Lekker niksen op Nusa Lembongan

Na het massatoerisme van Kuta op Bali werd ik op zondagmorgen vroeg naar Sanur gechauffeurd. Met een langzaam bootje voeren we met nog wat reizigers en een paar locals in ruim een uur over een vrij heftige zee naar het eiland Nusa Lembongan.

Dit Indonesiche eilandje is maar 5 kilometer lang en een paar kilometer breed. De lokale bevolking vermaakt zich met het verbouwen van zeewier. Het voordeel van deze handel is natuurlijk dat je nooit te klagen hebt dat je te weinig water hebt zodat je oogst niet kan mislukken. Vlak voor de kust liggen daarom veel kwekerijen in zee met zeewier. Zodra het eb is kunnen de zeewierboeren bij hun gewassen.

 

Van Sanur naar Nusa Lemongan

Omdat bij Sanur op Bali ook zeewier geteeld wordt, drijft er bij Sanur ook overal zeewier voor de kust in het water. De boot naar Nusa Lembongan vertrok niet vanaf een pier maar direct vanaf het strand. Hierdoor mochten we nog door een paar meter water 'klunen'. Met als gevolg dat veel reizigers met een paar kilo zeewier tussen je tenen in de boot richting het eiland zaten. En dan te bedenken dat die troep 's avonds wellicht om de sushi heen gevouwen is die je op je bord hebt!

Nusa Lembongan is een alleraardigst eilandje. Het heeft zeer vriendelijke bewoners, wat natuur en een aantal prachtige stranden. De westkant van het eiland kent de meeste activiteit. Aan de zuidkant heb je nog wat verlaten stranden die al stukken minder verlaten waren dan de Lonely Planet beschreef. Maar nog prima te doen om een aantal dagen lekker te chillen.

 

Manta Ray's tijdens het duiken

Ik heb een kamer gescoord bij Tarcy Bungalows op Jungut Batu Beach waarvan ik van een andere reiziger eerder al een visitekaartje en goede referenties van had ontvangen. Ik had vooraf even gebeld, en daarom stond er al een brommer met chauffeur klaar bij aankomst. Op maandag heb ik een aantal duiken gemaakt via Big Fish Diving. De ochtend-duik vond plaats bij Manta Point onder het eiland Nusa Penida dat ten oosten van Nusa Lembongan ligt. We hoopten natuurlijk op het zien van Manta Ray's en 3 mega-grote Manta Ray's beloonden onze hoop. Tijdens het duiken bij Koh Phi Phi in 2003 had ik al eens een Manta Ray gezien maar die was 2x voorbij gezwommen. Deze 3 Manta's bleven de gehele duik op hun plek een beetje rondjes zwemmen. Echt enorm indrukwekkend om die slagschepen van een meter op 5 (vleugel tot vleugel) breed aan het werk te zien. Gelukkig had de Engelsman Paul een onderwatercamera bij zich en ik heb de hand weten te leggen op alle foto's die tijdens de trip gemaakt zijn. Wat nog me nog enigszins verbaasde was de nonchalante aanpak van de Divemaster. Divemasters zijn gecertificeerd en de organisatie die de certificaten uitgeeft bepaald natuurlijk een aantal spelregels. Ik kan me niet voorstellen dat het is toegestaan dan je een groot stuk koraal van de zeebodem op mag pakken en dit vervolgens op een Blue Spotted Ray laat vallen die verborgen ligt onder het zand. De uitleg hiervoor was dat de Divemaster ons graag een Blue Spotted Ray wilde laten zien. Goed bedoeld uiteraard maar hij voelde er toch niet zo voor dat ik 's nachts met wat vrienden naar z'n slaapkamer zou komen en een rotsblok z'n bed in zou keilen om m'n vrienden te laten zien waar de Divemaster lag te slapen.

 

Duiken tegen de stroom in

De middag-duik was eigenlijk geen duik. Met een duik of 16 achter m'n naam ben ik nog niet bepaald een ervaren duiker. Je mag dus van een ervaren Divemaster verwachten dat er gekeken wordt naar de duik omstandigheden en de deelnemers van de duik. In Crystal Bay, de middag-duikspot stond namelijk een enorme stroming waar we tegenin moesten zwemmen. De Engelse Harry had pas 5 duiken gemaakt en had net als ik enorme moeite om überhaupt tegen de stroming in te kunnen zwemmen. Af en toe moesten we even uitrusten en ons vasthouden aan een rotsblok onder water om niet terug getrokken te worden door de stroming. Omdat de stroming zo enorm sterk was, waren we meer aan het werk om vooruit te komen dan dat we lekker om ons heen konden kijken. De Divemaster vroeg ons niet 1x naar de hoeveelheid lucht die we nog beschikbaar hadden. Dat was me 's ochtends ook al opgevallen. Iets wat ik nog nooit had meegemaakt. Het is gebruikelijk dat een Divemaster dit regelmatig vraagt. Na een minuut of 25 had ik nog slechts 20 bar in m'n tank zitten. Vanaf 50 bar wordt meestal aanstalten gemaakt om weer langzaam naar de oppervlakte te gaan. In meerdere opzichten dus een alles behalve geslaagde middag-duik gemaakt.

Dat mocht de Nusa Lembongan-pret echter niet drukken. De dagen daarna heb ik me goed vermaakt met niets doen op Dream Beach. Dream Beach ligt vrij afgelegen en heeft 1 klein resort en café en is verder helemaal verlaten. Lang niet gek om een strand maar met een man om 5 à 6 te moeten delen. Lekker boekje lezen, af en toe even naar boven hobbelen voor een lekker fruit shake of andere versnapering etc.

 

Terug naar Bali

Op donderdagmorgen zat ik weer in de boot terug naar Sanur om daar nog 1 nacht door te brengen bij Swastika Bungalows. Echt een prima kamer met open badkamer. Dus lekker in het zonnetje in je ligbad badderen. Of gewoon een duik in het flinke zwembad. Echt ideaal om de reis mee af te sluiten. Donderdagmiddag heb ik nog even een brommer gescoord om naar het surf-walhalla Ulu Watu te rijden wat in het uiterste zuiden van Bali ligt. Echter supermooie golfjes maar zoals op veel plekken in Bali eigenlijk alleen voor ervaren surfers geschikt. Maar dat maakte het wel gaaf om wat foto's te schieten van de echte pro's. Maar als ik zeg dat ik er op sta, dan zien jullie van die afstand het verschil waarschijnlijk toch niet. Al met al weer een zeer afwisselende en supergave trip gehad in elk geval. Veel nieuwe inspiratie opgedaan, erg leuke en aardige mensen ontmoet en weer een nieuw hoofdstuk aan m'n reiservaringen kunnen toevoegen. Voor zover dat nog niet gebeurd was wil ik iedereen weer enorm bedanken voor alle leuke reacties via blog, mail sms etc. en tot snel ergens in Nederland weerl!!