Zum kotsen in Hpa-an - Myanmar

Eten dat slecht valt heeft de eigenschap het lichaam op ongepaste wijze weer te verlaten. En als het echt slecht gevallen is, dan verlaat het je lichaam heel vaak. Wanneer je een busritje van Yangon naar Hpa-an geboekt hebt en je hebt met zo'n situatie te maken, dan wordt zo'n busreis er niet beter op. Met mij gaat het prima, maar mijn voor-buurvrouw in de bus liep tegen bovenstaande situatie aan. Het kan ook reisziekte om de bumpi-roads van Myanmar zijn geweest, dat laat ik even in het midden. Maar zelden heb ik iemand zo'n korte tijd zoveel plastic zakjes zien vullen. Raampje open en hotsefots weer een organische molotov-cocktail op de stoffige kiezels langs de weg die zijn weg naar het grondwater zoekt.

 

Rustig an in Hpa-An

Ik heb de afgelopen dagen dus rondgehangen in Hpa-an. Daar kwam ik via een bus-marathon vanuit Hsipaw. Eerst 5,5 uur naar Mandalay, daar een hotelkamer voor day-use geregeld, vervolgens in 10,5 uur naar Yangon en bij aankomst op het busstation (een enorm terrein met allerlei bedrijfjes die allerlei buslijnen exploiteren) bleek de buurman van mijn busbedrijf tickets naar Hpa-an te verkopen en binnen 30 minuten zou een bus daarheen vertrekken. Voor lokale begrippen is dat een ideale aansluiten. Vervolgens dus nog 5,5 uur in een bus gezeten en eenmaal aangekomen in Hpa-an voelde ik me eigenlijk nog best oké. De paar uur slaap in Mandalay hebben me daar zeker bij geholpen. 

Hpa-an is een alleraardigst dorpje. De wegen bevatten nog iets van asfalt en als klap op de vuurpijl staat er op 1 van de kruispunten hier sinds kort een spiksplinternieuwe hi-tech stoplicht o.b.v. led-verlichting. Nu nog wachten op verkeer want er rijdt hier a) echt bijna geen kip en b) ze zien zelf het nut van het stoplicht dus niet in en dus rijdt iedereen door rood.

 

Tour de la maison rond Hpa-an

Vandaag met de directeur/eigenaar/barkeeper/schoonmaker/receptionist op pad geweest langs allerlei grotten met vleermuizen. Het nadeel van een Boeddhistisch land en grotten met vleermuizen is dat die 2 nog wel een gecombineerd willen worden. Dus, een enorme boeddha verstopt in een grot met net buiten de grot een klooster. Volgens lokaal gebruik ben je verplicht om je slippers uit te doen bij een Boeddhabeeld en bij kloosters. In de grot op blote voeten bleek het dus nogal glad te zijn. Dat bleek dan ook van de dikke laag met vleermuizenpoep te zijn! Gelukkig mochten we om die reden in deze grot onze slipper aanhouden. Maar die heerlijke Teva's van mij hebben van dat heerlijke profiel. Dat profiel was aan het eind van de tocht dus volledig opgevuld met vleermuizendrek...ranzige diertjes! 

Verder zijn me nog een aantal zaken opgevallen de afgelopen dagen: Auto's rijden hier rechts, zoals bij ons. Maar het stuur zit ook rechts. Alleen bij nieuwe auto's weer niet. In oude auto's inhalen kan dus voor spannende momenten zorgen (veel auto's hebben hier geen spiegels of men gebruikt ze niet). Te pas en te onpas druk je je wagen gewoon ergens tussen maar zoals wel vaker in landen die voor ons chaotisch lijken gaat het tot nu toe altijd goed. Behalve dan met die ene bus die ik langs de weg heb zien staan. Het onderstel was nog in tact maar daar was dan ook alles mee gezegd.

 

Meer bus voor je geld in Myanmar

En inmiddels heb ik er ongeveer 40 busuren opzitten. Volgens goed Aziatisch gebruik hangt er in zo'n long-distance bus een joekel van een plasma en is de geluidsinstallatie ook dik in orde. En na 40 uren buspret begin je ineens door te krijgen dat er in heel Myanmar maar een man of 6 in vrijwel alle films spelen. Telkens weer dezelfde koppen en zoetsappige verhalen. Vandaag nagevraagd en het blijkt echt te kloppen. Er zijn wel meer acteurs en actrices maar er zijn er maar een paar beroemd, en die spelen in de meeste films. Nou ik ga eens kijken hoe het strand van Setse eruit ziet. Zelfs Google Images heeft er bar weinig foto's van. Ben benieuwd!