich afvroeg of ik wilden 'sharen'. Ik dacht dat ze het over een kamer was en met toch wat beurse billen en slechte stoelen in het lijf ging ik daar op in. Ze bleek het echter over een taxi te hebben richting Bagan om daar de zonsopgang mee te maken. Hilarisch misverstandje maar ze wilde er graag heen en dus mochten mijn spullen in haar kamer en mocht ik op het andere bed pitten als ik mee zou gaan naar de zonsopgang. Ach ja waarom ook niet dacht ik. Een taxi was echter nergens te bekennen want het lokale vervoersmiddel hier is de paarden- of ossenkar. Soort matrasje achterin waar je prima op kunt liggen, zitten met de beetje buitenboord bungelend. Echt snel is het niet (de paarden variant wel trouwens) maar het is wel erg ontspannend. Mooie zonsopgang weer gezien. Prachtig hoe de vele stupa's verspreid over het gebied hier verlicht worden. Na de zonsopgang terug gegaan naar New Park Hotel voor het ontbijt. Erg vriendelijke mensen ook weer, prima kamer verder op de binnenplaats met een mooie tuintje in het midden (ze missen alleen nog wat bloemetjes hier pa, ik zie mogelijkheden om hier wat op te zetten voor je :-). Na het ontbijt toch nog even een paar uurtjes slaap meegepakt en daarna met de Poolse Anna per fiets het gebied verkend. Anna bleek toch een iets andere backpacker te zijn dan gemiddeld. Sterker nog, ze had geen rugzak maar een koffer. En niet 1 maar 2. Het was eigenlijk meer een prinsesje dan een backpacker. Bij binnenkomst in de kamer vroeg ik me al direct af wat die fles Dior parfum daar deed en al die andere zooi. Het kind bleek met 40kg !! bagage vertrokken te zijn inclusief Apple laptop, 3 potten jam, super sjieke kleding etc. Ik vroeg haar dan ook wat de reden was om zoveel zooi mee te nemen. Bleek dat het haar eerste trip was en dat ze op alles voorbereid wilde zijn. Mijn antwoord was het opnoemen van regel 1 voor backpackers "wij backpackers stinken, hebben minimaal 2 dagen de zelfde onderbroek aan en bij voorkeur zelfs 3". 40kg bagage is gekkenwerk zelfs op een De Jong Intra-tours trip naar Torremolinos toe. Een knie en schouder-bedekkend kledingstuk was er niet bij en dus voorspelde ik haar al de ze de nodige tempels niet in zou komen. Daarnaast droeg ze ook nog eens geen BH's en had ze niet achteraan gestaan met uitdelen en haar doorschijnende jurkjes waren leuk voor het oog maar die stenen Boeddha moet daar niet veel van hebben en de locals en hun cultuur al helemaal niet. Leuk geprobeerd maar die kon dus rechtsomkeert richting guesthouse bij de eerste de beste tempel. Nu liet ze zich ook weer niet zo makkelijk afschepen dus stond ze een redelijke scene te schoppen tegen alle locale gebruiken in. Niet echt het ideale type om mee door een Boeddhistisch land te reizen dus. Ik en nog wat andere backpacker waren dan ook niet echt rauwig om haar vertrek vanmorgen vroeg. Ze vertrok richting Thandwe aan de kust om daar op het strand de nodige dagen in een supersjiekdefriemel resort te verblijven. Ik ben ernstig blij dat ik het aanbod om mee te gaan heb afgeslagen. Laat die kakteef maar lekker in d'r eentje in die luxe troep aanmodderen, doe mij maar de charme van lekkende stortbakken, jeukpoeder op wc-brillen en kakkerlakken in de theepot (over rare dingen gesproken, heb een gebakken kippenvoet op trouwens eergisteren, best lekker maar wat weinig vlees)........VAN DIE DINGEN JA!!