Bollywood aan m'n voeten in Mumbai
Beginnen bij het begin, waar waren we gebleven: Arambol. Een van de noordelijkste stranden van Goa. Aldaar afscheid genomen na een hartstikke leuke week van Joh. Van Arambol poogde ik weer met een treinverbinding in Mumbai te komen. Dit maal verliep de boeking een stuk soepeler dan de vorige keren. Seva's Huts & Cabanas was ook in staat om treintickets te boeken en wat blijkt; je kunt die dingen hier gewoon online boeken!
Vertrek uit Arambol - Goa
De Karwar-Express, niet echt een degelijke naam maar dat lag dan ook volledig in lijn met de schuddende veekarren op oud ijzer. De "bedjes" waren als van ouds hart maar oké. De toiletten in dit soort mobiele eenheden zijn altijd een feest op zich. De lucht van een gemiddeld treintoilet komt naar schatting het best overeen met het hok van mijn huisgenoot Kobus wanneer het hok na 4 maanden nog niet verschoond is + de lucht van 200 schijtende Indiërs. Man, man, man wat een lucht. En ook nog link want je hebt geen echte plee in zo'n trein maar 2 voorgevormde voetstapjes met een flink gat in de grond. Een beetje Indiër past daar met gemakt doorheen, ongetwijfeld niet vrijwillig.
De slaaptrein vertrok op het aangename tijdstip van 17:34. Echter, ook in het land met het grootste treinnetwerk ter wereld komt vertraging voor, en daar doet niemand moeilijk over. Na een half uurtje kwam het inmens lange gevaarte aan hobbelen. De bordjes op het perron insinueerde dat "coach 8" zou stoppen voor m'n neus. Niet natuurlijk en zo werd het nog flink rennen om op tijd bij het juiste treinstel aan te komen. Maar keurig gehaald.
De treinreis zelf was niet erg bijzonder. Af en toe dus ff naar de plee. Die is net als in Nederland op het balkon. In Nederland staan alleen de treindeuren niet te klapperen. Met een gangetje van 80km per uur dus rond een uur of 3:00 's nachts de deuren nog maar ff toe gedaan, ik sliep namelijk direct om de hoek. Zijn die Indiërs in de kerk geboren ofzo!
De trein kwam op het onchristelijke tijdstip van 5:00 aan op CST (de volledige naam zal ik jullie besparen, die is voor ons niet uit te spreken). De Briste naam was voorheen "Victoria Station". Jawel, het station waar een maandje geleden flink wat mensen neergemaaid werden door mensen met een niet nader te noemen religieuze achtergrond. Raar gevoel om rond te lopen over de vloer waren bloederige kadavers hebben gelegen, maar daar later meer over.
Aankomst in Mumbai met de nachttrein
Om 5:00 rijden er nog geen bussen in Mumbai, is er nog geen hond te bekennen op straat. Overigens niet letterlijk want het barst van de slapende honden hier 's nachts maar die heb ik maar niet wakker gemaakt. Toch maar een taxi genomen naar Bentley's Hotel waar ik bij aankomst eind november ook verbleef. Om 5:00 zijn hotelrecepties hier ook nog niet open maar net als bij aankomst in Mumbai vorige keer stonden er al snel drie wakkere helden om me heen bij het hotel om me toch te helpen. De tent was volgeboekt en er zat niets anders op dan tot een uur of 12:00 te wachten totdat er kamers uitgecheckt en gepoetst waren.
Brak als een otter, de treinnacht was niet echt vruchtbaar geweest, op zoek naar een koffietent. Even vergeten dat die koffie hier zoet en wat mij betreft dus niet te hachelen is. Maar honger maar rauwe bonen zoet en zo "genoot" ik van een bak zoet donker water wat als "black coffee" verkocht werd (gewonnen coffee is hier per definitie met melk).
Rond een uur of 10:00 alvast vertrokken richting de Chor Bazaar om een antieke klok te scoren. Voor een vriendelijke een 75 jaar oud exemplaar gevonden, die heb ik alvast. Verder nog wat leuke reisachtige elementen die de boel thuis weer wat kunnen opfleuren (leuk oud kompas en zo'n middeleeuwse uitschuif-zee-verrekijker die iedere zelf-respecterende zeebonk vroeger op zak had).
Na de antiekmarkt waren de kookboeken aan de beurt. Als kookliefhebber kun je een land waar ze zo fantastisch koken niet verlaten zonder wat culi-literairverantwoorde-samengebonden-artikelen (lees: kookboek) aan te schaffen. Op pad richting "Crosswords" dus, de grootste boekhandel van Mumbai. Voor een stad van 16 miljoen inwoners viel het wat tegen maar toch. Voor ingewijden, vergelijkbaar met Verwijs in de Passage. Wat me erg tegenviel was het aanbod. Geen boeken met sexy foto's van gelikt uitziende gerechten etc. Staat er ineens een dame naast me "Yes I love cooking myself too". Niet dat ik dat nog niet gezien had want de maat van mevrouw was ongeveer triple-soepkip. Nu heb ik via m'n werk de afgelopen maanden een cursus gevolgd om de communicatieve vaardigheden etc naar een wat hoger niveau te brengen. Voor de cursus had ik ongetwijfeld zo gereageerd "No shit fatcow, you must be kidding!!". Na m'n cursus breng je dezelfde boodschap maar dan net even anders ingepakt waardoor je effectiever bent (m.a.w.: "Weet jij waar ik wel gave kookboeken kan scoren??"). En dus werd het daadwerkelijke antwoord "You must be kidding, we live sofar from each other but we do share a passion". Met als verlossend antwoord dat ik zeker naar de bookshop van het Taj Mahal Towers & Palace Hotel moest gaan, jawel het hotel dat nog geen maand geleden aan puin geschoten werd door dezelfde rakkers die ook het "Victoria Station" opnieuw vormgegeven hadden. Na toch wat boekjes meegenomen te hebben ben ik richting het Taj Hotel gegaan. Daar aangekomen waren veel wegen nog steeds afgezet maar het hotel was al wel weer open. Via een lange colonne van beveiliging incl. twee metaaldetectoren mocht ik het Taj Hotel dan betreden.
Bezoek aan de Taj Hotels Mumbai
Binnen deed men alsof er geen schot gelost was. De hele lobby zag er er strak en schitterend uit. Gewoon zoals een strak gelikte 5-sterren-hut er uit hoort te zien en dan op z'n Indiaas (flink wat bling-bling erbij dus). De dame had niet overdreven, de bookshop van het Taj Hotel was dan vele malen kleiner dan Crosswords, maar erg gave boeken. In totaal dus 7 exemplaren aangeschaft vandaag. Daarmee moeten de nodige gerechten wel weer op tafel kunnen komen.
Gecast voor een Bollywoord film!
Onderweg naar Bentley's Hotel werd ik voor Café Leopold, inderdaad het volgende doelwit dat de terroristen vorige maand te pakken hebben gehad, aangeschoten door een kerel die vroeg of ik trek had om morgen in een Bollywood Movie mee te spelen. Dat stond ook nog op m'n verlanglijstje dus mooier kon de dag niet worden. Nu is voor iedereen december altijd een extra dure maand en dus kon ook ik een extra'tje wel gebruiken. Voor de prachtsom van 500 ruppees, (eurootje of 8) mag ik morgen van 9 tot 21 de hele dag een beetje op en afdraven met nog 19 andere toeristen als achtergrond-voetvolk in de nieuwste film van de topster "Rrithik Roshan" (die kerel op de foto hier links). De film speelt zich af in de jaren '40 heb ik me laten vertellen. Kostuums en schmink worden geregeld, vervoer en voer ook. Tussen neus en lippen door toch ook nog maar even gevraagd of het niet om een notoire "kneukfilm" gaat (Nelleke, kun je ff opzoeken in het mattenkloppers-handboek wat Koot&Bie voor Indiase vertaling hebben voor "kneukfilm", ik kreeg het hier niet uitgelegd), maar dat bleek niet het geval te zijn. Er kan dus niet fout gaan!
Hoewel: saignant detail is dat de opnames de hele dag in beslag nemen en tot 21:00 duren. Morgenavond laat moet ik ook op de luchthaven verschijnen om een vlucht naar Brussel te halen. De vlucht is pas om 3:00 gelukkig en ik heb de garantie dat ik uiterlijk 22:00/22:30 terug ben in m'n hotel. Ruimte zat dus om met de taxi naar de luchthaven te komen. Echter, het zou me niets verbazen als er iets fout zou gaan. Kiele-kiele dus. Om even de stemming te peilen zijn er de volgende keuzes:
- Denk je, mwah dat redt ie makkelijk, sms dan [DAT WORDT EEN EITJE] naar +31641306921
- Denk je, mwah dat redt ie vast niet, sms dan [EIKEL, DAT REDT JE NOOIT!] naar +31641306921
Over de uitslag kan helaas niet gecorrespondeerd worden. De opbrengst van de dag werk ga ik overigens doneren bij de dame die ik met haar kindje op m'n eerste vakantiedag naast het Taj Hotel op de foto vastlegde. Terug pompen in de economie noemen we dat. Een eindelijk iets charitatiefs dat ik kan doen!
Mumbai na de aanslagen
Mumbai krabbelt verder weer langzaam op. Op Chowpatty Beach krioelt het weer gezellig van de mensen tijdens zonsondergang (een absolute must voor iedere fotografie liefhebber (John B. & Carla: echt topspot om te schieten!!). Colaba, de wijk waar alles vorige maand gebeurde bruist weer redelijk, er zijn weer toeristen op straat te zien, Café Leopold bleek drie dagen na de hele happening alweer zijn deuren geopend te hebben (the show must go on) en de avondmarkt op Colaba Causway, de verkeersader van de wijk is ook weer in volle gang. Alles dus weer z'n gangetje hier lijkt het. Prima afsluiter voor mij zo na een maandje rondtoeren door het land dat de potentie heeft om de grootste vuilnisbelt ter wereld te worden. Gelukkig is er nog veel moois te zien ook. Tot ergens in Nederland weer!! Ennuh ohja, Merry Christmas iedereen!
