Na de heksenketel van Hanoi gisteren achter me gelaten te hebben ben ik nu op weg naar Hoi An. Deze rit zou niet compleet zijn zonder het genieten van een comfortabele busrit. Die werd opgeleukt door backpackers uit alle hoeken van de wereld zoals Australië, New Zealand, Nederland en Argentinië. Degene die direct op viel was de dame naast mij. Niet door iets in het algemeen, wel door iets in het bijzonder: los van haar donkere haar lijkt ze namelijk verrekte veel op Maxima! Daar waar wij denken dat Argentinië over slechts 1 Maxima beschikt, blijkt het land vol Maxima look-a-likes te lopen. Reden genoeg om ook daar eens een reisje heen te maken.
De busrit verliep zonder al te veel noemenswaardige taferelen. "Gewoon" hier en daar bijna een ongeluk. Zo af en toe na een pitstop zonder de helft "gewoon" vertrekken, en gelukkig terug om ze op te pikken. Een erg wakkere buschauffeur dus maar in Vietnam eigenlijk niets bijzonders.
Dropping in Hué
Rond een uur of 10h00 in de morgen zijn we gedropt in Hue. Das een middelgrote stad halverwege de noord-zuid kustverbinding. Hier is het ff wachten op de bus naar Hoi An wat nog eens 5 uur duurt. En hoewel de tijd in Hue hier dus maar kort is heb ik de stad toch ongeveer helemaal gezien door omstandigheden. M'n mobiel doe ik bij langere afstanden in het boven-vakje van m'n kleine rugzak. Daar bleek ie bij aankomst in Hue niet in te zitten. Ik zat toen net met de 2 (de dame was in het gezelschap van haar neef) Argentijnen bij de bank om wat cheques te wisselen. Dus ik dacht die ik er in de bus misschien uitgeglipt was. De bus bleek echter niet meer bij de reisagent te staan en dus regelde de receptioniste ff een brommer met chauf voor me om de chauf van de bus ff wakker te porren (de beste kerel had non-stop gereden van 19h30 tot 10h00). Die was niet echt blij met de situatie maar ging toch ff mee. Wij met z'n 3-en op de scooter naar de bus gesjeesd. Daar bleek de telefoon niet te liggen. De bus was echter al schoongemaakt en daarmee was de vind-kans natuurlijk ook een stuk kleiner. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik hier door een vietnamees genaaid wordt. Maar goed, niets gevonden en ik had al geaccepteerd dat ie pleite was. Toch maar even na gaan denken want normaliter zit m'n telefoon in het voorvak van m'n gewone tas die ik overdag meesjouw (zo'n rugzakje op je rug das onhandig). En bij terugkomst bij de reisagent bleek ie daar gewoon nog in te zitten. Als dank kreeg ik van de beste kerel een paar flinke kletsen op m'n linker en rechter bilpartij. Dus ik ben flink gespanked.
Tijd om de komende dagen dus wat uit te rusten. Na veel gebus, geboot en gevlieg komen er nu wat punten waar ik wat langer zal vertoeven. Hoi An staat bekend om z'n uitstekende maatkleding industrie en dus kun je daar voor een habbekrats de gekste en mooiste dingen laten maken. U hoort dus nog van mij!
