Lastig kiezen in Bangkok - Thailand

Wanneer het harder begint te waaien, nog meer begint te regenen dan normaal en als het kwik in rap tempo de weg naar beneden gevonden heeft dan is het weer zover: een tripje naar de zon. Voor degene die het nog niet weten, ik bezoek dit jaar Thailand en Myanmar. Eigenlijk als "tussendoortje" omdat mijn reis naar Rogier en Bastiene in Colombia is opgeschoven naar ergens begin volgend jaar. Maar ook als "tussendoortje" doen Thailand en Myanmar het uiteraard prima!

 

Lekker rustig tijdens de vlucht

Voor het eerst in 8 jaar Azië had ik geen jengelende kinderen om me heen op de vlucht naar Bangkok. Die afwezigheid werd overigens goedgemaakt door 2 door de drank steeds luidruchtiger wordende Denen en een Nederlander er tussenin. De 3 tezamen hebben de voorraad Gin en Wodka er doorheen gezopen...en nog vielen ze niet in slaap.

Maar afgezien daarvan was de vlucht prima. Bangkok is nog steeds Bangkok. Alle verhalen over stromingen waren zoals verwacht zwaar overdreven. Ja het waterniveau in de Chao Praya rivier staat erg hoog inderdaad en bij diverse haltes van de riviertaxi is de steiger professorisch wat opgeleukt zodat iedereen zonder natte voeten de wal zou moeten kunnen bereiken. 

New Siam Guesthouse I had nog een kamertje vrij voor ondergetekende. Voor mijn die-hard reisverhalen-lezers een naam bekend is vanuit eerder reizen de afgelopen jaren.

 

Shoppen in Bangkok

De eerste dag gisteren was uiterst comfortabel en bracht al direct een dilemma. Bij de supermarkt wilde ik o.m. een flacon douchegel scoren. Bij de kassa aangekomen bleek dat er toevallig deze week een schitterende aanbieding te lopen voor dit topproduct: 2 halen, 1 betalen op=op! Nu staat het meenemen van meer gewicht dan noodzakelijk op dit soort trips op mijn lijst van not-done-ers, maar aan de andere kant staat er ook "Nederlander" op je paspoort. Het afslaan van dit aanbod zou gelijk staan aan het verfoeien van je afkomst. En omdat het hier om zeer bijzondere douchegel gaat (ik heb er 10 navulverpakkingen van meegenomen naar Nederland de laatste maal dat ik in Bangkok was) besloot ik dat de 2e flacon toch mee mocht. En die staat nu trots te glimmen op m'n kamer in het guesthouse. 

 

Dubbele massage

Een authentieke massage maar in Thailand niet ontbreken. Maar omdat het de 1e dag was en die vlucht toch wel erg lang, ben ik lekker 2x geweest. 's Ochtends een oliemassage en aan het eind van de middag bij Wat Pho, HET instituut voor Traditional Thai Massage, een Thaise massage. Wat Pho is tevens een van de meest religieuze en daarmee belangrijkste tempels van Thailand. Er ligt o.m. een 20 meter lange liggende gouden Boedha. Het is inmiddels bekend dat bij een bezoek aan Wat Pho of het naastgelegen Royal Palace vrijwel iedere bezoeker steevast buiten de poort wordt aangesproken door een 'behulpzame' kwibus die je fijntjes probeert wijs te maken dat het paleis om de tempel momenteel gesloten zijn vanwege een of andere ceremonie. Dikke bullshit natuurlijk want je ziet iedereen om je heen rustig langs je heen lopen en wel naar binnen gaan. Dat dit mij in 2003 bij mijn eerste bezoek aan Thailand totaal niet is opgevallen (lees: ik ben erin gestonken), doet er nu even niet toe. Bij aankomst van de westelijke poort van Wat Pho werd ik dus ook aangesproken door een kerel die me vertelde dat de massage-zaal in Wat Pho gesloten was en dat hij me wel naar een massagesalon zou brengen die net zo goed was "yes mistah, seem koewallietie!". Nu moet je in Thailand sowieso oppassen wanneer iemand je naar een alternatieve massagesalon probeert te loodsen maar er hing ook een grote poster bij de poort van Wat Pho waarin hij echt geloofwaardig uitlegde dat het echt koosjere shit was zegmaar. Mensen opgeleid door het Wat Pho instituut krijgen allemaal een certificaat en in de alternatieve shop hingen inderdaad diverse certificaten. 

Dat er op Khao San Road een mannetje zit dit ongeveer ieder certificaat, pas of ander toegangsbewijs namaakt was je je maar kunt bedenken, duwde ik even weg in mijn gedachten. De massage was TOP. Er kwam weer flink wat duur en trekwerk aan te pas. Vooral die voeten in je rug, waarbij je op je buik ligt en aan je armen omhoog getrokken wordt (je wordt letterlijk in banaan vorm getrokken!) voelt altijd erg bijzonder. Waar het precies voor dient geen idee, zal wel goed voor je zijn en ik kon nog fatsoenlijk lopen nadien. 

 

Op doortocht naar Myanmar

Morgen vlieg ik dan door naar Myanmar. Collega Marjan wees me voor vertrek nog op een bericht dat het internet in Myanmar gecrashed zou zijn. Zoiets zou je je in Nederland niet kunnen stellen met de enorme infra die wij hebben. Maar in Myanmar is zoiets echter niet ondenkbaar. Er schijnt voor het hele land een verbinding van 45Mbit te zijn. Ter vergelijking, een fatsoenlijke internetverbinding in Nederland die bij jou onder de deurmat binnenkomt, levert tussen de 2-8Mbit of meer. Volgens de autoriteiten in Myanmar zou een wereldwijde aanval op het internet van Myanmar het volledige internet daar platgelegd hebben. Laten nu net vandaag voor het eerst in 20 jaar "verkiezingen" worden gehouden in Myanmar. Voor degene die het nog niet wisten. Myanmar is een schurkenstaat gerund door een kluppie militairen. Vrijheid van meningsuiting bestaat hier niet en het kan door continu wisselende regelgeving en bureaucratie rustig 6 weken duren voordat je je visum voor Myanmar rond hebt (ik spreek uit ervaring!). Kortom, een vreemdelingenbeleid waar Geert Wilders zijn vingers bij af zou likken. Bij het minst of geringste draai je daar de bak in. Op je visumformulier teken je er ook voor dat je je niet zult bemoeien met de "interne aangelegenheden van Myanmar". Internationale waarnemers en journalisten zijn niet welkom tijdens de verkiezingen. Met de bloedig neergeslagen opstand van studenten en monniken in september 2008 nog op het netvlies komt een totale crash van het internet de militaire junta uiteraard goed uit. Hoe minder informatie er over de uitslag en een eventuele opstand naar buiten komt, des te beter. Als klap op de vuurpijl wordt over een week of 2 Nobelprijswinnaar en tevens oppositieleider Aung San Suu Kyi vrijgelaten. Zij woont al jaren onder huisarrest volledig afgeschermd van de buitenwereld in haar huis in Yangon. Ik ben erg benieuwd wat de verkiezingen en de vrijlating van deze bijzondere strijdster voor democratie in dit land teweeg gaan brengen. 

Of en wanneer het internet in Myanmar weet gaat werken, geen idee. Of je dus nog iets van me hoort voor 26 november (dan vlieg ik weer terug naar Bangkok), ook geen idee. Maar ga er maar vanuit dat het goed met me gaat!