De hangmat 100 op Koh Lipe & Koh Mook

Thaise eilandjes, ze kunnen zo mooi zijn en ook zo flink verkloot worden. Koh Lipe schuift in rap tempo op van de eerste naar de tweede categorie. In 2006 waren er nog wat zandpaadjes, een paar barretjes en wat resorts op de 3 bewoonde stranden; Pattaya Beach, Sunrise Beach en Sunset Beach. Het Chow Lay volk, de oorspronkelijke zeezigeuners uit het Andaman Zee gebied, woonden in een klein dorpje aan de oostkant van het eiland.

 

Een andere wereld op Koh Lipe

Hoe anders ziet de entree op het zuidelijk gelegen Pattaya Beach er anno 2014 uit. In eerste instantie lijkt er aan de kustlijn zelf nog niet heel veel veranderd, maar het aantal typisch Thaise longtailboten doet anders vermoeden.

De zandweg tussen Pattaya Beach en Sunrise Beach met een paar winkeltjes is veranderd in een betonnen pad van 5 meter breed waar brommertaxi's zich als in een reuze slalom wedstrijd tussen de vele toeristen door begeven. Reiziger banen zich een weg langs duikshops, massage salons, restaurants en kraampjes waar je je banana pancake weg kunt slobberen. Om het voor iedereen een beetje makkelijk te houden hebben ze het pad Walking Street genoemd.

Net als in Maleisië, wordt ook in Thailand Chinees Nieuwjaar gevierd en het mocht dus geen verrassing zijn dat het een flinke uitdaging zou gaan worden om een slaapplaats te vinden. Direct maar door naar Sunrise Beach dus. Daar is het nog relatief rustig en omdat ik de weg ken, denk ik dat de slaapplaatsslagingskans daar het grootst is t.o.v. de andere aangekomen reizigers.

Vrijwel de gehele kustlijn van Sunrise Beach is inmiddels ook volgebouwd met resorts die allemaal vol zitten of met 5.000THB per nacht, omgerekend zo'n 130 euro, ruim boven mijn budget te zitten. Na ruim drie kwartier vind ik richting de noordelijke kant van het strand het laatste beschikbare hutje in mijn prijsklasse bij Lipe Beach Resort.

's Avonds wordt ik redelijk bevangen door de overload aan toeristen op Walking Street. In een wat rustigere bocht van het pad doe ik me tegoed aan wat Tiger Prawns en een stuk gegrilde Blue Marlin, een vis met een lange dikke satéprikker op z'n neus van 70cm lang. Het smaakt verrukkelijk. En na een lekker stuk gelezen te hebben besluit ik het licht vroeg uit te doen. Even de eerste gedachten over de toeristische opmars van Koh Lipe laten bezinken. Kijken of ik me morgen wat lekkerder voel in deze mierenhoop van backpackers.

 

De hangmat 100

De volgende morgen werd ik heerlijk wakker. De ventilator in het bamboe hutje heb ik niet eens nodig gehad. Hier op de noordoostelijke punt van het eiland staat een lekker briesje. Ik duik één van de grote vierkante 'schommel' platformen op. Een stellage van oude dunne boomstammen die gezamenlijk een houten platform van 2x2m dragen dat aan touwen is bevestigd. Het geheel is sfeervol aangekleed met comfortabele lig-matten, gekleurde kussens en lage tafels om aan te eten of je cocktail door een rietje weg te slurpen.

Op het menu vind ik yoghurt met fruit en muesli! In Maleisië nergens gezien naast alle andere westerse zaken die vaak wel werden aangeboden. De clubsandwich is ook top. Die clubsandwich eet ik overigens niet uit vrije wil, geen misverstand daarover. Al jaren voer ik een vergelijkend warenonderzoek uit in Zuidoost Azië om de beste clubsandwich te vinden. Pure noodzaak dus en gezien het aantal tests heb ik dit bijna tot wetenschap verheven.

Tijdens het ontbijt merk ik pas hoe rustig en mooi dit stukje van Koh Lipe eigenlijk nog is. In geen enkel opzicht vergelijkbaar met Pattaya Beach of Walking Street. Dat is dan ook een stukje lopen en het dorpje met Chao Lay bewoners zit er ook nog tussen. Prima ligging dus als je van wat rust houdt. En omdat het hier wel heerlijk rustig is, besluit ik niet direct te vertrekken naar een kleiner of rustiger eiland. Genoeg tassen ingepakt de afgelopen dagen.

Het strand is hier schitterend en je vindt er nog wat schaduw zodat je tussen 12:00 en 15:00 uur niet weg ligt te fikken onder de koperen ploert. Veel meer dan lekker lezen, me nog eens omdraaien, hangmat in, hangmat uit, insmeren en wuiven naar de bar dat het bier op is, is er die dag dan ook niet gebeurd.

Het zal je dan ook niet verbazen dat een paar dagen in een hangmat en een lekker muziekje op je in een uitermate ontspannen sfeer brengt, voor zover dat nog niet het geval was. Om je mee te nemen in de zonnige edoch ontspannen sfeer daarom hieronder de top 10 uit mijn Hangmat 100, de lijst met meest ultieme zommerse laidback plaatjes:

1. Sven van Hees - Tsunami (Inside My Soul)
2. José Padilla - Walking On Air
3. Ultra Naté - Twisted (4Hero Remix)
4. Groove Armada - Little By Little
5. Andre Andreo - Sensual Bay
6. Junior Kelly - Tough Life
7. Indigo Sun - You Don't Fool Me (Tango Dub)
8. Groove Armada - Lazy Moon
9. Underworld - Banstyle Sappys Curry
10. Chris Coco - Summertime

 

Forra Diving de duikfabriek van Koh Lipe

De volgende dag vroeg op om op tijd te zijn voor een nieuw duikavontuur bij Forra Diving. Door de wind en stroming was het zicht onder water helaas beperkt tot 5 à 10 meter. Gezien de wind en golven aan de oostzijde van Koh Lipe had ik me daar vooraf gelukkig al wel op ingesteld en uiteindelijk is iedere duik weer mooi, leerzaam en gewoon gaaf om in zo'n rustige wereld met zoveel vissen om je heen te zwemmen. Dive Masters Brad en Paul gaven me ook nog wat tips waardoor ik veel minder lucht in m'n BCD (een zwemvest dat je tijdens het duiken zelf kunt vullen met lucht) hoefde te doen. Wanneer ik ook nog wat minder met m'n armen zou bewegen tijdens het duiken zou ik rustiger duiken, minder zuurstof gebruiken, met als gevolg, langer onder water kunnen blijven. En warempel, de 2e duik verliep inderdaad een stuk comfortabeler!

Na 3 dagen Koh Lipe, en het hutje bij Lipe Beach Resort dat helaas alweer door iemand anders geboekt was, hield ik het voor gezien. Dat Lipe Beach Resort en een aantal andere resorts zo goed gevuld zijn is o.m. de verdienste van de Nederlander Bart die in een mooie bungalow op het terrein van Lipe Beach Resort woont. Hij regelt freelance de boekingen voor een aantal resort en zorgt dat de kamers op o.a. Booking.com en Agoda.com beschikbaar zijn. Agoda.com is in Azië overigens veel groter en bekender dan het Nederlandse Booking.com. Nog even een babbeltje mee gemaakt en na m'n reis wellicht nog even een leuke deal mee maken om wat resorts op Koh Lipe te promoten.

 

In een dansende speedboot naar Koh Mook

De volgende morgen zou om 9:00 uur de speedboot van Koh Lipe naar Koh Mook vertrekken. Die liet bijna en uur op zich wachten. Maar tijdens dit soort /reizen moet je je vooral niet te druk maken om vervoer dat wat later komt. Ruim plannen dus. En op een boot tochtje naar Koh Mook na had ik die dag verplichtingen dus maar even in een beschikbare hangmat gekropen om op de boot te wachten.

Toen die in de verte eenmaal aankwam zag één van de bootticket verkopers direct waar de vertraging door veroorzaakt werd. De boot kwam namelijk niet heel strak aan varen, maar danste meer. Er stonden verder op zee blijkbaar aardige golven die vanaf het strand niet zichtbaar waren. De mensen die 10 minuten later de boot af kwamen om Koh Lipe te bezoeken zagen er stuk voor stuk kletsnat uit. Bij de dames was dat uiteraard een prettig aanzicht, hèhè.

Iedereen die opstapte werd succes gewenst door de zojuist aangekomen reizigers van het Maleise eiland Langkawi waar de boot vandaan kwam. Na een dik half uur waren mensen en bagage gelost en de nieuwe lichting volk en bepakking ingeladen waarna de 3 250PK motoren gestart werden. De bloedsnelle schuit met zo'n 45 man + bagage aan boord zette zich in beweging.

Zodra we de zuidpunt van het eiland om waren en richting het oosten koers zetten, rolden de golven ons tegemoet. Ik had met mazzel een plek op een van de achterste banken te pakken gekregen. Niet dat je daar minder opspattend water opving maar het gewicht van de mensen en rugzakken voorin zorgde ervoor dat de voorkant van de boot door het gewicht omlaag wilde, maar de golven onder de voorkant zorgden voor een maximaal tegenovergesteld effect. Binnen 5 shaken-not-stired minuten riepen de passagiers voorin dat we terug moesten omdat ze zich niet veilig voelden.

De groep achterin hoefde niet per se terug, keek elkaar wat aan en wilde eigenlijk verder. De kapitein zelf droeg niet eens een reddingsvest. Omdat iedereen de mensen voorin wel begreep keerden we terug naar Koh Lipe. Nog niet eerder maakte ik in Azië mee dat veiligheid van reizigers meetelde bij dit soort beslissingen. Maar er zijn in het verleden al eens wat bootjes zoekgeraakt in deze regionen dus blijkbaar heeft dat wel wat effect.

Bij aankomst op Koh Lipe renden sommige reizigers de boot af. De angst was van hun gezichten af te lezen. En eerlijk is eerlijk, ik had ook niet graag in de punt van die boot gezeten.

 

Poging 2 richting Koh Mook

50 minuten later vertrokken we weer van Koh Lipe. Dit keer zonder passagiers voorin wat mede door het ontbreken van hun bagage ook veel gewicht scheelde wat het vaarcomfort direct ten goede kwam. De speedboot vertrok daarnaast via de westkant van het eiland waardoor we het eerste kwartier geen last hadden van golven uit het oosten.

Toen we bijna bij de eerste stop waren, Koh Bulon Leh, werd de zee rustiger. Vanaf Koh Bulon werd de zee een stuk rustiger en werd er aan boord weer gelachen. Toch blij dat ik aan boord was gebleven. En na nog wat mensen afgezet en opgepikt te hebben op Koh Kradan werd ik afgezet met nog een handje vol mensen op Koh Mook waar ik twee jaar geleden ook al eens was.

 

Chill Out op Koh Mook

Het leuke strandbarretje van Chill Out Divers dat gerund wordt door de Deens/Duits/Braziliaanse Richard en zijn Nederlandse vrouw Pauline stond er nog steeds fris en fruitig bij op Had Farang (Charlie Beach). Pauline achter de bar, Richard met duikers ergens in de buurt onder water.

Op Koh Mook was verder op de aanwezigheid van meer wifi internet eigenlijk nog niets veranderd. Wel was het ook hier ivm Chinees nieuwjaar ook flink druk. Relatief druk dan want bij Had Farang zijn maar 5 resorts. Maar wel zo druk dat vrijwel alles volgeboekt was. Als niet ervareren kampeerder scoorde ik voor 250THB een tent bij Had Farang Bungalow. Een soort kribbe gevoel eigenlijk omdat dit nog het enige was dat beschikbaar was. Maar de tent zag er prima uit, stond beschut onder een paar bomen en de douche en plee stonden achter de eerst volgende bungalow. De volgende 2 dagen zou er wel een bungalow beschikbaar voor me zijn.

Drie dagen lang heb ik me verder heerlijk vermaakt met weinig meer dan een aantal schitterende duiken met Chill Out Divers, cocktails bij hun bar, een lekkere wandeling over het eiland wat piepklein is en hier en daar een 2e lunch als de gelegenheid zich voordeed, hardlopen doen we thuis wel weer. Verder leuk volk ontmoet tijdens het duiken waardoor je na het duiken makkelijk met z'n allen een drankje doet en een visje op de BBQ werpt. Helemaal prima!

 

Wij vragen u aandacht voor het volgende

Tijdens het duiken, bij het eiland Koh Rok, was er nog wel sprake van een heus incident. Omdat ik met een longtail boot en het te mooie turquoise water op de foto wilde, deed ik m'n fijne slippers even uit. Die drogen namelijk erg langzaam. Ik kwam er aan het eind van de middag op Koh Mook alleen achter dat ik ze nooit meer had aangedaan. En daarom staan of drijven ze nu nog ergens rond bij Koh Rok. Of mogelijk heeft één van de daar woonachtige reuze hagedissen de slippers als avondmaal opgepeuzeld. Mocht je ze ooit vinden, stuur me even een berichtje a.u.b. kook ik een Thaise maaltijd voor je. Ze zijn van bruin leer en er zitten wat rood/gele versiersels onder het stuk waar je je voet in schuift.