Het tunnelgevoel onder de Thaitanic

Als jochie kroop ik met vriendjes zo nu en dan door struiken, bomen, hutten, tunnels en andere donkeren plekken. Zo ontstond "het tunnelgevoel". Door dicht bij elkaar te blijven was alles 'ok' ondanks dat het spannend was. En naarmate je minder door tunnels kruipt raakt dat gevoel in de vergetelheid. Tot de dag dat je ergens onder water in de Golf van Thailand aan het duiken bent.

Want na alle activiteiten rond de Cambodjaanse kuststrook mocht ik nog een weekje gaan doen wat me op Koh Rong niet gelukt was: duiken. Een adresje wat daar op voorhand uitstekende papieren voor in huis had was het Thaise eiland Koh Mak.

 

Op naar Koh Mak

Na weer opgedroogd te zijn van het uitstapje naar de Cardamom Mountains vertrok ik zondagmorgen vroeg richting de Cambodjaans-Thaise grens. Er was geen mens te bekennen op dit tijdstip. Stuk prettiger zo dan ruim een uur wachten tijdens voorgaande keren. De tijd die de Thaise border official nodig had om m'n paspoort uitvoerig door te bladeren, was zelfs langer dan de tijd die ik er voor nodig had om de verplichte 'arrival card' in te vullen. Een mini-busje naar de eerst volgende stad van betekenis, Trat, was ook snel gevonden en via het busstation van Trat en de kustplaats Laem Ngop schoot ik rond 11:30 uur met een speedboot over de Golf van Thailand richting Koh Mak.

 

Duiken met Koh Mak Divers

Na ingecheckt te zijn bij Ao Kao White Sands Beach Resort op het gelijknamige strand bracht ik een bezoek aan Koh Mak Divers van Steve "Rock 'n Roll" Holford die hier al sinds 1994 woont. Steve had nog wel een plekje vrij de komende dagen op de boot. De duik voorspellingen waren goed. De regen die ook hier was gevallen laat het vuil dat in het water zweeft naar de bodem zakken waardoor de visibility (hoe ver je kunt kijken) sterk verbetert.

Aan boord van de Thaitanic vertrokken we de nodige dagen vanaf de pier van Koh Mak. Ik bevond me meer onder water dan er boven. Met zicht onder water tot wel 28 meter, wat extreem goed is voor Koh Makse begrippen, was het een waar duikfeestje. Veel mooie harde en zachte koralen, zee anemonen met Finding-Nemo-visjes, enorme scholen met barracuda's en andere panwaardige vissigheden en hier en daar een territoriaal geaarde Trigger Fish waar je beter bij uit de buurt kunt blijven. En dat alles in water zo mooi turquoise zoals je het in reisbrochures niet meer ziet. Gelukkig zijn er dankzij DMT (Dive Master Trainee) Serge beelden van dit alles vast gelegd incl. een optreden van ondergetekende op een geconfiskeerde onderwater kavel.

 

Het tunnelgevoel

En dan die bizarre onderwater variant van een déjà vu. Want wie had gedacht dat je dat tunnelgevoel vanuit de tijd dat je twee turven hoog was nog eens zou gaan herbeleven. Nota bene in Thaise territoriale wateren op een meter of 22 onder de zeespiegel.

DMT Serge navigeerde er onder water namelijk lustig op los. En als fun diver volg je getrouw altijd je Dive Master. Hij is je onderwater TomTom zeg maar. Wat de TomTom echter niet aangaf is dat we blijkbaar regelrecht op een onder water zandstorm afzwommen. Van het ene op het andere moment zaten we er midden in en was de visibility geslonken van ruim 20 meter tot minder dan 2. We zwommen stug door. Rustig aan want we zagen geen hand voor ogen. Naar rechts kijkend kon ik Dive Buddy Phillipe uit Frankrijk nauwelijks zien. De blauwe zwemvinnen van Serge zag ik zo nu en dan voor m'n duikbril verschijnen, die was er dus nog. Langzaam zwommen we verder zonder te weten waar naartoe en door wat leek op een tunnel van zand.

Na een minuut of tien geen moer gezien te kunnen hebben kwam May, een tweede DMT, langs ons naar voren gezwommen en stelde voor om maar naar de oppervlakte op te stijgen omdat niemand wist waar we precies waren en hoe lang dit nog ging duren. Geen gek voorstel hoewel ik m'n tunnelgevoel dan weer vaarwel moest gaan zeggen.

 

Lanceer jij jezelf even

Dat opstijgen is ook nog een kunst op zich. Je Dive Master heeft daar een speciaal soort onderwater ballon voor in een felle kleur met opschrift DIVERS. Deze ballon vult ie met lucht waardoor het ding omhoog schiet en boven water uit steekt. Hierdoor is de kapitein van de boot waarmee je duikt in staat om van een afstandje te kunnen zien waar je bent zodat ie je op kan pikken. Onze Dive Master in opleiding had alleen het touwtje van de ballon nog niet afgerold waardoor zowel de ballon als hijzelf gelanceerd werden nadat de ballon gevuld was met lucht. Het zag er hilarisch uit in elk geval. Verder niet de veiligste manier om te stoppen omdat t.b.v. de hoeveelheid stikstof die in je bloed ontstaan je altijd een safety-stop hoort te doen vlak een paar meter onder de oppervlakte. Voor zijn eigen veiligheid kwam onze DMT gelukkig nog even iets verder naar beneden terug waarna we alsnog de safety-stop konden doen. Zonder verdere brokken kwamen we weer boven.

 

Ready steady cook!

En na een mooi aantal dagen met schitterende duiken en variabele visibility had ik wel zin in een potje kokkerellen. Ik had gezien dat er op Koh Mak inmiddels ook iemand was die een kookcursus aanbood. "Meng" van Smile Thai Cooking School was ooit vanuit Bangkok naar deze archipel gekomen. Haar vader had in Bangkok jaren lang de nodige catering klussen voor de welgestelden geregeld. Ik had er dus alle vertrouwen in dat Meng me wat culinaire zaken kon bij brengen naast de geijkte Thaise curry in diverse kleuren, mango sticky rice of Tom Kha Gai wat bij vrijwel elke kookschool op het menu staat. Ook Meng vond het een verademing om weer eens wat anders te koken tijdens de kook workshop. En zo stond ik samen met Hans en Nathalie uit Noordwijk de volgende morgen achter een snijplank met tientallen verse heerlijke ingrediënten om de volgende gerechten te bereiden:

• Papaya salade
• Vissate met rode curry geroosterd op bananenblad met seafood dip
• Krokant gebakken grote garnalen met tamarinde saus
• Gestoomde vis met limoen

Meng bleek vol met praktisch kooktips te zitten. Allemaal handige weetjes die niet in het kookboekje dat we mee zouden krijgen vermeld stonden en dus schreef ik driftig mee. De truck om bijvoorbeeld stukjes kippenvlees erg krokant te krijgen (bestrooi ze met rijstmeel dat is veel harder dan bloem, zet het minstens 20 minuten in de vriezer en frituur het vlees dan pas) gaf echt een verbluffend resultaat. En wat een smaakverschil gaf een soepje met kafir limoen bladeren waarbij in de ene soepkom de dikke midden-nerf verwijderd was van de bladeren en in de andere kom niet. Duidelijk iemand die voor de maximale culinaire beleving gaat, ik hou ervan!

Boordevol vol inspiratie en met dito maag kwam ik 's middags weer terug bij Ao Kao Resort waar ik met Facebook-volger Elgar, die de weg naar Koh Mak ook had gevonden, genoot van een ijskouwe klets aan de beach bar. Superleuk trouwens om op zo'n manier weer nieuwe mensen te leren kennen. Elgar reist dit jaar ook alweer voor de zesde maal af naar Zuidoost Azië en dus erg leuk om de nodige reiservaringen uitgewisseld te hebben.

 

Nog een keer zeiknat dan

En dat je geen regenbui in de Cardamom Mountains nodig hebt om zeiknat te worden in Azië bewees de kapitein van de speedboot tijdens de terugtocht naar de kust afgelopen zaterdag. Door flinke wind en hoge golven sloeg mening golf over de rand van de boot en kwamen we zeiknat en drie kwartier later dan de bedoeling was weer aan wal. Over m'n hele lijf voelde ik het opgedroogde zeezout tijdens de busrit naar Bangkok.

Ik ben weer dankbaar dat ik een flink aantal weekjes mocht bijbruinen in de Aziatische zon. Tussen het niets doen door toch weer veel leuke dingen gezien en gedaan zoals duiken, koken, leren zeilen, fietsen door steden en over eilanden, jungle tochten gemaakt, gezwommen in rivieren en watervallen en bovenal heel veel plezier gehad met leuke locals en reizigers die je onderweg altijd tegen komt. Het was weer primadeluxe, superdoei en tot een volgende reis!