Prettig pimpelen in Palolem Goa

Na de lokale straatpizza in Ooty weer te boven gekomen te zijn, ben ik met een licht gevoel in m'n maag in de bus naar Mysore gestapt. Dat gevoel werd er niet heel veel beter op gezien de uiterst hobbelige weg langs het Mudumalai Tiger Reserve Park dat ik de vorige dag niet te zien had gekregen. Onderweg door het park nog een spontane club olifanten gezien. Blijft toch heerlijk om die dieren in de vrije natuur te zien rond banjeren.

 

Bezoek aan het Maharadja Palace in Mysore

Na een uur of zes in de bus met het gevoel van een onvervalste Martini Dry "shaken not stired" maar met die ene granaatappel en twee bananen in de mik, kwam Mysore dan eindelijk in zicht. Mysore bleek echt een relaxt stadje te zijn. Vrij brede wegen en voor de verandering eens niet zo druk. Waar ze de 950.000 inwoners (klein stadje dus) hier laten weet ik niet maar ik heb ze niet gezien. Mysore is behalve relaxt ook het thuisfront van het beroemde Maharadja Palace.

Het paleis heeft vooral een hoog bling-bling gehalte en ziet er enorm bombastisch uit. Op zondagavond wordt het ook nog eens geheel verlicht. Niet uitgelicht maar op de randen van alle muren, torens etc. staat om de 20cm ongeveer een gloeilamp. Disneyland is er niets bij maar Mickey en Donald doen het dan weer een stuk leuker dan dat akelige mens dat een partij stond te schreeuwen door de microfoon ter gelegenheid van een of andere festiviteit hier. 

Met de uit de V.S. afkomstige Tim, Meaghan en Katie de hele dag opgetrokken. De Devaraja Markt was echt een toppertje om te bezoeken. De markt staat bekend om z'n in poedervorm verkochte kleurstoffen. Iedereen biedt het dan ook aan maar het enige waar je het voor kan gebruiken is body-painten. Mocht er nog een liefhebber zijn: pakjes kosten 80 ruppees. Verder las ik in de krant, die hier iedere morgen onder de deur door geschoven wordt, de laatste rage: koeienurine. Koeienurine blijkt te helpen tegen kanker, astma (ma, iedere dag een stevig glas koeienzeik en je voelt de alpenlucht je longen binnenstromen), diabetes etc. Ik heb nog geen mensen op straat zien liggen om een golden-shower van één van de plaatselijke runderen te ontvangen maar dat zal vast niet lang meer duren. Volgens het artikelen zouden er zelfs al buitenlanders flessen gekocht hebben. Iemand nog een drankje??

Verder is de was-service van m'n hotelletje, Hotel Dasaprakash, echt top. Ze wassen hier kleding in machines! Alles keurig gestreken terug en in m'n shirts zelfs een stuk krantenpapier zodat het knispert alsof het net uit de Bijenkorf-verpakking komt (hoewel het imitatie shirts uit Bangkok zijn.

 

Joran van der Sloot toegelicht in Mysore

Wat nog wel "grappig" was, is dat m'n Amerikaanse mede reisgenoten alles wilde weten over de hele zaak Joran van der Sloot. Peter R. de Vries kende ze van FOX News maar alle ontwikkelingen daarna hadden ze niet meegekregen. Omdat ik mezelf in Mumbai natuurlijk al een beetje Peter R. voelde was het voor mij natuurljk een peulenschil om het volledige verhaal te vertellen (zijn er nog nieuwtjes?? ff doorgeven). 

Vanuit Mysore besloot ik verder te trekken naar Palomem in Goa, de kleinste staat van India wat tot in de jaren zestig een Portugese enclave was. Om daar te komen had ik enkel een treinrit van 12 uur nodig en nog 3x overstappen op bussen. Peanuts dus :-). Het treinkaartje bemachtigen was weer bijna een kopietje van het treinkaartje van Mettupalayam naar Ooty. Echter nu wat uitgebreider omdat het station veel groter was. Na een half uur in de rij gestaan te hebben werd ik verwezen naar de "enquiry office" voor informatie. "Oh je wilt een ticket voor morgen, dan moet je naar de reservation office". Die bleek op zondag dicht te zijn na 14u maar ze wisten wel te vertellen dat er "maar" 26 mensen op de waitinglist stonden. Maandag weer terug om 8:00. In de wachtruimte een nieuw wacht-systeem van 8 rijen met 7 stoelen. Iemand vooraan geholpen, iedereen een stoel opschuiven. Bijna op het eind van de wachtrij kwam ik er achter dat er een 2e loket geopend was voor vrouwen, ouderen, gehandicapten en credit cards. Ideaal want die had ik bij me. Jammer dat ik er wat laat achter kwam. Maar na betaald te hebben bleek ik alleen maar weer een reservering te hebben, geen garantie op een stoel. Na 17u weer terugkomen om te horen of ik in de trein van 20:40 mee mocht. 16:55 Weer bij de balie. Nog geen 17u dus wordt je niet geholpen (hoooog paarse krokodillen gehalte!!). Maar om 17u kreeg ik dan snel S2/42 op m'n reservering gekrabbeld geen idee wat het betekende maar dat zag ik later dan wel. De man zei dat het goed was en dan geloof je 'm natuurlijk. 

Om de tijd wat de doden, Mysore is leuk maar na anderhalve dag heb je echt alles gezien, maar lekker op een van de weinig terrassen gaan zitten. Tegen de avond kwamen daar nog wat leuke mensen bij, pilsers op tafel etc. Gelukkig was een van de aanwezige dames zo attent om te melden dat het 20:11 was en dat ik als de sodemieter naar m'n trein moest. En inderdaad, toen ik bezweet en rennend op het station aan kwam stond de trein al klaar om te vertrekken. Weer net op tijd dus. Was al die moeite om een treinticket te bemachtigen bijna voor Jean-Lühl geweest.

 

Aankomst in Palolem Goa met de trein

Met de trein van Mysore naar Hubli, met de bus van Hubli naar Ponda, van Ponda naar Magao en eindelijk daar de laatste bus van Magao naar Palolem Beach. 

Eindelijk weer strand dus na een paar weken. Althans, strand waar je op kunt liggen want het strand van Cochin dreef vol met dooie lotusplanten uit de backwaters van Alleppey. Die dingen kunnen niet zo goed tegen zout water maar het is net onkruid en het vervuild de stranden daar dus enorm zodat je er niet kunt zwemmen. Enniewee, nu dus op Palolem Beach in het zuiden van Goa. Goa was tot 1961 nog een Portugese enclave waardoor de sfeer, de mensen, het eten en natuurlijk architectuur een hele eigen stijl hebben. 

Bij toeval (not!) is mijn goede vriendin Joh uit Australië hier ook neergestreken. Joh woonde een aantal jaar in Nederland en maakt afgelopen zomer de overstap naar Oman om daar te gaan werken op een school met expat en Shell-kinderen. Erg gaaf om haar weer te zien. Ze heeft het behoorlijk moeilijk in Oman en dus komt een beetje chillen in Goa niet verkeerd uit. Waar een backpacker (lees: ik) een treinrit van 12 uur en vervolgens 3 bussen nodig had om hier in Palomem aan te komen, vloog Joh op haar salaris rechtstreeks naar Goa vanuit Oman en pakte een taxi die haar hier voor de deur afzette. Het verschil moet er zijn maar ik gun het haar van harte uiteraard. 

 

Chillen bij Sevas Huts & Cabanas

Joh kwam hier eergisteren al aan en had dus een prima Coco-hut uitgezocht bij Sevas Huts & Cabanas. Erg gaaf hutje hier. Openlucht toilet en douche dus weer helemaal een met de natuur. De eerste pilsners, cocktails en bbq-fish liggen weer in de maag. Hier houden we het nog wel een paar dagen uit. Ff bijkomen van al dat reizen. Voor alle bekenden van Joh die meelezen "Joh sais hiiiiii and misses you very much!!".

Laterssssss