Regen in Nha Trang - Vietnam

Zo, we zijn volledig volgepakt en uitgeshopt. De afgelopen dagen in Hoi An gezeten dankzij een enorme hoeveelheid regen. Daardoor heb ik niet echt veel gezien van de omgeving, maar het stadje ziet er schilderachtig uit. Prachtige gebouwen maar helaas wel erg vervallen. Hoewel ik nooit in Cuba geweest ben, deed het me een beetje denken aan Havana met al die gele gebouwen in koloniale stijl. Gelukkig verkeer ik in goed gezelschap. In Hoi An deelde ik een ruime kamer met Jessica en Diego, 2 Argentijnen (neef en nicht). Verder bestond het gezelschap uit een Nederlands stel, wat Amerikanen, Engelsen, Duitsers etc.

 

Shoppen bij Mr. Bu

Op aanraden van ons guesthouse, waar in tegenstelling tot Hanoi erg vriendelijke mensen werkten, ging ik even shoppen bij de net geopende shop van Mr. Bu voor wat maatkleding. Mr. Bu bleek de grootste relnicht van Hoi An te zijn en wellicht dat dat prijstechnisch nog in m'n voordeel kon werken. Nu had ik toevallig een idee in m'n hoofd om een jas te laten maken. Mr. Bu had over het ontwerp zo z'n eigen idee. Erg lastig als een klant gewoon wil hebben waar ie om vraagt. Maar volgens Mr. Bu zou het er vreselijk lelijk uit gaan zien. Na veel uitleggen en foto's van andere kledingshops (Hoi An is één groot op-maat-maak-kleding-centrum) kon ik 'm toch overhalen om te maken wat ik wilde. Verder nog 2 kostuums, 4 overhemden en een spijkerbroek laten maken. Een spijkerbroek op maat laten maken is zelfs goedkoper dan een diesel-spijkerbroek op Khao San Road (backpackers area in Bangkok met allerlei imitatie-kleding, cd's, dvd's etc. voor een habbekrats).

 

Clandistiene drankjes

Evenals Hanoi gaan in Hoi An de meeste bars ook rond middernacht dicht. Gelukkig licht er tussen Danang en Hoi An een stukje niemandsland. Een stukje lander zonder toezicht van de lokale autoriteiten en daar zit (in the middle of nowhere) de Moonlight Bar. Stelt geen reet voor, soort huiskamer maar dan zonder inrichting, betonnen muren maar 't is tot 5 uur 's ochtends open en dus reden genoeg om even een kijkje te nemen.

In Treat Bar, een van de betere barren van Hoi An, leerden we eerder op de dag Natascha kennen. Een Canadese die mede-eigenaar is van de Moonlight Bar. Om wat klandizie te trekken verzorgde zei gratis vervoer naar de Moonlight bar. Dat scheelt toch weer 4km lopen. Als klap op de vuurpijl waren diverse cocktails tussen 0h00 en 0h30 ook nog eens G-R-A-T-I-S. Zo'n buitenkans laat je niet aan je voorbij gaan natuurlijk en zo scheurde er kort voor middernacht zo'n brommer of 15 gevuld met ieder 2 man (+chauf) richting dit nu al legendarische café. Er kon lekker poolbiljart gespeeld worden en er was aardig wat volk. Tegen een uur of 3h00 hadden we het wel gezien want tja je bent geen achttien meer hè.

 

Bonje bij Mr. Bu

De volgende dag om 11h00 moest ik bij Mr. Bu verschijnen voor de eerste 'fiting' van de kleding. Lekkere snelle service inderdaad. Vandaag besteld morgen klaar, tegenwoordig kun je in Nederland in die tijd je overhemd nog niets eens laten stomen, laat staan op maat laten maken. Maar die Vietnamese textielrakkers hier doen niet moeilijk over een nachtje doorwerken en je betaald er grof voor natuurlijk. Ik bedoel, $8 voor een overhemd, das toch flink aan de prijs. Nog niet alles was binnen om 11:00 uur. Ieder onderdeel moest natuurlijk weer uit een ander atelier komen dus binnen een kwartier waren er 7 brommers langs gescheurd om alles bij elkaar te krijgen. Er was nog het een en ander niet helemaal in orde en volgens Mr. Bu had ik een moeilijk lijf. Ik was blij te horen van de andere klanten in de winkel dat iedereen een lastig lijf had en dat het dus onmogelijk aan de kleding zelf kon liggen dat het niet direct in 1x paste. Een uurtje later mocht ik nog een keer terugkomen.

Bij terugkomst zat er een dame van mijn leeftijd in de winkel met wat stoffen om zich heen op de vloer. Ze vroeg me welke kleur ik het mooiste vond. Je wilt natuurlijk een beetje interessant overkomen dus begin je eerst met vragen te stellen voor welk doel de kleding bestemd is. Echt volledig uit het niets trekt Mr. Bu ineens al de stoffen weg bij haar en roept "Fuck off, you out of my shop, no business with you". De dame was echt volledig verrast met name door het grove taalgebruik van onze kleding-makende-ridder-van-de-bruine-orde. Haar reactie was dan ook als volgt "Fuck you". En laat dat nou net iets zijn dat in Vietnam hoog bovenaan een lijst met niet te gebruiken woorden staan. Mr. Bu gaf de dame daarom een flinke pets in het gezicht. Ik was echt zwaar gechoqueerd. Een of andere textielkoning die z'n klanten slaat. Duidelijk geval van een cultuurverschilletje. De dame mepte flink terug en toen vond ik het tijd worden om te gaan blauw-helmen en dus ben ik tussen beide in gesprongen.

Heb de dame maar ff mee naar buiten genomen (niet dat ze langer in de winkel wilde blijven maar ze wilde nog wel ff langer door meppen). Buiten gekomen begon ze een stevig potje te janken. Natuurlijk van de schrik maar vooral omdat ze blijkbaar een paar dagen geleden een flinke beschadiging aan haar oor had gehad. Ze had tijdens een duik om 18 meter diep niet kunnen klaren. Dit kan zeer ernstige (en vaak blijvende) beschadigingen opleveren en dus had ze het advies van de dokter hier gekregen om niet te vliegen totdat de pijn helemaal weg was. Hierdoor had ze haar vlucht om moeten boeken en ze zou over 2 dagen vliegen want de pijn was bijna helemaal weg. Nu was de pijn weer helemaal terug en niet te weinig ook. Ze is dus maar richting de politie gegaan om aangifte te doen. Heb niet meer gehoord het dat verder is afgelopen maar ik raad Mr. Bu in elk geval niet aan bij jullie als je een twijfelaar over stoffen bent.

Om een uurtje of 16h00 was uiteindelijk alles klaar en Mr. Bu moest schoorvoetend toegeven dat het jasje toch best wel aardig was. De hele boel bij elkaar in m'n rugzak gepropt en na wederom een paar potjes poolbiljart (het regende nog altijd stevig door) zijn we om 18h00 met de bus naar Nah Trang vertrokken waar ik nu ben. Bij aankomst ook alleen maar regen en omdat de meesten van ons in heel Vietnam nog geen fatsoenlijke zonnige dag hadden gezien werden er wijzigingen aangebracht in diverse reisschema's op basis van de weersvoorspellingen van Saigon, Nah Trang en Dalat steden die we allemaal aan zouden doen. Het weer zag er niet best uit en daarom heb ik in elk geval besloten om m'n ticket van Saigon naar Bangkok om te boeken van 26 naar 20 november. Hier in Vietnam wordt de komende week alleen maar regen voorspelt in deze regio en ik kan me iets aangenamers voorstellen zoals..........Koh Chang waar ik afgelopen jaar ook was. De vooruitzichten voor Koh Chang zien er prima uit op wat regen tot en met zondag. En dat zijn tenminste korte buitjes rond een uur of 16h00. Morgenochtend om 8h00 vertrekken we met een kluppie mensen al naar Saigon om de dag erna (zondag 20) om 10h30 naar Bangkok terug te vliegen. Ik kan het natuurlijk niet maken om na 4 weken Azië met m'n huid nog steeds in de kleur van kokosmelk terug te komen en dus ga ik op een van m'n favoriete Thaise eilandjes maar even bijbruinen. Dat was het weer even voor nu. Ik verneem van diverse kanten dat het lekker koud begint te worden daar dus hou vol.....