Met provocaties in een geel shirt naar Kuala Lumpur

Iets later, of juist vroeger, dan u van mij gewend bent meld ik me weer even vanuit het zonovergoten Azië. De Nederlandse temperaturen waren me tot nog toe wat te warm. Geen reden tot reizen. Maar nu het kwik de weg omlaag ingeslagen heeft leek het me verstandig de plaat te poetsen voor een jaarlijkse portie Aziatische retraite.

Bestemming voor dit jaar is Maleisië en een stukkie Thailand. Maar de reis begint in een ander land. In Jordanië om precies te zijn. En wel hierom: tijdens het boeken van het vliegticket zag ik dat ik een overstaptijd van 2 uur had in Amman. Na het boeken werd de overstaptijd echter opgehoogd naar 6 uur. Maar geen nood want toevallig wonen mijn vrienden Martijn en Bianca in Amman.

Wel even wat Jordanese dinar pinnen (wie wil dat nou niet) om een visum te scoren. Ja ook als je maar een uur of 5 in het land bent moet je een visum hebben. En omdat ik rond het avondeten aankwam kon ik een lekker vorkje mee prikken. En als je elkaar bijna 3,5 jaar niet gezien hebt, dan vliegt de tijd.

 

De tijd vliegt in Jordanië

De tijd vloog overigens harder dan ik begreep. Bij het landen was me al opvallen dat de piloot had aangegeven dat het 18:20 uur was terwijl het naar mijn idee volgens de lokale tijd toch echt 19:20 uur zou moeten zijn. Martijn wist me later te vertellen dat de regering in Jordanië een paar weken geleden had gestoeid met de wintertijd o.i.d. die hadden ze ineens afschaft. Met voor mij als belangrijkste vraag om de vertrek tijd van de vlucht Amman - Bangkok, die in Nederland op de boardingpass was gedrukt nu de juiste tijd was volgens de regels van nu, of volgens de oude?

We besloten op tijd te vertrekken in elk geval. En bij aankomst op de spiksplinternieuwe luchthaven van Amman kwam ik er achter dat ik zelf ook nog eens verkeerd op m'n boardingpass had gekeken en niet de vluchttijd maar de boardingtijd in m'n hoofd had zitten. M.a.w. ik had nog een extra uurtje wachttijd....op de nieuwe doch uiterst verlaten luchthaven van Amman.

Als toetje kreeg ik links, rechts en achter me een stel kids waarvan de leeftijd tussen de 3 en 13 jaar schommelde. Mijn favoriete leeftijd van mensen die dicht bij me zitten tijdens een lange vlucht. Bleken ook nog eens broer en zussen van elkaar te zijn die goed met elkaar overweg konden. Vooral de 3 jarige draak links van me had graag contact met zijn 13 jarige zus links van mij. Knuffelbeestje op en neer gooien naar elkaar dat soort werk.

 

Voor de bijl in Bangkok voordat je je kamer in gaat

5 jaar ouder en wat extra grijze haren verder kwamen we aan in Bangkok waar ik snel m'n weg zocht naar de skytrain die je in 20 minuutjes naar hartje Bangkok catapuleert. Voor de deur van m'n guesthouse bleek net als vorig jaar een markt te staan. Met als gevolg dat ik al voor ik ook maar een voet in m'n kamer had gezet een aantal zalige versnaperingen naar binnen heb laten glijden.

Bangkok was vooral even lekker acclimatiseren. Rondje lopen, beetje inkopen doen, massage hier, massage daar, viskoekje zus, sateetje zo.

 

Politieke getinte zoektocht

Een restaurantje dat ik vorig jaar overigens niet had kunnen vinden, Restaurant Krua Apsorn, wilde ik nog wel een kans geven om gevonden te worden. Dus 's avonds op pad. Bleek dat de route langs het Democracy Monument liep. Voor degene die het niet gevolgd heeft; het straatbeeld in Bangkok wordt al weken gekenmerkt door demonstraties en opstandige zaken, provocaties en hier en daar een slachtoffer van een ouderwetse matpartij tussen ' de roden' en 'de gelen'. En die demonstraties bleken, niet zo heel vreemd, ook rond het Democracy Monument gehouden te worden.

Om het nog wat duidelijker te maken waren en behalve rood of geel vooral veel mensen uitgedost met slingers en hoofddoeken en de kleuren van de Thaise vlag die gelijk zij aan die van ons overigens. Waar deze groep nu bij hoorde, geen idee. Maar onderweg kreeg ik van een vrouw (!) een trap tegen m'n been. Haar aankijkende kwam ik tot de conclusie dat ze niet helemaal 100% was. Maar had kan ook te maken hebben gehad met het gele shirt dat ik aanhad. Anyway, behalve wat luidkeels mee gezing van de grote groep mensen die op de been was en aandachtig luisterde naar Thaise gebrabbel uit een enorm beeldscherm is er verder niets geks gebeurd.

Oh ja ik was op zoek naar een restaurant. Dat heb ik gevonden! Zat in een zijstraat van het Democracy Monument....en bleek dicht te zijn. Via een stil steegje heb ik me maar uit de voeten gemaakt. Om verdere provocaties van mijn t-shirt kleur te voorkomen. Het voordeel van zo'n backpackreis is dat een geel shirt over 3 weken bij terugkomst in Bangkok al lang de kleur geel vergeten is.

 

Iets nieuws: Kuala Lumpur

Toch weer spannend zo'n nieuwe bestemming. In 2006 was ik weliswaar een paar dagen in Georgetown, Penang maar 2 dagen telt niet echt. Nu dus echt een aantal weken Maleisië. Het land dat van horen zeggen het meest westers is van alle landen in Zuidoost Azië. En na vrijwel alle landen in die regio bezocht te hebben kan ik dat beeld bevestigen met wat ik er tot nu toe van heb gezien. Het is zeker Aziatisch met wijken als Chinatown en Little India. En het chaotische verkeer dat je in veel andere landen aantreft lijkt hier allemaal een stuk gestructureerder.

Geen tuk-tuk of iets wat daar op lijkt. Geen mannetjes op brommers die de meest onmogelijke zaken en afmetingen per brommer van A naar B brengen. Nee eigenlijk gewoon een nette stad. Met veel enorm hoge gebouwen maar opvallend goed te voet behapbaar. Hoewel de hoogteverschillen in combinatie met de gevoelstemperatuur dat gemak wat minder groot maakt. De temperatuur van vandaag bijvoorbeeld was 26 graden. Maar omdat Kuala Lumpur geen echte droge periode heeft, alleen een periode waarin het minder regent dan anders, is de gevoelstemperatuur momenteel 36 graden.

 

OV-Chipkaart voor Kuala Lumpur?

Het openbaar vervoer in Kuala Lumpur is even wennen. Er is namelijk een monorail, een KTM Komuter Train en een LRT wat staat voor Light Rail Transit. Ze rijden allen op eigen infrastructuur en zijn niet geïntegreerd. Losse tickets dus. Hier en daar kun je overstappen op de ander maar stations zijn ook niet geïntegreerd. In het begin even wennen dus. Vooral die losse tickets. Na wat opstart-issues en wat privacy issues hoor ik in Nederland al maanden niets meer over de OV-chipkaart. Die lijkt het dus gehaald te hebben. Net als zure regen trouwens, hoor je ook niets meer over. Ideetje voor hier wellicht?

's Avonds direct even naar de enorme Petronas Towers gelopen. Wat een dingen zijn dat toch. Een brok staal, keihard, fier omhoog met z'n attitude van "kijk mij eens!". Nee echt, geweldig om te zien. En omdat meer mensen dat gevoel hebben is er met name 's avonds een flinke menigte op de been om deze Maleise twin-towers van alle kanten te fotograferen. Omhoog naar het visitor-deck kan ook. Maar dan moet je ruim vooraf een ticket boeken. Vandaag direct maar even gedaan. Overmorgen om 10:15 ga ik de lucht in om m'n hoogtevrees eens op de proef te stellen. Hoop niet dat we met een glazen lift langs de buitenkant omhoog gaan. Dan zal ik een reserve onderbroek mee moeten nemen. Anyway, genoeg hierover.

De torens daar wil dus iedereen mee op de foto. En omdat ik een fijn cameraatje mee draag geeft dat sommige anderen blijkbaar de indruk dat ik goed andere mensen bij avondlicht op de foto kan zetten. En zo vroeg een familie uit Sri Lanka of ik met mijn camera foto's van hen wilde maken en naar hen wilde mailen. Hilarisch want ik had een kwartier nodig om een instelling te vinden waarbij het 'object' op de voorgrond nog enigszins zichtbaar was en niet helemaal wegviel tegen de flink verlichte Petronas Towers. Uiteindelijk waren m'n Srilankaanse vrinden er hartstikke blij mee. Wat wil een mens nog meer dan de dankbaarheid van een Srilankaanse familie.

 

Sightseeing Kuala Lumpur

En na een wat benauwde nacht op een hotelkamer van Hotel Frenz met airco en zonder mogelijkheid tot het openen van ramen werd ik weer wakker op dag 2 in Kuala Lumpur. Ontbijtje gescoord 2 straten verder op bij een Indiaans tentje. Niet dat er in een straal van 2 km iets anders dan dat te vinden is. Smaakte top hoewel ik geen idee had wat ik at. Gewoon een groot bananenblad met 8 bakjes erop gevuld met diverse duidelijk Indiaas gekruide prutjes, curry's, iets met kikkererwten, iets met zoete rijst en gember, goddelijk in elk geval.

Na het ontbijt heb ik maar eens een flinke wandeling gemaakt door de buurt, Little India. Die zag er een stuk levendiger uit dan de avond ervoor. Maar in 2008 toen ik in India was, viel het me ook al op wat voor dooie boel het daar kan zijn na een uur of 21:00. De wandeling voerde me langs een paar oude moskeeën, het hart van koloniaal Maleisië, zonder noemenswaardige koloniale gebouwen overigens en het KL Bird Park. Dit laatste park is het grootst park ter wereld waar vogels vrij kunnen rondvliegen. Niet allemaal helaas en weliswaar met enorme nette op 20 meter boven de grond gespannen maar als je allerlei soort tropische gevogelte langs je heen ziet vliegen en naast je hebt zitten geeft dat best een bijzonder gevoel.

 

Bijkomen met een lekker wijntje

Het warme weer en de wandeling dwongen me na het KL Bird Park een massage shop in te gaan in de Bukit Bintang. Na een uurtje voelde m'n voeten weerals herboren en kon ik via de wijk Golden Triangle weer huiswaarts lopen. Onderweg werd ik nog opgehouden door een Spaanse Pinchos Bar waar o.a. een goed gekoeld glas witte wijn voor handen was. Kan nooit kwaad toch met deze hitte om de vocht toevoer op peil te houden?

Morgen ga ik dan mogelijk oud-collega en Tweep Leon Gerrits nog zien. Die reist inmiddels bijna al een jaar Japan, China, India en Zuidoost Azië en komt hier morgen ook aan als tussenstop voor 1 nacht. Als er bier genuttigd wordt, zullen er beelden van volgen! Ik ga me er nu alvast op voorbereiden met een goede nachtrust.