Clichés onder de zeespiegel op Gili Trawangan

Inmiddels heb in mijn biezen al twee keer gepakt. Eén keer in Ubud en daarna in Padangbai. In Ubud nog weer een onvervalste topconversatie tussen een Australisch stel en een bedienende dame in een restaurant mogen volgen:

Gast: "What's in the 'special omelette of the day'?"
Dame: "Uhm, egg"
G: "What's so special about an egg-omelette?"
D: "Well uhm....all the other omelettes have more ingredientes, this one is plain"
G: "So why would I pay extra for an plain omelette if the omelette with tomato and onion is cheaper"
D: "You can order the omelette with tomato and onion without the tomato and onion if you like"
G: "Than I would order the 'special omelette of the day' I guess?"
D: "No that's a different number on the menu"
G: "Oh what the hack, just gimme a big Bintang please" 
D: "Right away sir"

 

Motortocht naar Sidemen

Maandag heb ik nog een supermooie tocht op de motor gemaakt richting Sidemen. Sidemen ligt op ongeveer 60 minuten door gassen op de motor en staat bekend om zijn prachtige Kermit-groene rijstvelden. Echt briljant om tez zien!

Wat verderop zou ik het plaatsje Rendang tegen moeten komen. Voor de culinaire ingewijden onder ons doet dit bellen rinkelen. Voor de niet ingewijden: Rendang is een pittig Indonesisch rundvleesgerecht. Mooi natuurlijk om in Rendang een verlate lunch mee te pakken om de oorsprong van het Rendanggerecht te proeven.

Maar wat blijkt; in Rendang is geen Rendang te bekennen. Twee zogenaamde warungs en meer niet. Nog wel een onvervalst saté kambing op die er mocht wezen. Maar als iemand me kan vertellen waarom er geen Rendang in Rendang te vinden is mag ie het mij vertellen!

 

Educatie in de taxi van Ubud naar Padangbai

De Rengang-uitleg volgde een dag later toen ik me Ubud naar Padangbai liet chauffeuren. De chef van de kookcursus in Ubud had een mannetje geregeld die mij voor een zacht prijsje naar de oostkust van Bali bracht.

De chauffeur vertelde met dat Rendang van oorsprong gerecht is van het eiland Sumatra. Via Rendang kwam het gesprek op de rijstprijs terecht. Die de afgelopen zeven jaar gestegen is van 300 RP naar 7.000 RP per kilo. Omgerekend is een kilo rijst gestegen van € 0,02 naar € 0,50. Voor ons peanuts, voor locals een bizare prijsstijging. En zo is er nog veel meer stukken duurder geworden voor locals.

De economie is dan wel flink gegroeid door het toenemende aantal toeristen, maar locals profiteren daar nauwelijks van mee. Tot overmaat van ramp kunnen  Balinezen de belasting die wordt verdiend, niet herinvesteren in hun eigen eiland. Dat komt omdat de regering van Indonesië in Jakarta de inkomsten door middel van belasting opstrijkt. Bali is in z'n eentje goed voor 30% van de belastinginkomsten van heel Indonesë.

Dan nog een bijkomend issue. Vrijwel heel Indonesië is Islamitisch behalve Bali. Van de andere eilanden komen steeds meer Moslims naar Bali toe. Hierdoor verdwijnt steeds van de Balinese cultuur en Hidoeïstische tradities. Anyway, tot zover het educatieve uurtje 

 

Nachtje Padangbai

Dinsdag ben ik in Padangbai aangekomen dus. Een rustig dorpje dat vooral als uitvalsbasis dient voor backpackers die naar de Gili eilanden of Lombok willen reizen.

Ondanks flink wat toeristen komt Padangbai erg relaxt op me over. Het bestaat uit niet veel meer dan een mooi strand waar veel kleine visserbootjes op liggen, een rits guesthouses, wat bungalows en de nodige restaurants. Aan de noordkant van deze strip kun je ook nog een heuvel over klimmen om op een idyllisch strandje terecht te komen.

Na een paar nachtjes geslapen te hebben bij Beji Bay Resort en overdag heerlijk gegeten te hebben bij Topi Inn was het tijd om de rugzak weer aan te stampen en te vertrekken naar de grootste van de drie Gili eilanden: Gili Trawangan.

 

Aankomst op Gili Trawangan

Vanuit de verte zag Gili Trawangan eruit zoals het hoort: Prachtige hagelwitte stranden, een kabbelende zee en plenty wuivende palmbomen die door een lekker zeebriesje in beweging werden gehouden.

Na aankomst een prima bungalow gescoord bij Warna Cottages & Bungalows en direct het strand op gedoken voor een lekkere bruikbaksessie. Althans, bruinbakken was de bedoeling. Dat liep alleen wat uit de hand waardoor ik nu een lekkere Lobster Boy ben.

Na het strandavontuur ben ik nog even richting Manta Dive, één van de duikscholen op Gili Trawangan, gelopen om te informeren naar de kosten van een paar fun dives.

Ik werd te woord gestaan door Corate. Stel je hierbij de meest cliché geblondeerde goedgevormde Italiaanse duikinstructeur voor die verwacht dat iedere dame op hem valt. Typisch Italiaans accentje, echt goed fout zegmaar en inmiddels liep het me alweer dun door de broek van het lachen door zijn ge-knipoog naar alles wat aan vrouwelijk schoon voorbij kwam lopen.

De dag erna was er in elk geval nog plek om twee duiken te kunnen maken. Over de prijs werden we het ook snel eens. 

 

Alternatieve duikoefening

Na een massage keerde ik terug naar m'n bungalow waar ik in gesprek raakte met Pea, m'n buurvrouw. Pea heeft de kredietcrisis als onroerend goed-agente in Kensington en Notting Hill (Londen) niet overleefd en is nu lekker een maandje of vier aan het rondreizen. We besloten een hapje te gaan eten aan het strand waar ik voor het eerst Mahi-Mahi vis gegeten heb. Geen idee hoe ie er in het echt uitziet maar het smaakte erg goed.

Pea vertelde dat ze ook bij Manta Dive haar Padi Advanced Open Water duikcertificering gehaald had. Corate bleek haar duikinstructeur geweest te zijn. Tijdens haar laatste duik, een nachtduik, was er iets redelijks gênants voorgevallen. Onder water het Corate haar proberen te zoenen bij het uitdoen van de regulator, het mondstuk waar je door adem haalt tijdens het duiken.

Om je duikcertificering te halen dien je onder andere diverse oefeningen met die regulator te kunnen doen. Maar de oefening die Pea had verwacht, was dus iets anders dan wat Corate in gedachte had. Wellicht heeft die gast zo zijn eigen cursusprogramma in zijn hoofd whahaha. Ik lach inmiddels dubbel van het lachen. Dat cliché beeld dat ik van Corate had gekregen klopte dus als een bus! 

 

De kroeg in op Gili Trawangan

De maag was inmiddels goed gevuld dus op naar de Ierse pub waar het ladies night was. Dames kregen gratis cocktails als ze aan de bar gingen zitten.Pea moest nog even pinnen. Bij de pinautomaat kwamen we Phil en Lonny tegen, twee Nederlandse meiden.

In de Ierse pub was het erg gezellig. We leerder er Appie en Gerard kennen. Gerard stelde zich voor als de vader van Appie. Bleek flauwekul te zijn, had ik ook kunnen verwachten van iemand die er uit ziet als Arjan Ederveen van Theo & Thea.

Gerard had ik al min of meer leren kennen zonder dat ie het zelf wist die middag. We lachen met tussenkomst van een doktersgordijntje in dezelfde massagesalon en daar stelde zich iemand aan de andere kant van dat gordijn voor als Gerard from Holland. Gili Trawangan blijft een klein eilandje natuurlijk.

Gerard was er met zijn vrouw even lekker tussenuit gekropen na een lang ziektebed. Appie was ook met zijn vrouw op reis. En zo ontstond een flinke Hollandse tafel. Pea haakte als eerst af in verband met vertrek met de eerste boot de volgende morgen. Wij dronken nog even verder maar rond een uur of 1 vond ook ik het welletjes. Ook omdat ik fris en monter om 8:30 uur bij Manta Dive verwacht werd.

 

Mijn eerste zeeschildpad

De ochtendduik was geweldig! We kwamen veel verschillende soorten vissen tegen ennnnnn eindelijk zeeschildpadden. Die had ik nog nooit gezien tijdens het duiken.

En jeetje wat een prachtige dieren zeg! Behalve zeeschildpadden zwommen er ook blacktip reef shars, een octopus blue spotted sting rays en moray eels voorbij.

Nu heb even pauze om daarna de middagduik te maken. En vanmiddag komt collega Rick met zijn vriendin Cyntia hier ook nog naartoe als ik hem goed begrepen heb. Maar als hij net zo punctueel als op werk is, dan kan ie best een paar uurtjes later zijn haha! Toedeloeoe!