Hectisch Hanoi - Vietnam

Wat een hectiek ineens weer om je heen. Na 10 dagen Laos is Hanoi een grote shock. Iedereen toeters er rustig op los. Op de snelweg zonder vluchtstrook wordt de auto rustig ff aan de kant gezet om te wateren en om nou te zeggen dat de mensen erg vriendelijk zijn, nee. Maar goed, er is maar 1 kans voor een 2e indruk en dus maar even afwachten. Tijdens de vlucht naar Hanoi zat ik naast de Canadese %hoe heet ze ook alweer%. Zij had al een kamer gereserveerd in het Little Hanoi Hotel en om de transportkosten vanaf het vliegveld een beetje te drukken besloten we een mini-bus te delen. Die moest natuurlijk eerst volgepakt worden en dus weer een half uurtje wachten. De Canadese dame had in het hotel afgesproken met Julie een mede-Canadese die eerder op de dag aangekomen was.

 

Net Parijs

De weg naar het hotel door de stad deed me een beetje aan Parijs denken maar dan zonder charme. Wel veel iniminie straatjes, auto's, brommers en veel fietsen van alle kanten. Aangekomen in het hotel zat Julie al te wachten en het weerzien tussen beide dames verliep uiterst vreugdevol. Ze hadden elkaar al een aantal maanden niet gezien. De dames hadden een driepersoonskamer en de receptie dame kwam met het idee om de kamer te delen (ze zaten vol dus veel meer viel er niet te verkopen). De dames vonden het prima. Direct na het droppen van de tassen uit eten gegaan met nog een Amerikaans stel. Wat een ontzettende eikel was de 'hij' van het stel. Zo'n typische bravoure sukkel met grote mond, alles in Amerika stukken beter dan in Vietnam en alleen maar geïnteresseerd in steaks, French Fries en Heineken bier.

Maar goed, ik met mijn diplomatieke talent maar even de tanden op elkaar gehouden. Na het diner wilde ik toch echt betalen maar dat was op een of andere vage manier al geregeld door Julie. Ze zij dat het 'on the house' was. Ik begreep er geen hout van maar besloot m'n mond maar te houden je kent de lokale cultuur nog niet echt per slot van rekening. Hanoi is niet echt het uitgaanscentrum van Vietnam. Alles sluit rond een uur of 23h00 en dat was het bijna en dus zat er niet veel meer op dan te gaan pitten. Geen punt want ik had de afgelopen nacht wel 2 uur slaap gehad en de volgende dag moest ik om 7h30 op ontbijt-appel verschijnen.

 

Wake-up call in Hanoi

De Canadese dames lagen nog lekker te pitten toen de telefoon ging. Hoewel ik geen wake-up call besteld had, belde de uiterst onvriendelijke klinkende receptionist om me te melden dat over 10 minuten het ontbijt op tafel stond en dat ik om 7h30 opgehaald zou worden. Dat was weer wat anders dan wat ik gisterenavond te horen kreeg van de toen dienstdoende receptioniste. Maar goed, tegenstribbelen heeft ook hier niet echt veel zin en dus als een dolle m'n tas ingepakt etc. De dames waren door de telefoon wakker geworden en ik wilde net vragen wat de schade was voor wat betreft de kamerprijs maar de dames stonden erop dat ik niets betaalde. Met of zonder mij, die kamer moesten ze sowieso betalen. Erg vriendelijke en gastvrije mensen dus die Canadezen. Het komt er dus op neer dat ik gratis gegeten en geslapen heb. Dat compenseert het onvriendelijke gedrag van de gemiddelde local hier in Hanoi een beetje.

 

Bootje varen naar Halong Bay

De afgelopen dagen op zee gezeten en wel de Zuid-Chinese. Halong Bay om precies te zijn. Het weer zat niet echt mee en de groep was ook niet al te bruisend. Veel ouderen, das niet erg maar m'n Italiaans, Japans en Vietnamees is niet meer wat het geweest is. Gelukkig spraken de Ieren iers en na een uurtje of 2 versta je dat ook. 3 Uurtjes in de bus en alleen maar regen. Erger kon het dus niet worden. Uiteraard werden we zoals bij iedere bustrip in Azië bij een bevriend eet-ethablisement gedropt.

De grootste klager onder ons was een Mexicaan. Fotograaf in hart en nieren en omdat het zo regende wilde hij bij aankomst in Halong Bay weer direct terug. Dat druist tegen alle Nederlandse principes in en dus bleef ik natuurlijk (betaald is betaald tenslotte :-). Enniewee, na wat gewacht in de regen mochten we de boot op. Prima schuit met een zee van ruimte. Met z'n 15-en dus bijna een bank per persoon in de 'lounge'. Beetje gecruised over zee en na een half uurtje hield het in elk geval op met regenen. In een van de vele grotten nog wat leuke kiekjes gemaakt. De lunch en het diner smaakte prima. Veel vis uiteraard (je zit er per slot van rekening bovenop duusssss...). Het avondprogramma was niet echt bruisend. Niets dus eigenlijk. Je zit op een boot, kletst wat, drinkt wat gekoelde pilsners, het niveau van de gesprekken daalt, je pakt nog wat pilsners en dan is het tijd om te genieten van de immense rust en het gekabbel van de zee op de achtergrond. Immense rust was het nog niet want de motor van de boot draaiende nog vrolijk op volle toeren want die wekt natuurlijk ook stroom op voor de koelkast die het bier koel moet houden. Goede reden dus om die motor in elk geval draaiende te houden.

 

Rat race in Halong Bay

Ik deelde een hut met een van de Ieren. Die zaten boven nog wat te pilsen en dus kon ik nog ff rustig lezen ofzo. Ik stond juist m'n krulspelden in m'n haar te stoppen (je wilt toch een beetje fris voor de dag komen de volgende dag) toen ik in m'n ooghoek wat voorbij zag flitsen. Mmmmm.....dat leek verdacht veel op een rat. AAAAAHHHHH, het is er echt één. Beetje tussenmaatje tussen zo'n huiskamerbeest en een muskusrat. Een goeie middenklasser dus. Eerst maar ffies naar boven gehobbeld om de Ieren te polsen voor de best te volgen strategie. Uitroken, Rentokil bellen, er gaan een aantal opties door je hoofd. We konden geen consensus bereiken en dus zijn we maar gewoon gaan kijken. Voor onze Ierse vrind stond al snel vast dat ie in die hut niet zou overnachten en ik heb dat plan maar gekopieerd. De rat was weliswaar nergens meer te bekennen maar wie weet welke hulptroepen er inmiddels gealarmeerd waren.

Boven in de lounge dus maar wat banken tegen elkaar aan geschoven. Matras er bovenop gedonderd en pitten maar. Eigenlijk buitengewoon prettig geslapen. 's Nachts nog wat wakker geworden en aan het getippel te horen zwaaide inmiddels een hele kudde ratten de scepter in de lounge.

Na wakker gemaakt te zijn door de steeds erg vriendelijke boat staff (not!, stelletje chagrijnen!) werd de koers in gesteld op Halong City. Onderweg werd nog ff halt gehouden voor de liefhebbers van een ochtend-duik en ik kon natuurlijk niet af laten weten. Beetje zout die zee maar prima op temperatuur moet ik zeggen. De lunch werd aan wal genuttigd en het meest propere restaurant waar ik ooit in Azië gegeten heb. Deed me een beetje denken aan de firma met die toekan op het dak. Iedereen z'n eigen wijk, zelfde piano muziek op de achtergrond etc. Bij terugkomst in Hanoi werd iedereen weer keurig naar z'n guesthouse gebracht en had ik de mazzel dat er nog een kamer vrij was in het Little Hanoi Hotel. Zo dadelijk het 'old quarter', de backpackers area hier, maar eens verkennen.

Dat was het weer even voor nu. Sinterklaas is weer in het land zag ik, het Nederlands elftal heb verloren van Italië. Reden genoeg om nog wat weekjes hier door te brengen.