Legendarisch Bangkok - Thailand

Je kent dat wel, van die momenten waar je toch even stil bij staat als je ze ziet of hoort. Een voorbeeld; Hazes die onder het genot van een litertje Heineken z'n laatste adem uit blaast ('t ging toch even anders geloof ik maar in mijn perceptie ging het zo), Ayrton Senna die in zijn laatste meters in een Formule 1 auto zijn bolide tegen een betonnen muur parkeert en recentelijk nog James Brown die aangetroffen werd met zijn neus in een kilo poeder à la Tony Montana.

 

Belangrijk moment in de geschiedenis

Sinds eergisteren kan er weer een belangrijk moment bij geschreven worden in de boeken. "Legendarische Teva-look-a-like-slipper van minder legendarische backpacker begeeft het in het heetst van de strijd", zou een aardige titel zijn. Dat zit zo. Na een twee daagse trektocht op en rond het Cheow Lan meer in Khao Sok National Park gezworven te hebben met nog vier anderen en een gids, was de tijd rijp om solo de jungle in te gaan.

Op een kilometertje of vier afstand van het visitor centre besloot ik daarom een bezoek aan een waterval af te leggen. Rambo-hoofdband om, rambo-zakmes mee, rambo-broek aan, rambo-muggenspray mee, rambo-zonnebril op, rambo-camouflage-schmink op je toet om niet op te vallen tussen het groen en natuurlijk rambo-slippers onder je voeten. Je wilt per slot van rekening op alles voorbereid zijn.

Op de heenweg bleek de trip al te zwaar te zijn voor vier groepen. Allemaal keerden ze eerder terug met verschillenden redenen, "moet de bus nog halen", "we willen voor het donker thuis zijn" en "we zijn de weg kwijt geraakt" waren veelgehoorde excuses. Het amateurisme droop uiteraard van de lieden af en daarmee gesterkt trok ik verder de jungle in. Alle groepen vertelden me ook dat er nog iemand solo op pad was, een Canadees. Eindelijk een mede-bikkel die niet terugdeinst voor wat slangetjes, tijgers en ander gespuis wat je in de gemiddelde jungle van Khao Sok tegen kunt komen.

 

Op pad in Khao Sok National Park

Het pad richting de waterval was lastig te volgen. Vooral omdat je zo'n tien keer de rivier kruist en door het struikgewas niet altijd even makkelijk het beginpunt aan de overkant kon vinden. Maar als ware speurneus lukte het me toch. De trip duurde me langer dan verwacht. Na een uur had ik er pas krap twee kilometer op zitten.

Om 14:30 uur begon ik aan de tocht. En om 18:00 uur wordt het donker hier. Maar onder de enorm hoge bomen van het bomenbos werd het al wat eerder donker natuurlijk. Uiteindelijk bereikte ik om 16:15 uur de waterval. Daar was inderdaad een kerel wat foto's aan het nemen. Ik liep op hem af en vroeg of hij uit Canada kwam. Uiteraard stond de beste man wat vreemd te kijken en vroeg hoe ik dat wist. Na een korte uitleg begreep hij het verhaal en volgens hem waren we de enige twee die vandaag de waterval bereikt hadden gezien het aantal spinnenwebben op het laatste gedeelte van het pad.

 

Trekking koning als gids

Na een kwartiertje besloten we terug te keren. Jay, de Canadees, bleek in eigen land gids te zijn van mountain-treks in de Rocky Mountains. In bevond me in elk geval in goed gezelschap en net als ik had ook hij de pas er flink in zitten. Het toeval wil echter dat de dag ervoor de regen flink had toegeslagen in dit gebied. Niet echt gebruikelijk want januari is de koudste en droogste maand van het jaar in Thailand. Maar Khao Sok is een uitzondering want dat is een regenwoud.

Hierdoor was het pad flink glad geworden op de nodige punten en ook de bloedzuigers waren massaal uitgerukt om Jay en mij van wat oponthoud te voorzien. Na iedere oversteek ging het rambo-zakmes dan ook stevig te keer om de bloeddorstige onderkruipsels onder je voeten, tussen je tenen en bij een dame, zo hoorde ik later, zelfs doorgekropen tot op intieme hoogte zegmaar, van het lijf af te schudden.

Door de gladheid en de wandelsnelheid was een van mijn slippers al niet meer in topconditie had ik gemerkt. En zo kwam het dan ook dat na een flink stuk bergafwaarts en natte voeten in de nog altijd zeer comfortabele stappers de linkerhelft van het paar het begaf. Tranen schoten mij in de ogen en het leven van de slippers trok in gedachten voorbij.

Ze brachten mij al vier maal in Azie, een maal in Italië, een maal in Egypte, ontelbare keren naar het anabole Sportpaleis thuis om de hoek en ook het Scheveningse zand hebben deze rubberen-muiltjes mogen voelen. En dat voor 15 oude vertrouwde Hollandse Guldens! Maar soms is het tijd om afscheid te nemen en een mooiere dood zou er voor mij, als ik slipper zou zijn, niet bestaan. Hartje tropisch regenwoud, waar er nog maar zo weinig van is op de wereld, en jij bent daar als slipper geweest.

 

Op één been door de rimboe van Khao Sok

Over tot de orde van de dag en dat was een voet zonder schoeisel. Gelukkig had Jay als een soort barmhartige Samaritaan een reserve paar slippers bij zich. Ik maakte dankbaar gebruik van zijn aanbod.

Omdat iedere slipper zo'n zijn eigen draagcomfort heeft merkte ik al snel dat ik hier niet de wandelsnelheid mee zou halen als met mijn eigen vertrouwde Rolls Royces onder de slippers. Het voelt toch als je eigen vertrouwde Polo waar je gerust Parijs-Dakar mee zou kunnen rijden maar die je door pech verder moet afleggen in een BMW. Das toch anders en technisch zit de Polo dan net een treetje achter de BMW maar door de band die je met je wagen hebt zou je de BMW normaliter zeker verslaan.

Maar goed, ik gaf Jay dan ook aan dat ie vooral in zijn eigen tempo door kon lopen, ik zou me wel redden. Na wat speurwerk en gemiste rivierbeddingen ben ik toch een ander pad ingeslagen blijkbaar. En zo kwam ik toch ginds bij het Visitor Centre maar via een totaal andere uitgang.

En zo blijkt dan maar weer dat niet het bereiken van het doel maar de weg naar het doel vaak vele malen interessanter is. De waterval bleek namelijk geen moer voor te stellen haha. "Thuis" aangekomen even een lekkere verkoelende douche genomen en de geleende slippers teruggebracht naar de rechtmatige eigenaar. En zo hadden we 's avonds bij het kampvuur van Nirvana Bar uiteraard de grootste verhalen over tijgers en beren die de slippers aan stukken hadden gescheurd, een en ander wellicht onder invloed van wet Mekong Whiskey of ander vocht.

 

Vertrek uit Khao Sok National Park

Gisterenavond Khao Sok gedag gezegd en met de lokale nachtbus vertrokken naar Bangkok. Das nog eens andere koek dan een bus in Myanmar of normale lokale bus in Thailand. De local V.I.P.-bus is de creme-de-la-creme van de busselerij. Max 24 personen en dus ruimte voor enorm grote stoelen die in een vliegtuig in de business-class sectie zeker niet zouden misstaan. Heerlijk kunnen pitten dus maar een dekentje "van de zaak", warm avondmaal "van de zaak", water, snacks en een zoetigheidje "van de zaak". Het kon allemaal niet op en zeker een aanrader dus voor volk wat ooit nog eens deze kant op komt. Nu in Bangkok nog wat shop-dagen. Even kijken wat Jack, de lokale Rembrandt, heeft weten te schilderen van een vakantiefoto die ik aan 'm gegeven heb eind november en uiteraard nog even langs de Weekend-Market die door z'n populariteit sinds enige tijd iedere dag geopend is.

Beste burgers, boeren en buitenlui, ik zeg hotseflots, tabee en tot ergens komend weekend ofzo....