Met een Kalasnikov richting Vang Vieng - Laos

Luang Prabang ligt inmiddels achter mij Met pijn in het hart afscheid moeten nemen van een groep die inmiddels uitgegroeid was tot zo'n 15 personen. Leuk om weer in zo'n korte tijd zoveel mensen te leren kennen en alle reisverhalen van iedereen te horen. Met m'n 3e Azië trip is het ook leuk om zo her en der wat informatie te mogen verstrekken aan mensen die nog niet in streken, plaatsen of landen geweest zijn waar ik wel al was.

 

Bezoek aan de Kouang Si waterval

Gisteren de Kouang Si waterval bezocht. D'r liepen nog wat tijgers en beren rond dus we verkeerde in prima gezelschap. De water- val hebben we beklommen bovenop een duik gemaakt, een gewone novemberdag dus. Tegen het eind van de middag m'n ticket naar Hanoi geregeld om daar verder te reizen door Vietnam. De 11e is het zover. Al met al dus veel te weinig tijd in Laos eigenlijk (dus terug kom ik hier zeker Bastiènne!, nog bedankt voor de tip trouwens).

Het werd gisterenavond wat later dan gepland en dus waren de hekken van ons guesthouse al gesloten. Dus maar eventjes met m'n 2 Duitse roomies over de muur geklommen zonder al te veel lawaai te maken. Vanmorgen vroeg heb ik afscheid van ze genomen. Echter in de tuk-tuk die om de hoek stond te wachten zaten 3 alleraardigste Engelse dames uit Bristol: Lea, Kelly en Nik. Met nog 6 anderen zijn we over de beruchte 'route 13' naar Vang Vieng gereden. Hier vonden in 2003 de laatste doden door rebellen die hier toeristen en governmental bussen overvielen. De laatste berichten waren goed en ik was met een kogel-vest op zak natuurlijk goed voorbereid. Onderweg nog wel een paar ongure types gezien met een kalasjnikov achteloos over de schouders. Een stuk verderop moesten we nota bene stoppen. Een uitlezen kans voor een hinderlaag maar 'gelukkig' betrof het alleen maar een bus die gekanteld was. Na een uurtje stond het apparaat weer en kon al het verkeer van beide kanten weer doorrijden.

 

Aankomst in Vang Vieng

Aangekomen in Vang Vieng (zonder kleerscheuren) heb ik met het Engelse 3-tal een paar pittoreske hutjes betrokken in de Riverside Bungalows. Vang Vieng is echt rete relaxt. Vol met Ieren ook trouwens dus je kunt beter spreken van Little Ireland. Misschien skip ik m'n bezoek aan Vientiane om hier nog een dag extra te kunnen zijn. De Engelse dames houden ook wel van een feestje dus wie ben ik om de spelbreker uit te hangen. Vanavond uitstekend Indiaas gegeten op aanraden van de Ierse Caroline die gezien haar leeftijd en de tijd dat ze hier verblijft tot dorpsmoeder onder de backpackers is uitgeroepen. Zo dadelijk gaan we onze opwachting maken in het bruisende nachtleven van Vang Vieng. Dus U hoort nog van ons!