Kreeftenkanonade op Chaungtha Beach - Myanmar

Zijn we weer hoorrrrrr. De fondue-pannen, gourmetstellen en steengrilplaten zijn weer van zolder gehaald voor 's jaars grootste (vr)eetfestijn schat ik zo in en alle vleeshandelaren, al dan niet koosjer of halal, draaien weer dikke overuren om alle magen goed te vullen. Van dat alles is hier weinig te merken. De afgelopen dagen sowieso geen hol uitgevoerd maar even lekker bij liggen komen op Chaungtha Beach.

 

Briljant bedacht...how about de uitvoering?

Na wat dagen Bagan ben ik weer uitgetempeld voor deze trip. Omdat je toch zoveel mogelijk wilt doen ga je je een beetje gedragen als een Japanner in Europa: "Doin' Europe in 10 days" maar dan anders. Ik had in den beginnen het briljante plan om vanaf Yangon met een boot af te zakken in 2 etappes naar het uiterst zuidelijke puntje van dit land via Dawei naar Kawthoung. Kawthoung is één van de twee grensplaatsen waar je over land de grens mag passeren als allochtoon, die generaal hier matst me wel zeg. Maar zo'n drie maanden gelede is hier iets gebeurd (wat weet ik niet) waardoor een aantal zaken weer wat strakker gesteld zijn. Zo kun je de anders grensovergang niet meer in of uit over land en kun je via Kawthoung alleen nog buiten komen als je $ 35 in je paspoort stopt. Een soort oudedagsvoorziening voor de dienstdoende pretpet aldaar. Die hele boottrip is sowieso gecancelled door de regering, niks geen boten meer. Erg jammer want qua stranden wildlife en duik gedoe zou dat toch een van de mooiste plekken moeten zijn van Azië juist omdat er zo weinig mensen komen en het koraal dus nog in sublieme staat moet zijn. Maar het is niet anders. Gelukkig wist de Duitse Tina mij in Nyaung U te vertellen dat Chaungtha Beach een prima alternatief is om een aantal dagen te niksen. Dat sprak mij wel aan. Daarom dus teruggevlogen naar Yangon en vandaar de bus gepakt naar Chaungtha Beach. Zonder motorpech en lekke banden aangekomen en ingecheckt in het Shwe Hin Tha Hotel, een prima stek met rijtjes huisjes op het strand voàh wènâg.

 

Het strand van Chaungtha Beach

Het heeft niet de schoonheid van een Thais strand, geen barretjes vol met backpackers kijkend naar een vuurshow etc maar wel een heerlijk rustig strand dat tijdens de zonsondergang levendig wordt met locals want overdag liggen die rakkers hier allemaal uit te puffen van de Karaoke-avond ervoor. Dat blijft hier maar hot dat karaoke. 5 Gasten straalbezopen op een rij kijkend, of beter gezegd loensend naar een monitor met wat ondertiteling. En de rest van de familie waagt op die zelfde valse klanken een stapje op de dansvloer. Maar goed om te zien dat de locals zelf ook nog eens van het strand en bijbehorende omgeving kunnen genieten.

 

Een zeikende ouwe Parisiënne in Chaungtha

Omdat je hier aan zee zit is alles wat uit de zee komt altijd erg vers, lekker en spotgoedkoop. Een goed excuus om dus twee dagen achter elkaar een paar kreeften weg te schrokken. Jammer dat een lekker glaasje Sauvignon Blanc ontbrak.....ja dat reizen valt nog niet meer, afzien geblazen. Gisteren werd ik vergezeld door Thierry (onze Parijse zwemcoach), Liselotte (een bijna 70 jaar oude Parisiëne die nog rete fit is) en Tina (de Duitse dame die hier toch ook maar weer neergestreken is). Vooral Liselotte zag erg uit naar de kreeft omdat ze aan het ontbijt hier niet genoeg had en je voor een extra toast moest betalen (K100 = $ 0,40 waar hebben we het over!!). En een pak koekjes of iets was ook al nergens te krijgen. Ze deed het overkomen alsof ze echt een enorme klote tijd hier had. Typisch weer dat Franse gezeik haaha. Gelukkig kon Thierry er ook hard om lachen. Iets wat hem overigens niet echt in dank werd afgenomen. Maar goed, wij onderweg naar het "Chaungtha Sea Food Restaurant". Het toeval wil dat geen hond hier ook maar één woord Engels spreekt en hun restaurant allemaal in Chaungtha staan en ook nog Sea Food verkopen. Iedereen stuurde ons dus een andere kant op waardoor de honger van Liselotte nog groter werd. Uiteindelijk zijn we bij Williams Restaurant terecht gekomen. Volgens William (een local) zelf uiteraard de lobster-king van de omgeving. William had z'n voorraad koninklijk vocht echter niet op orde en begon met het serveren van lauwe pilsners. Die mocht ie weer even in de vriezer gaan leggen. Allemaal besteld en toen was het wachten, wachten, wachten.......en nog meer wachten. De hongergevoelens van Liselotte waren inmiddels tot climax achtige hoogten gestegen en uiteraard was niks meer goed en alles fout. Zelfs de pelpinda's kregen er van langs. Toen het eten eenmaal geserveerd werd kwam er als klap op de vuurpijl ook nog uit dat ze over haar honger heen was en dat het eigenlijk allemaal niet meer hoefde. Wij lieten het ons allemaal goed smaken. Uiteraard had Liselotte stevige kritiek op de kreeft die ze zelf zeker niet zo bereid zou hebben. Daarnaast was het helemaal geen kreeft maar een langoustine (een langoustine heeft geen scharen), was het zonde dat ze gember hadden gebruikt bij de bereiding en mistte ze toch echt de kruidenboter voor op de warme kreeft. De rest van ons had gewoon een top kreeft te pakken die we thuis zeker niet beter zouden hebben bereid en die vette kruidenboter misten we geenszins.

Tegen het einde van de slachtpartij (een kreeft heeft vlees tot in de kleinste hoekjes en dus gaat ie van voor naar achter en van achter naar voor helemaal open) kreeg Liselotte het ook nog voor elkaar om in één hap plotsklaps van boven tot onder, onder de kreeften troep te zitten. Bril, shirt, broek, tafelkleed etc. alles zat onder. Dat was voor haar echt de druppel en ze werd echt pissig. Als twee uitersten die steeds groter werden kregen wij alleen maar meer lol, lachbuien etc. Het shirt dat ze aan had was een van de topstukken uit haar collectie......JA, NEEM DIE DAN OOK NIET MEE!. Ik herhaal nogmaals regel 1 van het backpackers-regelement die ook op de Poolse Anna van toepassing was in Bagan: "We backpackers, we smell bad and we wear dirty clothes!". Na een soort douche van William die hij direct tot Lobster-shower omtoverde (zou op de menukaart vermeld moeten worden volgens Liselotte en ze begreep niet waarom wij geen last hadden gehad van rondvliegende kreeften) zijn we weer huiswaarts gekeerd.

 

Smerige Duitse pedofiel in Chaungtha!

Dan nog even iets heel anders. Naast mijn hutje waren overigens ook nog twee toffe Nederlandse gasten ingetrokken de dag ervoor. Eén van de boys was gezegend met een forse bol blonde krullen en net zoals bij Lilian het geval was zijn de locals daar dol op. Het duurde dan ook niet lang (ik schat een minuut of tien) voordat de eerste locale dame hem wat wulpse blikken toewierp. Nix mis meer uiteraard. Toen we echter (onder het genot van wat lokale whiskey) een praatje met haar maakten, bleek het kind (ik schatte haar niet ouder dan 16) door een vieze smerige 55+ Duitser van een paar hutjes verderop uit Yangon te zijn meegenomen. Ze kreeg voor haar verdiensten $20 per dag. We waren redelijk met stomheid geslagen. Je hoort vaker verhalen over Azië en kinderprostitutie maar dat zo'n kerel gewoon twee hutjes verderop van dezelfde borden eet als jij is toch een raar idee. Opknopen aan de hoogste palmboom leek mij een beter plan. Maar voor het meisje was het de enige goede bron van inkomsten. Het kind verdiende immers in één dag een modaal maandsalaris en ze vond het niet erg (zei ze althans). Iets later hoorde we echter van een toerist die hier al jaren kwam dat juist ons resort bekend stond om z'n kinderprostitutie praktijken. Hij wist ons te vertellen dat die ene kerel van hutje B7 kleine jochies op z'n kamer uitnodigde. Bijna spontaan gingen we op zoek naar lappen katoen die in de whiskey flessen pasten om wat Molotov-cocktails voor te bereiden. Echt bizar dat dat zo dichtbij kan komen. Om misselijk van te worden in elk geval. Echt veel kun je er niet aan doen dan die leipen negeren (per ongeluk in het gezicht spugen ofzo als ze langs lopen hooguit maar je hebt serieus moeite als je die gast hand in hand met zo'n jonge dame ziet rondlopen.

 

Terug van Chaunghta naar Yangon

Enniewee, dat waren ook weer twee uitersten hier. Tijd om op te krassen. De burgemeester van dit gehucht de hand geschud en vanmorgen met Tina in dezelfde bus vertrokken richting Yangon waar we zojuist ingecheckt zijn het Beautyland 2 Guesthouse. Het klinkt loucher dan het is. Morgenochtend vlieg ik terug richting Bangkok en daar zie ik wel ffies verder waar ik de resterende tijd ga spenderen. Vermoedelijk ergens richting het zuiden of mogelijk het oosten. U hoort nog van mij. Geniet van alle kerst voorbereidingen daar, dan hoef ik dat hier niet te doen.

Latuuurrrrss