Rijst en regenwoud in de Cardamom Mountains

Nederlanders zeiken graag over het weer. En dat terwijl het weer helemaal niet zo slecht is wanneer je het in perspectief plaatst. Neem nu Cambodja. Daar huilt de hemel jaarlijks zo'n 1700mm regen bij elkaar. Terwijl Nederland hooguit 900mm te verwerken heeft. Stel je dus het aantal Nederlandse buien maal twee voor of alle buinen maar dan twee keer zo heftig en je waant je al bijna in Azië.

In Azië zijn twee dingen dol op regen: rijst en regenwoud. Dat zijn in volume ook direct twee extremen ten opzichte van elkaar Van rijst hebben ze hier namelijk heel veel, van regenwoud is daarentegen inmiddels wat minder beschikbaar door ontbossing.

 

Het regenwoud van de Cardamom Mountains

De Cardamom Mountains, die in Cambodja tegen de Thaise grens zijn aangeplakt, is een van de laatste stukjes regenwoud in de regio dat nog niet weggesnoeid is. En omdat het pas recentelijk voor toeristen is open gesteld kom je er vrijwel niemand tegen. Een brommer mannetje in het Cambodjaanse grensstadje Koh Kong regelde een jungle trek voor me via een lokale tourkoning want deze kans om een nog onontgonnen stukje natte aardkloot te aanschouwen liet ik natuurlijk niet aan me voorbij gaan.

Met een bootje een, een schipper, een gids en een Oostenrijks stel dat doofstom was, of nooit had leren praten of een echtelijke ruzie had gehad de vorige avond trokken we de jungle van de Cardamoms in. De omgeving was briljant mooi. Bomen die tot in de hemel reikten en lianen waar je met een heel voetbal elftal tegelijk aan zou kunnen slingeren. Apen, krekels en cicades zorgden voor de muzikale support. De machete die onze gids bij zich had, kwam goed van pas om het overwoekerde pad vrij te maken. Voor degene die er wel eens geweest zijn deed het me nog het meest denken aan Khao Sok National Park in het zuiden van Thailand.

 

Wat zuigt er aan mijn lijf?

Na een paar uur lopen kwamen we uit bij een rivier met in de verte een waterval. Daar konden we in het verkoelende water het regenwoudzweet van ons af spoelen. Weliswaar zonder zwemkleding maar een duik nemen in je boxershort werkt gelukkig ook prima. Bij het uittrekken van m'n kleren bleef mijn linkervoet aan m'n slipper kleven...van het bloed. M'n linker exemplaar bleek in een hinderlaag gelokt te zijn door twee bloedzuigers. Die waren gelukkig snel genoeg omgelegd en er was genoeg water in de buurt om de boel weer schoon te spoelen.

De waterval kon beklommen worden en zo kwamen we bij een volgend plateau uit met uitzicht op een nieuwe waterval verderop. En zo ging het nog een paar watervallen verder. Na een paar uur en een lekkere lunch verder liepen we via de overkant van de rivier weer richting de boot.

 

Buitje moet kunnen

Ondertussen was de lucht asgrijs geworden, en niet veel later daalden de eerste hemeltranen op ons neer. In eerste instantie dachten we de dans (lees: nattigheid) te kunnen ontspringen omdat we onder bomen, struiken en andere blader dragende flora liepen. Maar binnen een paar minuten was ook die illusie weggespoeld. Links en rechts om ons heen leken nieuwe watervallen te ontstaan gezien de hoeveelheid water die ineens naar beneden kwam. Het pad was in een riviertje veranderd. Als we vooraf hadden geweten dat het zo hard zou gaan regenen hadden we onze kleren tijdens het zwemmen net zo goed aan kunnen houden.

Ik leek inmiddels meer op iemand die zojuist een rondje over de bodem van de Hofvijver had gelopen. Maar de regen voelde echt als een heerlijke douche. Ok, de 35 graden temperatuur droeg hier wel wat aan bij. Ik maakte me wel wat zorgen om m'n camera(tas). Maar daar had de gids vrij snel een organische bladeren constructie omheen gefabriceerd en er is geen druppel water de tas in gekomen.

Ondertussen bleken de Oostenrijkers ook te kunnen praten. Uit wat gemormel richting de gids bleek dat het stel serieus een verzoek indiende om de regen te laten ophouden. Tot we bij de boot terug kwamen hield het gemopper om de regen niet meer op. Zelfs bij terugkomst kreeg de tuk-tuk chauffeur nog boze blikken toegeworpen toen het stel werd afgezet bij hun guesthouse in Koh Kong. Dat het in een regenwoud zomaar eens zou kunnen gaan regenen is natuurlijk ook rete vreemd...toch.

P.S.: ik loop nog wat achter met m'n reisverhalen toestand. Bovenstaande passeerde een week geleden al de revue. Maar laten we dat onder ons houden.