De kokosnoten vingeraar van Malakka - Maleisië

Broekhoest, dat kreeg ik van dat wijntje of waarschijnlijk meer van de culinaire bijzonderheden van de Spaanse chef in zijn tapasbarretje in Kuala Lumpur. Net als in 2008 werd ik met m'n neus op de feiten gedrukt, stick to local food and your fine! Dus niet gaan lopen kloten met Spaanse liflafjes. Maar daar was het dus te laat voor.

En zo lag ik, vrij zeldzaam voor mijn doen de volgende dag tot 14:00 op m'n bed in dat kleine benauwde hokje waar geen raam open kon en je je na een aantal uur afvraagt of je zo ligt te zweten van een of andere gekleurde koorts of gewoon omdat het vocht dat je loslaat geen kant op kan.

 

Een busticket voor Malakka

Na mezelf wat moed in gesproken te hebben en met in wat kleding gehesen te hebben heb ik het verlate ontbijt genuttigd langs de weg met een zak gesneden ananas. Kijken of dat binnen bleef. De eetlust was weer een beetje terug. Onderweg nog een kerel voorbij zien hoppen op 1 been met een slipper en met 1 arm. En er potdomme toch gewoon wat van maken.

Na het ontbijt de weg gevonden naar de metrohalte waar bustickets verkocht worden. Gek genoeg koop je je busticket bij halte A en vertrekken bussen vanaf een busterminal bij halte B. Maar ik hoefde de dag erna pas te vertrekken gelukkig. Voor nog geen 4 euro weer een busticket voor een busritje van 2,5 uur naar Malakka rijker. Benieuwd of Malakka wat minder benauwd is want dat ligt aan de kust.

Om mezelf nog wat te kietelen besloot ik een massage salon op te zoeken om het lichaam weer terug in zijn beste staat te laten brengen. Dat lukte prima en omdat dat gelukt was werd dat gevierd met een fijne bakje chocolade ijs. 'Goed voor jezelf zorgen' was het motto van vandaag.

's Avonds nog even een kijkje genomen in het Chinatown van Kuala Lumpur. Het wordt me overigens nog niet helemaal duidelijk wat nu echt Malay is. Er zijn zoveel Chinese en Indiase invloeden overal te zien. Daarnaast is het gros moslim het is een grote cocktail van dus diverse gemengde etniciteiten en religies hier. Van oud T-Mobile collega Leon Gerrits die sinds april 2013 aan het rondreizen is door Azie nog een bericht ontvangen dat hij vanavond laat aan zou komen in Kuala Lumpur en de volgende morgen vroeg ook naar Malakka zou gaan vertrekken. Leuk om zo ver van huis een leuke bekende tegen te gaan komen!

 

Glazen wassen in de Petronas Towers

De volgende dag stond in het teken van de busreis naar Malakka. Maar voordat het zover was eerst nog even het letterlijke hoogtepunt van Kuala Lumpur aftikken: een bezoek aan de Petronas Towers. Daar was ik weliswaar de eerste avond ook al geweest maar toen had ik alleen maar voor de torens gestaan. Nu zou ik ook naar de top van die units op gaan stijgen.

Een bezoek aan de Petronas Towers is bijna een vlucht met een vliegtuig. Je dient een paar dagen vooraf je ticket te kopen en een kwartier voor het opstijgen dien je echt in te checken. Dat is overigens niet veel meer dat het inwisselen van je ticket voor een gekleurde boardingpass. De hele groep die met jou omhoog gaat krijgt dezelfde kleur boardingpass omgehangen. Zo zijn er telkens maximaal 3 groepen in 1 gedeelte van de Petronas Towers aanwezig. Makkelijk te herkennen door de security. Want die security is hoog. Niet zo vreemd denk ik.

Als eerst stoven we omhoog naar het visitor-deck rond de 40e verdieping. Voor degenen die het gebouw kennen. Er hangt een brug tussen de 2 torens halverwege. Dat is het visitor-deck. Dat ding hangt op een luttele 170m boven de grond. Hilarisch om te zien was overigens het bakje met daarin een glazenwasser die buitenlangs omlaag kwam. Want ja, ook de glazen van de Petronas Towers dienen wel eens gewassen te worden toch!

Na wat acclimatiseren op 170m boven NAP schoten we verder naar de top, die 452m hoog is en wat daarmee het hoogste gebouw ter wereld is! Wat een machtig uitzicht was dat zeg. En omdat er 2 torens naast elkaar staan kun je ook gewoon zien hoe de toren er vanuit buiten uit zien, in tegenstelling tot veel andere hoge gebouwen.

Nog even wat feitjes over de toren. Beide torens zijn vrijwel identiek en bestaan elk uit 88 verdiepingen. Onder elke toren ligt ruim 13.000 kuub beton dat 32.500kg weegt. En het visitor-deck is 58m lang. Dan weet u dat.

 

Met frisse zin naar Malakka

Busstation TBS lag naast de metro halte en was daardoor gelukkig makkelijk te vinden. Er was me bij de verkoop van het ticket al wel verteld dat ik ook voor de bus diende in te checken. Wat hebben die gasten toch met inchecken? Omdat net als bij de metro halte fatsoenlijke signings ontbraken ben ik maar naar het eerste de beste loket gehobbeld. De dienstdoende dame kon nog helpen ook en een minuutje later had ik m'n boardingpass. Weer langs een andere dame om bij de terminals te geraken waar ik ook echt reizigers familie en vrienden achter zag laten net als bij de terminals op een vliegveld. Best maf om te zien op een busstation. En dat terwijl je via de buitenkant gewoon bij de deur van de terminal kunt komen. Voelt een beetje als een wassen neus.

De busrit verliep prima. Lekkere ruimte stoelen. Airco voor de verandering zoals vaker in Aziatische bussen eens niet op -5 graden en rond een uur of 16:00 kwam ik aan in Malakka.

 

VOC mentaliteit in Malakka

Mocht je het niet weten. De VOC heeft geheerst in Malakka. Voor of nadat Indonesië werd aangedaan, daar ben ik nog niet achter maar onze voorvaderen hebben ook hier huisgehouden. En er werd ook al vroeg handel gedreven met Chinezen. Daarom vind je enorm veel oude VOC huizen en een rete oud Chinatown in het pittoreske centrum van Malakka. Zonder boeking op zak stapte ik het Heeren House binnen voor een kamer. Die zaten helaas vol. Een paar deuren verder bij Heeren Inn was het wel raak. Leuk om in een meer dan 200 jaar oud VOC huis te slapen!

Verder heb je hier de Jonker Walk, een oude winkelstraat, een oude kerk en een Stadhuys dat helaas in de steigers staat. Niemand weet voor hoe lang nog. Er staat ook nergens een bord wanneer het klaar is. Bouwvakker A zegt dat ik over 2 maanden nog maar eens terug moet komen, de volgende denk aan 2 jaar. Rustig aan jongens! Maar wel mooi om te zien dat er goed onderhoud wordt gepleegd aan zo'n mooi stuk erfgoed.

En na elkaar net misgelopen te zijn in Kuala Lumpur kwam ik 's avonds oud collega Leon tegen. Hij is vanuit Kuala Lumpur met zijn goede vriend Joost komen reizen. Ze waren blijkbaar net als ik ook om 14:00 vanuit het zelfde busstation in Kuala Lumpur vertrokken maar met een andere busmaatschappij zodat we elkaar daar niet gezien hebben.

Omdat Leon zoals gezegd inmiddels sinds april 2013 reist waren er veel verhalen uit te wisselen. Erg leuk om te horen en het gaat erg goed met hem. Nog geen enge ziektes gehad en dat zonder enige inentingen!

Na een tijdje kwam er een wat vage kerel het geïmproviseerde terrasje voorbij gelopen. Hij begon in helf Engels wat tegen ons aan te brallen en het bleek een Nederlanders te zijn. Ger van 55 jaar oud ergens uit Zuid-Holland. Ger was er een uit de categorie sterkte verhalen vertellen. Hilarisch om o.a. aan te horen hoe hij vanavond een blauwtje had gelopen bij een leeftijdgenote en een paar minuten later doodleuk vertellen dat ie ook nog gewoon getrouwd was. "Ja joh, eens in de 5 jaar moet ik er gewoon een maand of 3 effe uit joh!" ging het op z'n plat Rotterdams. "Maar verder ben ik een nette jongen hoor, en ik was toch eigenlijk ook op haar afgeknapt. Op die leeftijd krijgen ze van die hangarmen he". We kwamen niet meer bij. Wat een heerlijke schuinsmarcheerder die van alles had meegemaakt waarvan naar ons idee misschien de helft waar was. Maar het gaf de avond nog wat extra kleur. Dat de rekening pas na middernacht voldaan werd mag geen verrassing zijn.

 

Cultureel onverantwoord Malakka

De volgende dag heb ik het hele centrum uitgekamd. Halverwege de middag kwam ik Leon en Joost weer tegen. Om een stuk af te snijden, in die hitte loop je zo min mogelijk voor je plezier, klommen we over een hek om sneller bij de ingang van een paar honderd jaar oud koopvaardijschip te geraken. Na het bezichtigen hiervan kwamen we er achter dat er aan de andere kant van het schip ook gewoon een kassa was waar wat afgetikt diende te worden. Maar om Leon's reis zoveel mogelijk op te rekken besloten we dat niet te doen. Alles voor een dagje extra reizen. Dat werd de zonde van de dag, excuus.

 

Met 1 vinger een kokosnoot open maken

Om de toeristen wat vermaak te bezorgen bestaat er in Malakka een of ander kokosnoten goeroe. In diverse reisboeken staat iets beschreven over iemand die met 1 vinger een kokosnoot open kan maken. Best sterk toch? Dus even kijken toch maar. Midden op een druk kruispunt halverwege de avond werd een rechthoekig stuk asfalt afgezet met een gele ketting. Niemand mocht over de gele ketting heen komen want dat was 'gevaarlijk'. Onze showmaster demonstreerde dat nog even door met een zweep van een meter of 5 naar links en naar rechts uit te halen. De menigte schrok lekker, goed voor de sfeer. Aan de kant lagen 4 kokosnoten en stond een krukje met een gat erin.

Iedereen uiteraard zwaar gespannen wanneer ie met z'n vinger zo'n groenen rakker zou gaan doorboren. En wat bleek, achter onze lokale Willem Ruis stond een tafel met een wondermiddel waar hijzelf toevallig de creator van was. Het wondermiddel laat je binnen 2 minuten herstellen van hevige pijn. Bijvoorbeeld de pijn die je kunt krijgen van het doorboren van een kokosnoot. En jawel, voordat de 1e kokosnoot doorboord kon worden, wilde hij eerste de nodige flessen wondermiddel verkocht hebben. Het deed me verdacht veel terugdenken aan die ene vakantie met m'n ouders en zus in Italië waarbij we naar een wijnproeverij toe zouden gaan maar wat gewoon een ouderwetse ordinaire pannenverkoop bleek te zijn whahaha!

Na ongeveer 30 minuten lullen, kokosnoten op krukjes leggen, er weer af halen, rondjes lopen, publiek ophitsen en een stuk of 30 flessen verkocht te hebben ging hij dan eindelijk over tot zijn daad. Vooraf liet hij zijn vinger waar hij dit allemaal mee doet nog even goed zien. En eerlijk is eerlijk, zijn wijsvinger was inmiddels ook niet meer dan een stompje

Met een hoop machtsvertoon, geschreeuw en geprik sloopte hij in 3 flinke prikken de kokosnoot. Vrij snel daarna, om zijn wondermiddel te demo'en rende hij naar een van zijn flessen toe, schroefde de dop eraf en stak z'n vinger erin. Flink jammeren van de pijn  natuurlijk en lekker in de rondte brallen dat het maar 2 minuten duurde voordat hij van zijn pijn af was. De volgende 10 minuten stond ie weer alleen reclame te maken voor z'n geweldige vloeistof....afhaker!!!! En dus ben ik er tussenuit gekropen. Maar als je dat 3 avonden per week doet en je haalt daar omgerekend 1400 euro per maand mee op heb je al een vrij aardig basissalaris volgens mij in Maleisië. Handige kwibus dus.

Het was overigens enorm druk geworden in Malakka. Het bleek een nationale feestdag te zijn. Daarom had ik eerder online ook geen hotelletje kunnen vinden voor 3 dagen aaneengesloten. Malakka is in het weekend sowieso populair onder de lokale bevolking maar wordt tijdens feestdagen werkelijk overspoeld.

De volgende morgen afscheid genomen van Leon en Joost die weer terug gingen naar Kuala Lumpur en daar hun eigen weg weer gingen richting respectievelijk Sabah en de Cameron Highlands. En dat bracht mij ook bij de vraag waar ik eens naartoe zou gaan. Ik laat het u snel weten! Laterssss